Scrutatio

Mercoledi, 22 maggio 2024 - Santa Rita da Cascia ( Letture di oggi)

ΙΩΒ - Giobbe - Job 29


font
GREEK BIBLEEL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS
1 Και εξηκολουθησεν ο Ιωβ την παραβολην αυτου και ειπεν?1 Job continuó pronunciando su poema, y dijo:
2 Ω να ημην ως εις τους παρελθοντας μηνας, ως εν ταις ημεραις οτε ο Θεος με εφυλαττεν?2 ¡Si pudiera volver a los tiempos pasados, a los días en que Dios cuidaba de mí,
3 οτε ο λυχνος αυτου εφεγγεν επι της κεφαλης μου, και δια του φωτος αυτου περιεπατουν εν τω σκοτει?3 cuando hacía brillar su lámpara sobre mi cabeza y yo caminaba a su luz entre las tinieblas!
4 καθως ημην εν ταις ημεραις της ακμης μου, οτε η ευνοια του Θεου ητο επι την σκηνην μου?4 ¡Si estuviera como en el otoño de mi vida, cuando Dios protegía mi carpa,
5 οτε ο Παντοδυναμος ητο μετ' εμου, και τα παιδια μου κυκλω μου?5 cuando el Todopoderoso aún estaba conmigo y me rodeaban mis hijos;
6 οτε επλυνον τα βηματα μου με βουτυρον, και ο βραχος εξεχεε δι' εμε ποταμους ελαιου?6 cuando mis pies se bañaban en lecha cuajada y la roca derramaba para mí arroyos de aceite!
7 οτε δια της πολεως εξηρχομην εις την πυλην, ητοιμαζον την καθεδραν μου εν τη πλατεια7 Si yo salía a la puerta principal de la ciudad y ocupaba mi puesto en la plaza,
8 Οι νεοι με εβλεπον και εκρυπτοντο? και οι γεροντες εγειρομενοι ισταντο.8 los jóvenes se retiraban al verme, los ancianos se levantaban y permanecían de pie.
9 Οι αρχοντες επαυον ομιλουντες και εβαλλον χειρα επι το στομα αυτων.9 Los príncipes retenían sus palabras y se tapaban la boca con la mano;
10 Η φωνη των εγκριτων εκρατειτο, και η γλωσσα αυτων εκολλατο εις τον ουρανισκον αυτων.10 a los jefes se les apagaba la voz, se les pegaba la lengua al paladar.
11 Οτε το ωτιον ηκουε και με εμακαριζε, και ο οφθαλμος εβλεπε και εμαρτυρει υπερ εμου?11 Sí, el que me oía me felicitaba y el que me veía daba testimonio a mi favor.
12 διοτι ηλευθερουν τον πτωχον βοωντα και τον ορφανον τον μη εχοντα βοηθον.12 Porque yo salvaba al pobre que pedía auxilio y al huérfano privado de ayuda.
13 Η ευλογια του απολλυμενου ηρχετο επ' εμε? και την καρδιαν της χηρας ευφραινον.13 El desesperado me hacía llegar su bendición, y yo alegraba el corazón de la viuda.
14 Εφορουν δικαιοσυνην και ενεδυομην την ευθυτητα μου ως επενδυτην και διαδημα.14 Me había revestido de justicia, y ella me cubría, mi rectitud era como un manto y un turbante.
15 Ημην οφθαλμος εις τον τυφλον και πους εις τον χωλον εγω.15 Yo era ojos para el ciego y pies para el lisiado,
16 Ημην πατηρ εις τους πτωχους, και την δικην την οποιαν δεν εγνωριζον εξιχνιαζον.16 era un padre para los indigentes y examinaba a fondo el caso del desconocido.
17 Και συνετριβον τους κυνοδοντας του αδικου και απεσπων το θηραμα απο των οδοντων αυτου.17 Rompía las mandíbulas del injusto y le hacía soltar la presa de sus dientes.
18 Τοτε ελεγον, θελω αποθανει εν τη φωλεα μου και ως την αμμον θελω πολλαπλασιασει τας ημερας μου.18 Entonces pensaba: «Moriré en mi nido, multiplicaré mis días como el ave fénix
19 Η ριζα μου ητο ανοικτη προς τα υδατα, και η δροσος διενυκτερευεν επι των κλαδων μου.19 Mi raíz se extenderá hacia el agua y el rocío se posará en mi ramaje.
20 Η δοξα μου ανενεουτο εν εμοι, και το τοξον μου εκρατυνετο εν τη χειρι μου.20 Mi gloria será siempre nueva en mí y el arco rejuvenecerá en mi mano».
21 Με ηκροαζοντο προσεχοντες και εις την συμβουλην μου εσιωπων.21 Ellos me escuchaban con expectación, callaban para oír mi consejo.
22 Μετα τους λογους μου δεν προσεθετον ουδεν, και η ομιλια μου εσταλαζεν επ' αυτους.22 Después que yo hablaba, nadie replicaba, mi palabra caía sobre ellos gota a gota.
23 Και με περιεμενον ως την βροχην? και ησαν κεχηνοτες ως δια την οψιμον βροχην.23 Me esperaban como a la lluvia, abrían su boca como a la lluvia de primavera.
24 Εγελων προς αυτους, και δεν επιστευον? και την φαιδροτητα του προσωπου μου δεν αφινον να πεση.24 Si les sonreía, les costaba creerlo y no querían perderse la luz de mi rostro.
25 Εαν ηρεσκομην εις την οδον αυτων, εκαθημην πρωτος, και κατεσκηνουν ως βασιλευς εν τω στρατευματι, ως ο παρηγορων τους τεθλιμμενους.25 Yo les elegía el camino y me ponía al frente; me instalaba como un rey con sus tropas y adonde yo los llevaba, se dejaban guiar.