ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 13

LXX	JERUSALEM
1 υιος πανουργος υπηκοος πατρι υιος δε ανηκοος εν απωλεια	1 Le fils sage écoute la discipline de son père, le railleur n'entend pas le reproche.
2 απο καρπων δικαιοσυνης φαγεται αγαθος ψυχαι δε παρανομων ολουνται αωροι	2 Par le fruit de sa bouche l'homme se nourrit de ce qui est bon, mais l'âme des traîtres se repaît deviolence.
3 ος φυλασσει το εαυτου στομα τηρει την εαυτου ψυχην ο δε προπετης χειλεσιν πτοησει εαυτον	3 Qui veille sur sa bouche garde sa vie, qui ouvre grand ses lèvres se perd.
4 εν επιθυμιαις εστιν πας αεργος χειρες δε ανδρειων εν επιμελεια	4 Le paresseux attend, mais rien pour sa faim; la faim des diligents est apaisée.
5 λογον αδικον μισει δικαιος ασεβης δε αισχυνεται και ουχ εξει παρρησιαν	5 Le juste hait la parole mensongère, mais le méchant déshonore et diffame.
6 δικαιοσυνη φυλασσει ακακους τους δε ασεβεις φαυλους ποιει αμαρτια	6 La justice garde celui dont la voie est honnête, le péché cause la ruine du méchant.
7 εισιν οι πλουτιζοντες εαυτους μηδεν εχοντες και εισιν οι ταπεινουντες εαυτους εν πολλω πλουτω	7 Tel joue au riche qui n'a rien, tel fait le pauvre qui a de grands biens.
8 λυτρον ανδρος ψυχης ο ιδιος πλουτος πτωχος δε ουχ υφισταται απειλην	8 Rançon d'une vie d'homme: sa richesse; mais le pauvre n'entend pas le reproche.
9 φως δικαιοις δια παντος φως δε ασεβων σβεννυται [9α] ψυχαι δολιαι πλανωνται εν αμαρτιαις δικαιοι δε οικτιρουσιν και ελεωσιν	9 La lumière des justes est joyeuse, la lampe des méchants s'éteint.
10 κακος μεθ' υβρεως πρασσει κακα οι δε εαυτων επιγνωμονες σοφοι	10 Insolence n'engendre que chicane; chez qui accepte les conseils se trouve la sagesse.
11 υπαρξις επισπουδαζομενη μετα ανομιας ελασσων γινεται ο δε συναγων εαυτω μετ' ευσεβειας πληθυνθησεται δικαιος οικτιρει και κιχρα	11 Fortune hâtive va diminuant, qui amasse peu à peu s'enrichit.
12 κρεισσων εναρχομενος βοηθων καρδια του επαγγελλομενου και εις ελπιδα αγοντος δενδρον γαρ ζωης επιθυμια αγαθη	12 Espoir différé rend le coeur malade; c'est un arbre de vie que le désir satisfait.
13 ος καταφρονει πραγματος καταφρονηθησεται υπ' αυτου ο δε φοβουμενος εντολην ουτος υγιαινει [13α] υιω δολιω ουδεν εσται αγαθον οικετη δε σοφω ευοδοι εσονται πραξεις και κατευθυνθησεται η οδος αυτου	13 Qui méprise la parole se perdra, qui respecte le commandement sera sauf.
14 νομος σοφου πηγη ζωης ο δε ανους υπο παγιδος θανειται	14 L'enseignement du sage est source de vie pour éviter les pièges de la mort.
15 συνεσις αγαθη διδωσιν χαριν το δε γνωναι νομον διανοιας εστιν αγαθης οδοι δε καταφρονουντων εν απωλεια	15 Un grand bon sens procure la faveur, la voie des traîtres est dure.
16 πας πανουργος πρασσει μετα γνωσεως ο δε αφρων εξεπετασεν εαυτου κακιαν	16 Tout homme avisé agit à bon escient, le sot étale sa folie.
17 βασιλευς θρασυς εμπεσειται εις κακα αγγελος δε πιστος ρυσεται αυτον	17 Messager malfaisant tombe dans le malheur, messager fidèle apporte la guérison.
18 πενιαν και ατιμιαν αφαιρειται παιδεια ο δε φυλασσων ελεγχους δοξασθησεται	18 Misère et mépris à qui abandonne la discipline, honneur à qui observe la réprimande.
19 επιθυμιαι ευσεβων ηδυνουσιν ψυχην εργα δε ασεβων μακραν απο γνωσεως	19 Désir satisfait, douceur pour l'âme. Abomination pour les sots: se détourner du mal.
20 ο συμπορευομενος σοφοις σοφος εσται ο δε συμπορευομενος αφροσι γνωσθησεται	20 Qui chemine avec les sages devient sage, qui hante les sots devient mauvais.
21 αμαρτανοντας καταδιωξεται κακα τους δε δικαιους καταλημψεται αγαθα	21 Aux trousses du pécheur, le malheur; le bonheur récompense les justes.
22 αγαθος ανηρ κληρονομησει υιους υιων θησαυριζεται δε δικαιοις πλουτος ασεβων	22 Aux enfants de ses enfants l'homme de bien laisse un héritage, au juste est réservée la fortunedes pécheurs.
23 δικαιοι ποιησουσιν εν πλουτω ετη πολλα αδικοι δε απολουνται συντομως	23 Riche en nourriture, la culture des pauvres; il en est qui périssent faute d'équité.
24 ος φειδεται της βακτηριας μισει τον υιον αυτου ο δε αγαπων επιμελως παιδευει	24 Qui épargne la baguette hait son fils, qui l'aime prodigue la correction.
25 δικαιος εσθων εμπιπλα την ψυχην αυτου ψυχαι δε ασεβων ενδεεις	25 Le juste mange et se rassasie, le ventre des méchants crie famine.