ΙΩΒ - Giobbe - Job 29

GREEK BIBLE	LA SACRA BIBBIA
1 Και εξηκολουθησεν ο Ιωβ την παραβολην αυτου και ειπεν?	1 Giobbe riprese a pronunciare i suoi versi dicendo:
2 Ω να ημην ως εις τους παρελθοντας μηνας, ως εν ταις ημεραις οτε ο Θεος με εφυλαττεν?	2 "Chi mi renderà come ai giorni antichi, quando Dio mi proteggeva,
3 οτε ο λυχνος αυτου εφεγγεν επι της κεφαλης μου, και δια του φωτος αυτου περιεπατουν εν τω σκοτει?	3 quando la sua lucerna brillava sopra il mio capo e alla sua luce camminavo in mezzo alle tenebre?
4 καθως ημην εν ταις ημεραις της ακμης μου, οτε η ευνοια του Θεου ητο επι την σκηνην μου?	4 Com'ero ai giorni del mio autunno, quando l'amicizia di Dio riposava sulla mia tenda,
5 οτε ο Παντοδυναμος ητο μετ' εμου, και τα παιδια μου κυκλω μου?	5 quando l'Onnipotente era ancora con me e i miei figli mi stavano intorno!
6 οτε επλυνον τα βηματα μου με βουτυρον, και ο βραχος εξεχεε δι' εμε ποταμους ελαιου?	6 Lavavo i piedi nel latte e la roccia mi versava ruscelli d'olio.
7 οτε δια της πολεως εξηρχομην εις την πυλην, ητοιμαζον την καθεδραν μου εν τη πλατεια	7 Quando uscivo verso la porta della città e disponevo il mio seggio in piazza,
8 Οι νεοι με εβλεπον και εκρυπτοντο? και οι γεροντες εγειρομενοι ισταντο.	8 i giovani, vedendomi, si tiravano in disparte, gli anziani si alzavano rimanendo in piedi.
9 Οι αρχοντες επαυον ομιλουντες και εβαλλον χειρα επι το στομα αυτων.	9 I notabili si astenevano dal parlare e si ponevano la mano alla bocca.
10 Η φωνη των εγκριτων εκρατειτο, και η γλωσσα αυτων εκολλατο εις τον ουρανισκον αυτων.	10 La voce dei capi si smorzava e la loro lingua si incollava al palato.
11 Οτε το ωτιον ηκουε και με εμακαριζε, και ο οφθαλμος εβλεπε και εμαρτυρει υπερ εμου?	11 L'orecchio che mi ascoltava, mi proclamava felice, e l'occhio che mi vedeva, mi rendeva testimonianza;
12 διοτι ηλευθερουν τον πτωχον βοωντα και τον ορφανον τον μη εχοντα βοηθον.	12 soccorrevo il povero che chiedeva aiuto e l'orfano che nessuno assisteva.
13 Η ευλογια του απολλυμενου ηρχετο επ' εμε? και την καρδιαν της χηρας ευφραινον.	13 La benedizione del morente scendeva su di me e rendevo la gioia al cuore della vedova.
14 Εφορουν δικαιοσυνην και ενεδυομην την ευθυτητα μου ως επενδυτην και διαδημα.	14 Mi ero rivestito di giustizia come di un vestimento, la mia equità era come mantello e turbante.
15 Ημην οφθαλμος εις τον τυφλον και πους εις τον χωλον εγω.	15 Ero occhi per il cieco e piedi per lo zoppo;
16 Ημην πατηρ εις τους πτωχους, και την δικην την οποιαν δεν εγνωριζον εξιχνιαζον.	16 ero padre per i poveri ed esaminavo la causa dello sconosciuto.
17 Και συνετριβον τους κυνοδοντας του αδικου και απεσπων το θηραμα απο των οδοντων αυτου.	17 Spezzavo le mascelle dell'iniquo e dai suoi denti strappavo la preda.
18 Τοτε ελεγον, θελω αποθανει εν τη φωλεα μου και ως την αμμον θελω πολλαπλασιασει τας ημερας μου.	18 E pensavo: "Spirerò nel mio nido; aumenterò i miei anni come la sabbia.
19 Η ριζα μου ητο ανοικτη προς τα υδατα, και η δροσος διενυκτερευεν επι των κλαδων μου.	19 La mia radice si alimenterà alle acque e la rugiada cadrà di notte sul mio ramo.
20 Η δοξα μου ανενεουτο εν εμοι, και το τοξον μου εκρατυνετο εν τη χειρι μου.	20 Il mio prestigio sarà sempre nuovo e il mio arco si rinforzerà nella mia mano".
21 Με ηκροαζοντο προσεχοντες και εις την συμβουλην μου εσιωπων.	21 Mi ascoltavano in fiduciosa attesa e tacevano per udire il mio consiglio.
22 Μετα τους λογους μου δεν προσεθετον ουδεν, και η ομιλια μου εσταλαζεν επ' αυτους.	22 Dopo che avevano parlato, non replicavano; su di loro cadevano goccia a goccia i miei detti.
23 Και με περιεμενον ως την βροχην? και ησαν κεχηνοτες ως δια την οψιμον βροχην.	23 Li attendevano come si aspetta la pioggia, e li bevevano come acqua di primavera.
24 Εγελων προς αυτους, και δεν επιστευον? και την φαιδροτητα του προσωπου μου δεν αφινον να πεση.	24 Se scherzavo, non credevano, e non lasciavano cadere nemmeno un gesto del mio favore.
25 Εαν ηρεσκομην εις την οδον αυτων, εκαθημην πρωτος, και κατεσκηνουν ως βασιλευς εν τω στρατευματι, ως ο παρηγορων τους τεθλιμμενους.	25 Seduto come capo, fissavo loro la via, e vi rimanevo come un re fra le sue schiere; dove li guidavo, si lasciavano condurre.