Księga Hioba 18

¹ I zabrał głos Bildad z Szuach, i rzekł:

² Dokądże tego łowienia słowami? Pomyślcie, potem zaś mówmy!

³ Czyśmy podobni do zwierząt, jesteśmy nieczyści w twych oczach?

⁴ Ten człowiek gniewem rozdarty. Czyż przez cię wyludni się ziemia lub skała miejsce swe zmieni?

⁵ Tak światło grzesznika zagaśnie, iskra już jego nie błyśnie,

⁶ światło w namiocie się skończy i lampa się nad nim dopali.

⁷ Męski krok jego niepewny, zamiar gotuje upadek,

⁸ bo nogi zawiodą go w sieć, porusza się, lecz między sidłami.

⁹ Pętlica chwyciła się pięty, pułapka zamknęła się nad nim.

¹⁰ Zasadzka na ziemi ukryta, potrzask nań czeka na drodze.

¹¹ Zewsząd upiory go dręczą, kroczą ciągle w ślad za nim.

¹² Czeka na niego Żarłoczna, Śmierć czyha u boku.

¹³ Pożre mu członki ciała, pożre mu członki - zaraza.

¹⁴ Wygnanego z namiotu, bez nadziei, do Króla Strachów powiodą.

¹⁵ Zamieszka w namiocie - nie swoim; sypie się po nim siarkę.

¹⁶ Korzenie pod nim niszczeją, a nad nim pożółkły już liście.

¹⁷ Ginie wspomnienie w ojczyźnie, zanika imię na rynku.

¹⁸ Ze światła rzucą go w ciemność, wypędzą z zaludnionej ziemi;

¹⁹ ni syn w narodzie, ni dziedzic, nikt już po nim nie zostanie.

²⁰ Mieszkańcy Zachodu zdziwieni, grozą przejęty lud Wschodu:

²¹ Więc takie mieszkanie grzesznika tu miejsce tego, kto Boga znać nie chce?