ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 11

LXX	VULGATA
1 ζυγοι δολιοι βδελυγμα ενωπιον κυριου σταθμιον δε δικαιον δεκτον αυτω	1 Statera dolosa abominatio est apud Dominum, et pondus æquum voluntas ejus.
2 ου εαν εισελθη υβρις εκει και ατιμια στομα δε ταπεινων μελετα σοφιαν	2 Ubi fuerit superbia, ibi erit et contumelia ; ubi autem est humilitas, ibi et sapientia.
3 αποθανων δικαιος ελιπεν μεταμελον προχειρος δε γινεται και επιχαρτος ασεβων απωλεια	3 Simplicitas justorum diriget eos, et supplantatio perversorum vastabit illos.
4 -	4 Non proderunt divitiæ in die ultionis ; justitia autem liberabit a morte.
5 δικαιοσυνη αμωμους ορθοτομει οδους ασεβεια δε περιπιπτει αδικια	5 Justitia simplicis diriget viam ejus, et in impietate sua corruet impius.
6 δικαιοσυνη ανδρων ορθων ρυεται αυτους τη δε απωλεια αυτων αλισκονται παρανομοι	6 Justitia rectorum liberabit eos, et in insidiis suis capientur iniqui.
7 τελευτησαντος ανδρος δικαιου ουκ ολλυται ελπις το δε καυχημα των ασεβων ολλυται	7 Mortuo homine impio, nulla erit ultra spes, et exspectatio sollicitorum peribit.
8 δικαιος εκ θηρας εκδυνει αντ' αυτου δε παραδιδοται ο ασεβης	8 Justus de angustia liberatus est, et tradetur impius pro eo.
9 εν στοματι ασεβων παγις πολιταις αισθησις δε δικαιων ευοδος	9 Simulator ore decipit amicum suum ; justi autem liberabuntur scientia.
10 εν αγαθοις δικαιων κατωρθωσεν πολις	10 In bonis justorum exsultabit civitas, et in perditione impiorum erit laudatio.
11 στομασιν δε ασεβων κατεσκαφη	11 Benedictione justorum exaltabitur civitas, et ore impiorum subvertetur.
12 μυκτηριζει πολιτας ενδεης φρενων ανηρ δε φρονιμος ησυχιαν αγει	12 Qui despicit amicum suum indigens corde est ; vir autem prudens tacebit.
13 ανηρ διγλωσσος αποκαλυπτει βουλας εν συνεδριω πιστος δε πνοη κρυπτει πραγματα	13 Qui ambulat fraudulenter, revelat arcana ; qui autem fidelis est animi, celat amici commissum.
14 οις μη υπαρχει κυβερνησις πιπτουσιν ωσπερ φυλλα σωτηρια δε υπαρχει εν πολλη βουλη	14 Ubi non est gubernator, populus corruet ; salus autem, ubi multa consilia.
15 πονηρος κακοποιει οταν συμμειξη δικαιω μισει δε ηχον ασφαλειας	15 Affligetur malo qui fidem facit pro extraneo ; qui autem cavet laqueos securus erit.
16 γυνη ευχαριστος εγειρει ανδρι δοξαν θρονος δε ατιμιας γυνη μισουσα δικαια πλουτου οκνηροι ενδεεις γινονται οι δε ανδρειοι ερειδονται πλουτω	16 Mulier gratiosa inveniet gloriam, et robusti habebunt divitias.
17 τη ψυχη αυτου αγαθον ποιει ανηρ ελεημων εξολλυει δε αυτου σωμα ο ανελεημων	17 Benefacit animæ suæ vir misericors ; qui autem crudelis est, etiam propinquos abjicit.
18 ασεβης ποιει εργα αδικα σπερμα δε δικαιων μισθος αληθειας	18 Impius facit opus instabile, seminanti autem justitiam merces fidelis.
19 υιος δικαιος γενναται εις ζωην διωγμος δε ασεβους εις θανατον	19 Clementia præparat vitam, et sectatio malorum mortem.
20 βδελυγμα κυριω διεστραμμεναι οδοι προσδεκτοι δε αυτω παντες αμωμοι εν ταις οδοις αυτων	20 Abominabile Domino cor pravum, et voluntas ejus in iis qui simpliciter ambulant.
21 χειρι χειρας εμβαλων αδικως ουκ ατιμωρητος εσται ο δε σπειρων δικαιοσυνην λημψεται μισθον πιστον	21 Manus in manu non erit innocens malus ; semen autem justorum salvabitur.
22 ωσπερ ενωτιον εν ρινι υος ουτως γυναικι κακοφρονι καλλος	22 Circulus aureus in naribus suis, mulier pulchra et fatua.
23 επιθυμια δικαιων πασα αγαθη ελπις δε ασεβων απολειται	23 Desiderium justorum omne bonum est ; præstolatio impiorum furor.
24 εισιν οι τα ιδια σπειροντες πλειονα ποιουσιν εισιν και οι συναγοντες ελαττονουνται	24 Alii dividunt propria, et ditiores fiunt ; alii rapiunt non sua, et semper in egestate sunt.
25 ψυχη ευλογουμενη πασα απλη ανηρ δε θυμωδης ουκ ευσχημων	25 Anima quæ benedicit impinguabitur, et qui inebriat, ipse quoque inebriabitur.
26 ο συνεχων σιτον υπολιποιτο αυτον τοις εθνεσιν ευλογια δε εις κεφαλην του μεταδιδοντος	26 Qui abscondit frumenta maledicetur in populis ; benedictio autem super caput vendentium.
27 τεκταινομενος αγαθα ζητει χαριν αγαθην εκζητουντα δε κακα καταλημψεται αυτον	27 Bene consurgit diluculo qui quærit bona ; qui autem investigator malorum est, opprimetur ab eis.
28 ο πεποιθως επι πλουτω ουτος πεσειται ο δε αντιλαμβανομενος δικαιων ουτος ανατελει	28 Qui confidit in divitiis suis corruet : justi autem quasi virens folium germinabunt.
29 ο μη συμπεριφερομενος τω εαυτου οικω κληρονομησει ανεμον δουλευσει δε αφρων φρονιμω	29 Qui conturbat domum suam possidebit ventos, et qui stultus est serviet sapienti.
30 εκ καρπου δικαιοσυνης φυεται δενδρον ζωης αφαιρουνται δε αωροι ψυχαι παρανομων	30 Fructus justi lignum vitæ, et qui suscipit animas sapiens est.
31 ει ο μεν δικαιος μολις σωζεται ο ασεβης και αμαρτωλος που φανειται	31 Si justus in terra recipit, quanto magis impius et peccator !