ΙΩΒ - Giobbe - Job 29

GREEK BIBLE	DIODATI
1 Και εξηκολουθησεν ο Ιωβ την παραβολην αυτου και ειπεν?	1 E GIOBBE riprese il suo ragionamento, e disse:
2 Ω να ημην ως εις τους παρελθοντας μηνας, ως εν ταις ημεραις οτε ο Θεος με εφυλαττεν?	2 Oh! fossi io pure come a’ mesi di prima, Come al tempo che Iddio mi guardava!
3 οτε ο λυχνος αυτου εφεγγεν επι της κεφαλης μου, και δια του φωτος αυτου περιεπατουν εν τω σκοτει?	3 Quando egli faceva rilucere la sua lampana sopra il mio capo, E quando io camminava al suo lume, per mezzo le tenebre;
4 καθως ημην εν ταις ημεραις της ακμης μου, οτε η ευνοια του Θεου ητο επι την σκηνην μου?	4 Come io era al tempo della mia giovanezza, Mentre il consiglio di Dio governava il mio tabernacolo;
5 οτε ο Παντοδυναμος ητο μετ' εμου, και τα παιδια μου κυκλω μου?	5 Mentre l’Onnipotente era ancora meco, E i miei famigli mi erano d’intorno;
6 οτε επλυνον τα βηματα μου με βουτυρον, και ο βραχος εξεχεε δι' εμε ποταμους ελαιου?	6 Mentre io lavava i miei passi nel burro, E le rocce versavano presso di me de’ ruscelli d’olio
7 οτε δια της πολεως εξηρχομην εις την πυλην, ητοιμαζον την καθεδραν μου εν τη πλατεια	7 Quando io andava fuori alla porta per la città, O mi faceva porre il mio seggio in su la piazza,
8 Οι νεοι με εβλεπον και εκρυπτοντο? και οι γεροντες εγειρομενοι ισταντο.	8 I fanciulli, veggendomi, si nascondevano; E i vecchi si levavano, e stavano in piè;
9 Οι αρχοντες επαυον ομιλουντες και εβαλλον χειρα επι το στομα αυτων.	9 I principali si rattenevano di parlare, E si mettevano la mano in su la bocca;
10 Η φωνη των εγκριτων εκρατειτο, και η γλωσσα αυτων εκολλατο εις τον ουρανισκον αυτων.	10 La voce de’ rettori era celata, E la lor lingua era attaccata al lor palato;
11 Οτε το ωτιον ηκουε και με εμακαριζε, και ο οφθαλμος εβλεπε και εμαρτυρει υπερ εμου?	11 L’orecchio che mi udiva mi celebrava beato; L’occhio che mi vedeva mi rendeva testimonianza;
12 διοτι ηλευθερουν τον πτωχον βοωντα και τον ορφανον τον μη εχοντα βοηθον.	12 Perciocchè io liberava il povero che gridava, E l’orfano che non avea chi l’aiutasse.
13 Η ευλογια του απολλυμενου ηρχετο επ' εμε? και την καρδιαν της χηρας ευφραινον.	13 La benedizione di chi periva veniva sopra me; Ed io faceva cantare il cuor della vedova.
14 Εφορουν δικαιοσυνην και ενεδυομην την ευθυτητα μου ως επενδυτην και διαδημα.	14 Io mi vestiva di giustizia, ed ella altresì mi rivestiva; La mia dirittura mi era come un ammanto, e come una benda.
15 Ημην οφθαλμος εις τον τυφλον και πους εις τον χωλον εγω.	15 Io era occhi al cieco, E piedi allo zoppo.
16 Ημην πατηρ εις τους πτωχους, και την δικην την οποιαν δεν εγνωριζον εξιχνιαζον.	16 Io era padre a’ bisognosi, E investigava la causa che mi era sconosciuta.
17 Και συνετριβον τους κυνοδοντας του αδικου και απεσπων το θηραμα απο των οδοντων αυτου.	17 E rompeva i mascellari al perverso, E gli faceva gittar la preda d’infra i denti
18 Τοτε ελεγον, θελω αποθανει εν τη φωλεα μου και ως την αμμον θελω πολλαπλασιασει τας ημερας μου.	18 Onde io diceva: Io morrò nel mio nido, E moltiplicherò i miei giorni come la rena.
19 Η ριζα μου ητο ανοικτη προς τα υδατα, και η δροσος διενυκτερευεν επι των κλαδων μου.	19 La mia radice era aperta alle acque, E la rugiada era tutta la notte in su i miei rami.
20 Η δοξα μου ανενεουτο εν εμοι, και το τοξον μου εκρατυνετο εν τη χειρι μου.	20 La mia gloria si rinnovava in me, E il mio arco si rinforzava in mano mia.
21 Με ηκροαζοντο προσεχοντες και εις την συμβουλην μου εσιωπων.	21 Altri mi ascoltava, ed aspettava che io avessi parlato; E taceva al mio consiglio.
22 Μετα τους λογους μου δεν προσεθετον ουδεν, και η ομιλια μου εσταλαζεν επ' αυτους.	22 Dopo che io avea parlato, niuno replicava; E i miei ragionamenti stillavano sopra loro.
23 Και με περιεμενον ως την βροχην? και ησαν κεχηνοτες ως δια την οψιμον βροχην.	23 Essi mi aspettavano come la pioggia, Ed aprivano la bocca, come dietro alla pioggia della stagione della ricolta.
24 Εγελων προς αυτους, και δεν επιστευον? και την φαιδροτητα του προσωπου μου δεν αφινον να πεση.	24 Se io rideva verso loro, essi nol credevano, E non facevano scader la chiarezza della mia faccia.
25 Εαν ηρεσκομην εις την οδον αυτων, εκαθημην πρωτος, και κατεσκηνουν ως βασιλευς εν τω στρατευματι, ως ο παρηγορων τους τεθλιμμενους.	25 Se mi piaceva d’andar con loro, io sedeva in capo, Ed abitava con loro come un re fra le sue schiere, E come una persona che consola quelli che fanno cordoglio