Jób könyve 29

KÁLDI-NEOVULGÁTA	SMITH VAN DYKE
1 Jób ismét folytatta mondását és így szólt:	1 وعاد ايوب ينطق بمثله فقال
2 »Bár úgy lennék, mint a hajdani hónapokban, azokban a napokban, amikor Isten még óvott engem,	2 يا ليتني كما في الشهور السالفة وكالايام التي حفظني الله فيها
3 amikor lámpása a fejem fölött ragyogott, és sötétben is az ő világosságánál jártam;	3 حين اضاء سراجه على راسي وبنوره سلكت الظلمة.
4 úgy, mint java-korom napjain voltam, amikor sátramban titkon Isten lakozott,	4 كما كنت في ايام خريفي ورضا الله على خيمتي
5 amikor még velem volt a Mindenható, és gyermekeim körülöttem voltak;	5 والقدير بعد معي وحولي غلماني
6 amikor tejben fürösztöttem lábamat, s a szikla kedvemért olajtól patakzott.	6 اذ غسلت خطواتي باللبن والصخر سكب لي جداول زيت
7 Amikor a város kapujához kimentem, a piacon nekem ülést készítettek,	7 حين كنت اخرج الى الباب في القرية واهيّئ في الساحة مجلسي.
8 az ifjak, amikor megláttak, félrevonultak, az öregek pedig felkeltek s állva maradtak,	8 رآني الغلمان فاختبأوا والاشياخ قاموا ووقفوا.
9 az előkelők abbahagyták a beszédet, és ujjukat szájukra tették,	9 العظماء امسكوا عن الكلام ووضعوا ايديهم على افواههم.
10 a főemberek visszafojtották hangjukat, és nyelvük ínyükhöz tapadt.	10 صوت الشرفاء اختفى ولصقت ألسنتهم باحناكهم.
11 A fül, amely hallott, boldognak hirdetett, a szem, amely látott, bizonyságot tett felőlem,	11 لان الاذن سمعت فطوّبتني والعين رأت فشهدت لي.
12 azért, mert megmentettem a szegényt, ha kiáltozott, s az árvát, akinek nem volt gyámola,	12 لاني انقذت المسكين المستغيث واليتيم ولا معين له.
13 a veszni induló áldása szállott rám, s az özvegy szívét megvigasztaltam,	13 بركة الهالك حلت عليّ وجعلت قلب الارملة يسرّ.
14 az igazság ruháját vettem magamra, mint a palást és fejdísz, úgy burkolt igaz ítéletem.	14 لبست البر فكساني. كجبّة وعمامة كان عدلي.
15 Szeme voltam a vaknak, lába a sántának.	15 كنت عيونا للعمي وارجلا للعرج.
16 Atyja voltam a szegényeknek, az ismeretlen ügyét is gondosan kivizsgáltam.	16 اب انا للفقراء ودعوى لم اعرفها فحصت عنها.
17 Összetörtem a gonosz állkapcsát, kiragadtam fogai közül a prédát.	17 هشمت اضراس الظالم ومن بين اسنانه خطفت الفريسة.
18 Azt hittem, saját fészkemben halok meg, és megsokasítom napjaimat, mint a pálma;	18 فقلت اني في وكري اسلم الروح ومثل السمندل اكثر اياما.
19 gyökereimet vízek mellé mélyesztem, és harmat hull éjjel ágaimra,	19 أصلي كان منبسطا الى المياه والطل بات على اغصاني.
20 hírnevem folyton megújul, s az íj újjáéled kezemben.	20 كرامتي بقيت حديثة عندي وقوسي تجددت في يدي.
21 Akik hallottak engem, várták döntésemet, csöndben figyeltek tanácsomra;	21 لي سمعوا وانتظروا ونصتوا عند مشورتي.
22 szavaimhoz semmit sem mertek hozzátenni, rájuk szálltak beszédem csöppjei,	22 بعد كلامي لم يثنّوا وقولي قطر عليهم.
23 áhítva vártak engem, mint az esőt, szájukat epedve tátották, mint a tavaszi záporra.	23 وانتظروني مثل المطر وفغروا افواههم كما للمطر المتأخر.
24 Ha rájuk mosolyogtam, el sem hitték, és arcom ragyogása nem maradt hatás nélkül.	24 ان ضحكت عليم لم يصدقوا ونور وجهي لم يعبسوا.
25 Ha közéjük kívántam menni, első helyre ültettek; bár úgy ültem, mint a király, akit hadsereg áll körül, mégis a szomorkodókat vigasztaltam.	25 كنت اختار طريقهم واجلس راسا واسكن كملك في جيش كمن يعزي النائحين