2 List do Koryntian 6

¹ Współpracując zaś z Nim napominamy was, abyście nie przyjmowali na próżno łaski Bożej.

² Mówi bowiem /Pismo/: W czasie pomyślnym wysłuchałem ciebie, w dniu zbawienia przyszedłem ci z pomocą. Oto teraz czas upragniony, oto teraz dzień zbawienia.

³ Nie dając nikomu sposobności do zgorszenia, aby nie wyszydzono /naszej/ posługi,

⁴ okazujemy się sługami Boga przez wszystko: przez wielką cierpliwość, wśród utrapień, przeciwności i ucisków,

⁵ w chłostach , więzieniach, podczas rozruchów, w trudach, nocnych czuwaniach i w postach,

⁶ przez czystość i umiejętność, przez wielkoduszność i łagodność, przez /objawy/ Ducha Świętego i miłość nieobłudną,

⁷ przez głoszenie prawdy i moc Bożą, przez oręż sprawiedliwości zaczepny i obronny,

⁸ wśród czci i pohańbienia, przez dobrą sławę i zniesławienie. Uchodzący za oszustów, a przecież prawdomówni, niby nieznani, a przecież dobrze znani,

⁹ niby umierający, a oto żyjemy, jakby karceni, lecz nie uśmiercani,

¹⁰ jakby smutni, lecz zawsze radośni, jakby ubodzy, a jednak wzbogacający wielu, jako ci, którzy nic nie mają, a posiadają wszystko.

¹¹ Usta nasze otwarły się do was, Koryntianie, rozszerzyło się nasze serce.

¹² Nie brak wam miejsca w moim sercu, lecz w waszych sercach jest ciasno.

¹³ Odpłacając się nam w ten sam sposób, otwórzcie się i wy: jak do swoich dzieci mówię.

¹⁴ Nie wprzęgajcie się z niewierzącymi w jedno jarzmo. Cóż bowiem na wspólnego sprawiedliwość z niesprawiedliwością? Albo cóż ma wspólnego światło z ciemnością?

¹⁵ Albo jakaż jest wspólnota Chrystusa z Beliarem lub wierzącego z niewiernym?

¹⁶ Co wreszcie łączy świątynię Boga z bożkami? Bo my jesteśmy świątynią Boga żywego - według tego, co mówi Bóg: Zamieszkam z nimi i będę chodził wśród nich, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem.

¹⁷ Przeto wyjdźcie spośród nich i odłączcie się od nich, mówi Pan, i nie tykajcie tego, co nieczyste, a Ja was przyjmę

¹⁸ i będę wam Ojcem, a wy będziecie moimi synami i córkami - mówi Pan wszechmogący.