Proverbi (امثال) 19

SMITH VAN DYKE	STUTTGARTENSIA-DELITZSCH
1 الفقير السالك بكماله خير من ملتوي الشفتين وهو جاهل.	1 טֹוב־רָשׁ הֹולֵךְ בְּתֻמֹּו מֵעִקֵּשׁ פָתָיו וְהוּא כְסִיל
2 ايضا كون النفس بلا معرفة ليس حسنا والمستعجل برجليه يخطأ.	2 גַּם בְּלֹא־דַעַת נֶפֶשׁ לֹא־טֹוב וְאָץ בְּרַגְלַיִם חֹוטֵא
3 حماقة الرجل تعوّج طريقه وعلى الرب يحنق قلبه.	3 אִוֶּלֶת אָדָם תְּסַלֵּף דַּרְכֹּו וְעַל־יְהוָה יִזְעַף לִבֹּו
4 الغنى يكثر الاصحاب والفقير منفصل عن قريبه.	4 הֹון יֹסִיף רֵעִים רַבִּים וְדָל מֵרֵעהוּ יִפָּרֵד
5 شاهد الزور لا يتبرأ والمتكلم بالاكاذيب لا ينجو.	5 עֵד קָרִים לֹא יִנָּקֶה וְיָפִיחַ כְּזָבִים לֹא יִמָּלֵט
6 كثيرون يستعطفون وجه الشريف وكلّ صاحب لذي العطايا.	6 רַבִּים יְחַלּוּ פְנֵי־נָדִיב וְכָל־הָרֵעַ לְאִישׁ מַתָּן
7 كل اخوة الفقير يبغضونه. فكم بالحري اصدقاؤه يبتعدون عنه. من يتبع اقوالا فهي له.	7 כָּל אֲחֵי־רָשׁ ׀ שְׂנֵאֻהוּ אַף כִּי מְרֵעֵהוּ רָחֲקוּ מִמֶּנּוּ מְרַדֵּף אֲמָרִים [לֹא־ כ] (לֹו־הֵמָּה׃ ק)
8 المقتني الحكمة يحب نفسه. الحافظ الفهم يجد خيرا.	8 קֹנֶה־לֵּב אֹהֵב נַפְשֹׁו שֹׁמֵר תְּבוּנָה לִמְצֹא־טֹוב
9 شاهد الزور لا يتبرأ والمتكلم بالاكاذيب يهلك.	9 עֵד קָרִים לֹא יִנָּקֶה וְיָפִיחַ כְּזָבִים יֹאבֵד׃ פ
10 التنعم لا يليق بالجاهل كم بالاولى لا يليق بالعبد ان يتسلط على الرؤساء	10 לֹא־נָאוֶה לִכְסִיל תַּעֲנוּג אַף כִּי־לְעֶבֶד ׀ מְשֹׁל בְּשָׂרִים
11 تعقل الانسان يبطئ غضبه وفخره الصفح عن معصية.	11 שֵׂכֶל אָדָם הֶאֱרִיךְ אַפֹּו וְתִפאַרְתֹּו עֲבֹר עַל־פָּשַׁע
12 كزمجرة الاسد حنق الملك وكالطل على العشب رضوانه.	12 נַהַם כַּכְּפִיר זַעַף מֶלֶךְ וּכְטַל עַל־עֵשֶׂב רְצֹונֹו
13 الابن الجاهل مصيبة على ابيه ومخاصمات الزوجة كالوكف المتتابع.	13 הַוֹּת לְאָבִיו בֵּן כְּסִיל וְדֶלֶף טֹרֵד מִדְיְנֵי אִשָּׁה
14 البيت والثروة ميراث من الآباء. اما الزوجة المتعقلة فمن عند الرب.	14 בַּיִת וָהֹון נַחֲלַת אָבֹות וּמֵיְהוָה אִשָּׁה מַשְׂכָּלֶת
15 الكسل يلقي في السبات والنفس المتراخية تجوع.	15 עַצְלָה תַּפִּיל תַּרְדֵּמָה וְנֶפֶשׁ רְמִיָּה תִרְעָב
16 حافظ الوصية حافظ نفسه والمتهاون بطرقه يموت.	16 שֹׁמֵר מִצְוָה שֹׁמֵר נַפְשֹׁו בֹּוזֵה דְרָכָיו [יוּמָת כ] (יָמוּת׃ ק)
17 من يرحم الفقير يقرض الرب وعن معروفه يجازيه.	17 מַלְוֵה יְהוָה חֹונֵן דָּל וּגְמֻלֹו יְשַׁלֶּם־לֹו
18 ادّب ابنك لان فيه رجاء ولكن على اماتته لا تحمل نفسك.	18 יַסֵּר בִּנְךָ כִּי־יֵשׁ תִּקְוָה וְאֶל־הֲמִיתֹו אַל־תִּשָּׂא נַפְשֶׁךָ
19 الشديد الغضب يحمل عقوبة لانك اذا نجيته فبعد تعيد.	19 [גֹּרַל־ כ] (גְּדָל־חֵמָה ק) נֹשֵׂא עֹנֶשׁ כִּי אִם־תַּצִּיל וְעֹוד תֹּוסִף
20 اسمع المشورة واقبل التأديب لكي تكون حكيما في آخرتك.	20 שְׁמַע עֵצָה וְקַבֵּל מוּסָר לְמַעַן תֶּחְכַּם בְּאַחֲרִיתֶךָ
21 في قلب الانسان افكار كثيرة لكن مشورة الرب هي تثبت.	21 רַבֹּות מַחֲשָׁבֹות בְּלֶב־אִישׁ וַעֲצַת יְהוָה הִיא תָקוּם
22 زينة الانسان معروفه والفقير خير من الكذوب	22 תַּאֲוַת אָדָם חַסְדֹּו וְטֹוב־רָשׁ מֵאִישׁ כָּזָב
23 مخافة الرب للحياة. يبيت شبعان لا يتعهده شر.	23 יִרְאַת יְהוָה לְחַיִּים וְשָׂבֵעַ יָלִין בַּל־יִפָּקֶד רָע
24 الكسلان يخفي يده في الصحفة وايضا الى فمه لا يردها.	24 טָמַן עָצֵל יָדֹו בַּצַּלָּחַת גַּם־אֶל־פִּיהוּ לֹא יְשִׁיבֶנָּה
25 اضرب المستهزئ فيتذكى الاحمق ووبخ فهيما فيفهم معرفة.	25 לֵץ תַּכֶּה וּפֶתִי יַעְרִם וְהֹוכִיחַ לְנָבֹון יָבִין דָּעַת
26 المخرب اباه والطارد امه هو ابن مخز ومخجل.	26 מְשַׁדֶּד־אָב יַבְרִיחַ אֵם בֵּן מֵבִישׁ וּמַחְפִּיר
27 كف يا ابني عن استماع التعليم للضلالة عن كلام المعرفة.	27 חַדַל־בְּנִי לִשְׁמֹעַ מוּסָר לִשְׁגֹות מֵאִמְרֵי־דָעַת
28 الشاهد اللئيم يستهزئ بالحق وفم الاشرار يبلع الاثم.	28 עֵד בְּלִיַּעַל יָלִיץ מִשְׁפָּט וּפִי רְשָׁעִים יְבַלַּע־אָוֶן
29 القصاص معد للمستهزئين والضرب لظهر الجهال	29 נָכֹונוּ לַלֵּצִים שְׁפָטִים וּמַהֲלֻמֹות לְגֵו כְּסִילִים