2 Księga Samuela 23

¹ Oto ostatnie słowa Dawida. Wyrocznia Dawida, syna Jessego, wyrocznia człowieka wyniesionego wysoko, pomazańca Boga Jakubowego, śpiewaka psalmów Izraela:

² Duch Pański mówi przez mnie i Jego słowo jest na moim języku.

³ Bóg Jakuba przemówił, mówił do mnie On - Skała Izraela. Kto sprawiedliwie rządzi człowiekiem, kto rządzi w Bożej bojaźni,

⁴ jest jak światło poranka, kiedy wschodzi słońce, bezchmurnego poranka, co uperla po deszczu ruń ziemi.

⁵ Czy nie podobnie postępuje Bóg z moim domem? Albowiem przymierze wieczne zawarł ze mną, we wszystkim ustalone i zabezpieczone. Czyż nie da rozwoju temu, co mi do zbawienia służy, i każdemu pragnieniu?

⁶ Ludzie źli są jak ciernie precz wyrzucane, których się ręką nie bierze.

⁷ Kto zaś je musi dotknąć, chwyta za żelazo lub drzewce dzidy. I w ogniu doszczętnie się spalają...

⁸ Oto są imiona bohaterów Dawidowych: Iszbaal Chakmonita, przywódca trzech, ten właśnie, który wymachiwał włócznią nad ośmiuset w jednym spotkaniu.

⁹ Po nim jest Eleazar, syn Dodo, Achochita - jeden z trzech bohaterów. Był on z Dawidem w Pas-Dammim, gdy Filistyni urągali zgromadzeni do bitwy. Kiedy Izraelici zaczęli się cofać,

¹⁰ on wtedy powstał i bił się z Filistynami, dopóki nie omdlała mu ręka i przywarła do miecza. W tym dniu właśnie Pan sprawił wielkie zwycięstwo. Wojsko wróciło tylko po to, by zabrać łupy.

¹¹ Po nim jest Szamma, syn Agego z Hararu. Pewnego razu zebrali się Filistyni w Lechi. Była tam działka pola pełna soczewicy. Kiedy wojsko uciekało przed Filistynami,

¹² on pozostał na środku działki, oswobodził ją i pobił Filistynów. Pan sprawił wtedy wielkie zwycięstwo.

¹³ Owi trzej spośród trzydziestu zeszli po skale i przybyli do Dawida do jaskini Adullam, podczas gdy oddział Filistynów rozbił obóz w dolinie Refaim.

¹⁴ Dawid był wtedy w twierdzy, a załoga filistyńska była wtedy w Betlejem.

¹⁵ Dawid poczuł pragnienie i rzekł: Kto mi da się napić wody z betlejemskiej studni, która jest przy bramie?

¹⁶ Przedarli się wtedy ci trzej bohaterowie przez obóz filistyński i zaczerpnęli wody ze studni betlejemskiej, która jest przy bramie. Zabrali ją z sobą i przynieśli Dawidowi. On jednak pić jej nie chciał, lecz wylał ją w ofierze dla Pana.

¹⁷ Powiedział: Niech mnie Pan strzeże od uczynienia tej rzeczy! Czyż mam pić krew ludzi, którzy z narażeniem życia podjęli tę wyprawę? I nie chciał jej pić. Tego dokonali ci trzej bohaterowie.

¹⁸ Abiszaj, brat Joaba, syn Serui, był przywódcą trzydziestu. Wymachiwał on włócznią nad trzystu zabitymi i zażywał sławy u trzydziestu.

¹⁹ Bardziej od trzydziestu był poważany i był ich dowódcą, lecz nie dorównywał owym trzem.

²⁰ Benajasz, syn Jojady z Kabseel, był mężem walecznym, wielkim w czynach. Pobił on [dwóch synów] Ariela z Moabu. On też zszedł do cysterny i zabił w niej lwa w dzień, gdy była śnieżyca.

²¹ Zabił on także Egipcjanina ogromnego wzrostu. Egipcjanin trzymał w ręku dzidę, podczas gdy on poszedł na niego z kijem. Wyrwawszy dzidę z ręki Egipcjanina, zabił go jego własną dzidą.

²² Tego dokonał Benajasz, syn Jojady. Miał on sławę wśród trzydziestu bohaterów.

²³ Był on bardziej poważany niż trzydziestu, lecz nie dorównywał owym trzem. Dawid postawił go na czele swojej straży przybocznej.

²⁴ Do tych trzydziestu należał również Asahel, brat Joaba Elchanan, syn Dodo z Betlejem,

²⁵ Szamma z Charod, Elika z Charod,

²⁶ Cheles Peletyta, Ira, syn Ikkesza z Tekoa,

²⁷ Abiezer z Anatot, Sibbekaj z Chuszy,

²⁸ Salmon z Achoach, Maheraj z Netofy,

²⁹ Cheleb, syn Baany z Netofy, Ittaj, syn Ribaja z Gibea, z potomków Beniamina,

³⁰ Benajasz z Pireatonu, Hiddaj z Potoków Gaasz,

³¹ Abi-Albon z Araby, Azmawet z Bachurim,

³² Eliachba z Szaalbim, Jaszen, syn Jonatana,

³³ Szamma z Hararu, Achiam, syn Szarara z Araru,

³⁴ Elifelet, syn Achasbaja z Bet-Maaka, Eliam, syn Achitofela z Gilo,

³⁵ Chesrau z Karmelu, Paaraj z Arabu,

³⁶ Jigeal, syn Natana z Soby, Bani z Gad,

³⁷ Selek Ammonita, Nachraj z Beerot, obaj giermkowie Joaba, syna Serui,

³⁸ Ira z Jattir, Gereb z Jattir,

³⁹ Uriasz Chetyta. Razem trzydziestu siedmiu.