Księga Hioba 17

Biblia Tysiąclecia	BIBBIA MARTINI
1 Zgnębiony duch - minęły dni, tylko grób mi pozostaje.	1 Si va consumando il mio spirito, si accorciano i giorni miei, e solo per me vi resta il sepolcro.
2 Czyż nie naśmiewcy są ze mną? Od szyderstw mam noce bezsenne.	2 Io non peccai, e gli occhi miei nuotano nelle amarezze.
3 Ty sam racz zastaw przechować, bo któż chce za mnie poręczyć?	3 Liberami, o Signore, e pommi presso di te, e chicchessia armi sua mano a combattere contro di me.
4 Zamknąłeś ich umysł przed rozsądkiem, nie dopuścisz do ich triumfu.	4 Il loro cuore hai tenuto lontano dalla saggezza; per questo ei non saranno esaltati.
5 Zwołano bliskich do podziału, a mdleją oczy własnych dzieci.	5 Egli promette acquisti a' suoi compagni; ma gli occhi de' suoi figliuoli verranno meno.
6 Wydano mnie ludziom na pośmiewisko, jestem w ich oczach wyrzutkiem.	6 Egli mi ha renduto quasi favola del volgo, e sono negli occhi loro oggetto di orrore.
7 Moje oko przyćmione od bólu, członki me wyschły jak cień.	7 Pel gran dispetto ho perduto il lume degli occhi, e le mie membra son quasi ridotte nel nulla.
8 Sprawiedliwi są tym przerażeni, uczciwi na złych się gniewają;	8 Rimarranno di ciò stupefatti i giusti, e l'innocente si leverà contro l'ipocrita.
9 bogobojni pewniejsi swej drogi, kto ręce ma czyste, mocniejszy.	9 Ma il giusto terrà sua strada, e quegli, che ha pure le mani crescerà in fortezza.
10 Wy wszyscy, nawróćcie się, przyjdźcie! Mędrca wśród was nie znajduję.	10 Voi pertanto cangiate di parere, e venite, ed io non troverò tra voi verun capiente.
11 Minęło już życie, z nim plany i dążenia mojego serca.	11 Sen fuggono i giorni miei, i miei disegni si risolvono in fumo, e mi tormentano il cuore.
12 Noc chcą zamienić na dzień: światło jest bliżej niż ciemność.	12 La notte hanno cambiata in giorno, e di nuovo dopo le tenebre spero la luce.
13 Mam ufać? Szeol mym domem, w ciemności rozścielę swe łoże,	13 Quand' io avrò aspettato pazientemente, la mia casa el' è il sepolcro, e nelle tenebre ho disteso il mio letticciuolo.
14 grobowi powiem: Mój ojcze! Matko ma, siostro! - robactwu.	14 Alla putredine ho detto tu se' mio padre, e ai vermi voi siete mia madre, e mia sorella,
15 Właściwie, po cóż nadzieja, kto przedmiot ufności zobaczy?	15 Dov' è adunque adesso la mia espettazione, e chi è che consideri la mia pazienza?
16 Czy zejdzie do królestwa Szeolu? Czy razem do ziemi pójdziemy?	16 Nel cupo sepolcro scenderà ogni cosa con me; credi tu che ivi almeno io avrò requie?