Scrutatio

Sabato, 27 aprile 2024 - Santa Zita ( Letture di oggi)

Marcus 4


font
VULGATABIBLIA
1 Et iterum cœpit docere ad mare : et congregata est ad eum turba multa, ita ut navim ascendens sederet in mari, et omnis turba circa mare super terram erat :1 Y otra vez se puso a enseñar a orillas del mar. Y se reunió tanta gente junto a él que hubo de subir a una barca y, ya en el mar, se sentó; toda la gente estaba en tierra a la orilla del mar.
2 et docebat eos in parabolis multa, et dicebat illis in doctrina sua :2 Les enseñaba muchas cosas por medio de parábolas. Les decía en su instrucción:
3 Audite : ecce exiit seminans ad seminandum.3 «Escuchad. Una vez salió un sembrador a sembrar.
4 Et dum seminat, aliud cecidit circa viam, et venerunt volucres cæli, et comederunt illud.4 Y sucedió que, al sembrar, una parte cayó a lo largo del camino; vinieron las aves y se la comieron.
5 Aliud vero cecidit super petrosa, ubi non habuit terram multam : et statim exortum est, quoniam non habebat altitudinem terræ :5 Otra parte cayó en terreno pedregoso, donde no tenía mucha tierra, y brotó en seguida por no tener hondura de tierra;
6 et quando exortus est sol, exæstuavit : et eo quod non habebat radicem, exaruit.6 pero cuando salió el sol se agostó y, por no tener raíz, se secó.
7 Et aliud cecidit in spinas : et ascenderunt spinæ, et suffocaverunt illud, et fructum non dedit.7 Otra parte cayó entre abrojos; crecieron los abrojos y la ahogaron, y no dio fruto.
8 Et aliud cecidit in terram bonam : et dabat fructum ascendentem et crescentem, et afferebat unum triginta, unum sexaginta, et unum centum.8 Otras partes cayeron en tierra buena y, creciendo y desarrollándose, dieron fruto; unas produjeron treinta, otras sesenta, otras ciento».
9 Et dicebat : Qui habet aures audiendi, audiat.9 Y decía: «Quien tenga oídos para oír, que oiga».
10 Et cum esset singularis, interrogaverunt eum hi qui cum eo erant duodecim, parabolam.10 Cuando quedó a solas, los que le seguían a una con los Doce le preguntaban sobre las parábolas.
11 Et dicebat eis : Vobis datum est nosse mysterium regni Dei : illis autem, qui foris sunt, in parabolis omnia fiunt :11 El les dijo: «A vosotros se os ha dado el misterio del Reino de Dios, pero a los que están fuera todo se les presenta en parábolas,
12 ut videntes videant, et non videant : et audientes audiant, et non intelligant : nequando convertantur, et dimittantur eis peccata.
12 para que por mucho que miren no vean, por mucho que oigan no entiendan, no sea que se conviertan y se les perdone».
13 Et ait illis : Nescitis parabolam hanc ? Et quomodo omnes parabolas cognoscetis ?13 Y les dice: «¿No entendéis esta parábola? ¿Cómo, entonces, comprenderéis todas las parábolas?
14 Qui seminat, verbum seminat.14 El sembrador siembra la Palabra.
15 Hi autem sunt, qui circa viam, ubi seminatur verbum, et cum audierint, confestim venit Satanas, et aufert verbum, quod seminatum est in cordibus eorum.15 Los que están a lo largo del camino donde se siembra la Palabra son aquellos que, en cuanto la oyen, viene Satanás y se lleva la Palabra sembrada en ellos.
16 Et hi sunt similiter, qui super petrosa seminantur : qui cum audierint verbum, statim cum gaudio accipiunt illud :16 De igual modo, los sembrados en terreno pedregoso son los que, al oír la Palabra, al punto la reciben con alegría,
17 et non habent radicem in se, sed temporales sunt : deinde orta tribulatione et persecutione propter verbum, confestim scandalizantur.17 pero no tienen raíz en sí mismos, sino que son inconstantes; y en cuanto se presenta una tribulación o persecución por causa de la Palabra, sucumben en seguida.
18 Et alii sunt qui in spinas seminantur : hi sunt qui verbum audiunt,18 Y otros son los sembrados entre los abrojos; son los que han oído la Palabra,
19 et ærumnæ sæculi, et deceptio divitiarum, et circa reliqua concupiscentiæ introëuntes suffocant verbum, et sine fructu efficitur.19 pero las preocupaciones del mundo, la seducción de las riquezas y las demás concupiscencias les invaden y ahogan la Palabra, y queda sin fruto.
20 Et hi sunt qui super terram bonam seminati sunt, qui audiunt verbum, et suscipiunt, et fructificant, unum triginta, unum sexaginta, et unum centum.
20 Y los sembrados en tierra buena son aquellos que oyen la Palabra, la acogen y dan fruto, unos treinta, otros sesenta, otros ciento».
21 Et dicebat illis : Numquid venit lucerna ut sub modio ponatur, aut sub lecto ? nonne ut super candelabrum ponatur ?21 Les decía también: «¿Acaso se trae la lámpara para ponerla debajo del celemín o debajo del lecho? ¿No es para ponerla sobre el candelero?
22 Non est enim aliquid absconditum, quod non manifestetur : nec factum est occultum, sed ut in palam veniat.22 Pues nada hay oculto si no es para que sea manifestado; nada ha sucedido en secreto, sino para que venga a ser descubierto.
23 Si quis habet aures audiendi, audiat.23 Quien tenga oídos para oír, que oiga».
24 Et dicebat illis : Videte quid audiatis. In qua mensura mensi fueritis, remetietur vobis, et adjicietur vobis.24 Les decía también: «Atended a lo que escucháis. Con la medida con que midáis, se os medirá y aun con creces.
25 Qui enim habet, dabitur illi : et qui non habet, etiam quod habet auferetur ab eo.
25 Porque al que tiene se le dará, y al que no tiene, aun lo que tiene se le quitará».
26 Et dicebat : Sic est regnum Dei, quemadmodum si homo jaciat sementem in terram,26 También decía: «El Reino de Dios es como un hombre que echa el grano en la tierra;
27 et dormiat, et exsurgat nocte et die, et semen germinet, et increscat dum nescit ille.27 duerma o se levante, de noche o de día, el grano brota y crece, sin que él sepa cómo.
28 Ultro enim terra fructificat, primum herbam, deinde spicam, deinde plenum frumentum in spica.28 La tierra da el fruto por sí misma; primero hierba, luego espiga, después trigo abundante en la espiga.
29 Et cum produxerit fructus, statim mittit falcem, quoniam adest messis.29 Y cuando el fruto lo admite, en seguida se le mete la hoz, porque ha llegado la siega».
30 Et dicebat : Cui assimilabimus regnum Dei ? aut cui parabolæ comparabimus illud ?30 Decía también: «¿Con qué compararemos el Reino de Dios o con qué parábola lo expondremos?
31 Sicut granum sinapis, quod cum seminatum fuerit in terra, minus est omnibus seminibus, quæ sunt in terra :31 Es como un grano de mostaza que, cuando se siembra en la tierra, es más pequeña que cualquier semilla que se siembra en la tierra;
32 et cum seminatum fuerit, ascendit, et fit majus omnibus oleribus, et facit ramos magnos, ita ut possint sub umbra ejus aves cæli habitare.32 pero una vez sembrada, crece y se hace mayor que todas las hortalizas y echa ramas tan grandes que las aves del cielo anidan a su sombra».
33 Et talibus multis parabolis loquebatur eis verbum, prout poterant audire :33 Y les anunciaba la Palabra con muchas parábolas como éstas, según podían entenderle;
34 sine parabola autem non loquebatur eis : seorsum autem discipulis suis disserebat omnia.
34 no les hablaba sin parábolas; pero a sus propios discípulos se lo explicaba todo en privado.
35 Et ait illis in illa die, cum sero esset factum : Transeamus contra.35 Este día, al atardecer, les dice: «Pasemos a la otra orilla».
36 Et dimittentes turbam, assumunt eum ita ut erat in navi : et aliæ naves erant cum illo.36 Despiden a la gente y le llevan en la barca, como estaba; e iban otras barcas con él.
37 Et facta est procella magna venti, et fluctus mittebat in navim, ita ut impleretur navis.37 En esto, se levantó una fuerte borrasca y las olas irrumpían en la barca, de suerte que ya se anegaba la barca.
38 Et erat ipse in puppi super cervical dormiens : et excitant eum, et dicunt illi : Magister, non ad te pertinet, quia perimus ?38 El estaba en popa, durmiendo sobre un cabezal. Le despiertan y le dicen: «Maestro, ¿no te importa que perezcamos?»
39 Et exsurgens comminatus est vento, et dixit mari : Tace, obmutesce. Et cessavit ventus : et facta est tranquillitas magna.39 El, habiéndose despertado, increpó al viento y dijo al mar: «¡Calla, enmudece!» El viento se calmó y sobrevino una gran bonanza.
40 Et ait illis : Quid timidi estis ? necdum habetis fidem ? et timuerunt timore magno, et dicebant ad alterutrum : Quis, putas, est iste, quia et ventus et mare obediunt ei ?40 Y les dijo: «¿Por qué estáis con tanto miedo? ¿Cómo no tenéis fe?»
41 Ellos se llenaron de gran temor y se decían unos a otros: «Pues ¿quién es éste que hasta el viento y el mar le obedecen?»