Ecclesiastes 8

VULGATA	GREEK BIBLE
1 Sapientia hominis lucet in vultu ejus, et potentissimus faciem illius commutabit.	1 Τις ειναι ως ο σοφος; και τις γνωριζει την λυσιν των πραγματων; η σοφια του ανθρωπου φαιδρυνει το προσωπον αυτου, και η σκληροτης του προσωπου αυτου θελει μεταβληθη.
2 Ego os regis observo, et præcepta juramenti Dei.	2 Εγω σε συμβουλευω να φυλαττης την προσταγην του βασιλεως, και δια τον ορκον του Θεου.
3 Ne festines recedere a facie ejus, neque permaneas in opere malo : quia omne quod voluerit faciet.	3 Μη σπευδε να φυγης απ' εμπροσθεν αυτου? μη εμμενης εις πραγμα κακον? διοτι παν ο, τι θεληση, καμνει.
4 Et sermo illius potestate plenus est, nec dicere ei quisquam potest : Quare ita facis ?	4 Εν τω λογω του βασιλεως ειναι εξουσια? και τις θελει ειπει προς αυτον, Τι καμνεις;
5 Qui custodit præceptum non experietur quidquam mali. Tempus et responsionem cor sapientis intelligit.	5 Ο φυλαττων την προσταγην δεν θελει δοκιμασει πραγμα κακον? και η καρδια του σοφου γνωριζει τον καιρον και τον τροπον.
6 Omni negotio tempus est, et opportunitas : et multa hominis afflictio,	6 Παντι πραγματι ειναι καιρος και τροπος? οθεν η αθλιοτης του ανθρωπου ειναι πολλη επ' αυτον?
7 quia ignorat præterita, et futura nullo scire potest nuntio.	7 διοτι δεν γνωριζει τι θελει συμβη? επειδη τις δυναται να απαγγειλη προς αυτον πως θελει ακολουθησει;
8 Non est in hominis potestate prohibere spiritum, nec habet potestatem in die mortis : nec sinitur quiescere ingruente bello, neque salvabit impietas impium.	8 Δεν υπαρχει ανθρωπος εχων εξουσιαν επι του πνευματος, ωστε να εμποδιζη το πνευμα? ουδε εχων εξουσιαν επι της ημερας του θανατου? και εν τω πολεμω δεν ειναι αποφυγη? και η ασεβεια δεν θελει ελευθερωσει τους εχοντας αυτην.
9 Omnia hæc consideravi, et dedi cor meum in cunctis operibus quæ fiunt sub sole. Interdum dominatur homo homini in malum suum.	9 Παντα ταυτα ειδον, και προσηλωσα τον νουν μου εις παν εργον, το οποιον γινεται υπο τον ηλιον? ειναι καιρος καθ' ον ο ανθρωπος εξουσιαζει ανθρωπον προς βλαβην αυτου.
10 Vidi impios sepultos, qui etiam cum adhuc viverent in loco sancto erant, et laudabantur in civitate quasi justorum operum. Sed et hoc vanitas est.	10 Και ουτως ειδον τους ασεβεις ενταφιασθεντας, οιτινες ηλθον και απηλθον απο της γης της αγιας και ελησμονηθησαν εν τη πολει, οπου ειχον πραξει ουτω? και τουτο ματαιοτης.
11 Etenim quia non profertur cito contra malos sententia, absque timore ullo filii hominum perpetrant mala.	11 Επειδη η κατα του πονηρου εργου αποφασις δεν εκτελειται ταχεως, δια τουτο η καρδια των υιων των ανθρωπων ειναι ολη εκδοτος εις το να πραττη το κακον.
12 Attamen peccator ex eo quod centies facit malum, et per patientiam sustentatur ; ego cognovi quod erit bonum timentibus Deum, qui verentur faciem ejus.	12 Αν και ο αμαρτωλος πραττη κακον, εκατοντακις και μακροημερευη, εγω ομως γνωριζω βεβαιως οτι θελει εισθαι καλον εις τους φοβουμενους τον Θεον, οιτινες φοβουνται απο προσωπου αυτου?
13 Non sit bonum impio, nec prolongentur dies ejus, sed quasi umbra transeant qui non timent faciem Domini.	13 εις δε τον ασεβη δεν θελει εισθαι καλον, και δεν θελουσι μακρυνθη αι ημεραι αυτου, αιτινες παρερχονται ως σκια? διοτι δεν φοβειται απο προσωπου του Θεου.
14 Est et alia vanitas quæ fit super terram : sunt justi quibus mala proveniunt quasi opera egerint impiorum : et sunt impii qui ita securi sunt quasi justorum facta habeant. Sed et hoc vanissimum judico.	14 Υπαρχει ματαιοτης, ητις γινεται επι της γης? οτι ειναι, δικαιοι εις τους οποιους συμβαινει κατα τα εργα των ασεβων, και ειναι ασεβεις εις τους οποιους συμβαινει κατα τα εργα των δικαιων? ειπα οτι και τουτο ματαιοτης.
15 Laudavi igitur lætitiam ; quod non esset homini bonum sub sole, nisi quod comederet, et biberet, atque gauderet, et hoc solum secum auferret de labore suo, in diebus vitæ suæ quos dedit ei Deus sub sole.	15 Δια τουτο εγω επηνεσα την ευφροσυνην? διοτι ο ανθρωπος δεν εχει καλητερον υπο τον ηλιον, ειμη να τρωγη και να πινη και να ευφραινηται? και τουτο θελει μεινει εις αυτον απο του κοπου αυτου εν ταις ημεραις της ζωης αυτου, τας οποιας ο Θεος εδωκεν εις αυτον υπο τον ηλιον.
16 Et apposui cor meum ut scirem sapientiam, et intelligerem distentionem quæ versatur in terra. Est homo qui diebus et noctibus somnum non capit oculis.	16 Αφου εδωκα την καρδιαν μου εις το να γνωρισω την σοφιαν και να ιδω τον περισπασμον τον γινομενον επι της γης, διοτι ουτε ημεραν ουτε νυκτα δεν βλεπουσιν υπνον εις τους οφθαλμους αυτων?
17 Et intellexi quod omnium operum Dei nullam possit homo invenire rationem eorum quæ fiunt sub sole ; et quanto plus laboraverit ad quærendum, tanto minus inveniat : etiam si dixerit sapiens se nosse, non poterit reperire.	17 τοτε ειδον παν το εργον του Θεου, οτι ανθρωπος δεν δυναται να ευρη το εργον το οποιον εγεινεν υπο τον ηλιον? επειδη οσον και αν κοπιαση ο ανθρωπος ζητων, βεβαιως δεν θελει ευρει? ετι δε και ο σοφος εαν ειπη να γνωριση αυτο, δεν θελει δυνηθη να ευρη.