Ewangelia wg św. Mateusza 20

Biblia Tysiąclecia	Библия Синодальный перевод
1 Albowiem królestwo niebieskie podobne jest do gospodarza, który wyszedł wczesnym rankiem, aby nająć robotników do swej winnicy.	1 Ибо Царство Небесное подобно хозяину дома, который вышел рано поутру нанять работников в виноградник свой
2 Umówił się z robotnikami o denara za dzień i posłał ich do winnicy.	2 и, договорившись с работниками по динарию на день, послал их в виноградник свой;
3 Gdy wyszedł około godziny trzeciej, zobaczył innych, stojących na rynku bezczynnie,	3 выйдя около третьего часа, он увидел других, стоящих на торжище праздно,
4 i rzekł do nich: Idźcie i wy do mojej winnicy, a co będzie słuszne, dam wam.	4 и им сказал: идите и вы в виноградник мой, и что следовать будет, дам вам. Они пошли.
5 Oni poszli. Wyszedłszy ponownie około godziny szóstej i dziewiątej, tak samo uczynił.	5 Опять выйдя около шестого и девятого часа, сделал то же.
6 Gdy wyszedł około godziny jedenastej, spotkał innych stojących i zapytał ich: Czemu tu stoicie cały dzień bezczynnie?	6 Наконец, выйдя около одиннадцатого часа, он нашел других, стоящих праздно, и говорит им: что вы стоите здесь целый день праздно?
7 Odpowiedzieli mu: Bo nas nikt nie najął. Rzekł im: Idźcie i wy do winnicy!	7 Они говорят ему: никто нас не нанял. Он говорит им: идите и вы в виноградник мой, и что следовать будет, получите.
8 A gdy nadszedł wieczór, rzekł właściciel winnicy do swego rządcy: Zwołaj robotników i wypłać im należność, począwszy od ostatnich aż do pierwszych!	8 Когда же наступил вечер, говорит господин виноградника управителю своему: позови работников и отдай им плату, начав с последних до первых.
9 Przyszli najęci około jedenastej godziny i otrzymali po denarze.	9 И пришедшие около одиннадцатого часа получили по динарию.
10 Gdy więc przyszli pierwsi, myśleli, że więcej dostaną; lecz i oni otrzymali po denarze.	10 Пришедшие же первыми думали, что они получат больше, но получили и они по динарию;
11 Wziąwszy go, szemrali przeciw gospodarzowi,	11 и, получив, стали роптать на хозяина дома
12 mówiąc: Ci ostatni jedną godzinę pracowali, a zrównałeś ich z nami, którzyśmy znosili ciężar dnia i spiekoty.	12 и говорили: эти последние работали один час, и ты сравнял их с нами, перенесшими тягость дня и зной.
13 Na to odrzekł jednemu z nich: Przyjacielu, nie czynię ci krzywdy; czy nie o denara umówiłeś się ze mną?	13 Он же в ответ сказал одному из них: друг! я не обижаю тебя; не за динарий ли ты договорился со мною?
14 Weź, co twoje i odejdź! Chcę też i temu ostatniemu dać tak samo jak tobie.	14 возьми свое и пойди; я же хочу дать этому последнему [то же], что и тебе;
15 Czy mi nie wolno uczynić ze swoim, co chcę? Czy na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry?	15 разве я не властен в своем делать, что хочу? или глаз твой завистлив оттого, что я добр?
16 Tak ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi.	16 Так будут последние первыми, и первые последними, ибо много званых, а мало избранных.
17 Mając udać się do Jerozolimy, Jezus wziął osobno Dwunastu i w drodze rzekł do nich:	17 И, восходя в Иерусалим, Иисус дорогою отозвал двенадцать учеников одних, и сказал им:
18 Oto idziemy do Jerozolimy: tam Syn Człowieczy zostanie wydany arcykapłanom i uczonym w Piśmie. Oni skażą Go na śmierć	18 вот, мы восходим в Иерусалим, и Сын Человеческий предан будет первосвященникам и книжникам, и осудят Его на смерть;
19 i wydadzą Go poganom na wyszydzenie, ubiczowanie i ukrzyżowanie; a trzeciego dnia zmartwychwstanie.	19 и предадут Его язычникам на поругание и биение и распятие; и в третий день воскреснет.
20 Wtedy podeszła do Niego matka synów Zebedeusza ze swoimi synami i oddając Mu pokłon, o coś Go prosiła.	20 Тогда приступила к Нему мать сыновей Зеведеевых с сыновьями своими, кланяясь и чего-то прося у Него.
21 On ją zapytał: Czego pragniesz? Rzekła Mu: Powiedz, żeby ci dwaj moi synowie zasiedli w Twoim królestwie jeden po prawej, a drugi po lewej Twej stronie.	21 Он сказал ей: чего ты хочешь? Она говорит Ему: скажи, чтобы сии два сына мои сели у Тебя один по правую сторону, а другой по левую в Царстве Твоем.
22 Odpowiadając Jezus rzekł: Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić? Odpowiedzieli Mu: Możemy.	22 Иисус сказал в ответ: не знаете, чего просите. Можете ли пить чашу, которую Я буду пить, или креститься крещением, которым Я крещусь? Они говорят Ему: можем.
23 On rzekł do nich: Kielich mój pić będziecie. Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej i lewej, ale [dostanie się ono] tym, dla których mój Ojciec je przygotował.	23 И говорит им: чашу Мою будете пить, и крещением, которым Я крещусь, будете креститься, но дать сесть у Меня по правую сторону и по левую--не от Меня [зависит], но кому уготовано Отцем Моим.
24 Gdy dziesięciu [pozostałych] to usłyszało, oburzyli się na tych dwóch braci.	24 Услышав [сие, прочие] десять [учеников] вознегодовали на двух братьев.
25 A Jezus przywołał ich do siebie i rzekł: Wiecie, że władcy narodów uciskają je, a wielcy dają im odczuć swą władzę.	25 Иисус же, подозвав их, сказал: вы знаете, что князья народов господствуют над ними, и вельможи властвуют ими;
26 Nie tak będzie u was. Lecz kto by między wami chciał stać się wielkim, niech będzie waszym sługą.	26 но между вами да не будет так: а кто хочет между вами быть большим, да будет вам слугою;
27 A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem waszym,	27 и кто хочет между вами быть первым, да будет вам рабом;
28 na wzór Syna Człowieczego, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu.	28 так как Сын Человеческий не [для того] пришел, чтобы Ему служили, но чтобы послужить и отдать душу Свою для искупления многих.
29 Gdy wychodzili z Jerycha, towarzyszył Mu wielki tłum ludu.	29 И когда выходили они из Иерихона, за Ним следовало множество народа.
30 A oto dwaj niewidomi, którzy siedzieli przy drodze, słysząc, że Jezus przechodzi, zaczęli wołać: Panie, ulituj się nad nami, Synu Dawida!	30 И вот, двое слепых, сидевшие у дороги, услышав, что Иисус идет мимо, начали кричать: помилуй нас, Господи, Сын Давидов!
31 Tłum nastawał na nich, żeby umilkli; lecz oni jeszcze głośniej wołali: Panie, ulituj się nad nami, Synu Dawida!	31 Народ же заставлял их молчать; но они еще громче стали кричать: помилуй нас, Господи, Сын Давидов!
32 Jezus przystanął, kazał ich przywołać i zapytał: Cóż chcecie, żebym wam uczynił?	32 Иисус, остановившись, подозвал их и сказал: чего вы хотите от Меня?
33 Odpowiedzieli Mu: Panie, żeby się oczy nasze otworzyły.	33 Они говорят Ему: Господи! чтобы открылись глаза наши.
34 Jezus więc zdjęty litością dotknął ich oczu, a natychmiast przejrzeli i poszli za Nim.	34 Иисус же, умилосердившись, прикоснулся к глазам их; и тотчас прозрели глаза их, и они пошли за Ним.