ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 11

LXX	NOVA VULGATA
1 ζυγοι δολιοι βδελυγμα ενωπιον κυριου σταθμιον δε δικαιον δεκτον αυτω	1 Statera dolosa abominatio est apud Dominum, et pondus aequum voluntas eius.
2 ου εαν εισελθη υβρις εκει και ατιμια στομα δε ταπεινων μελετα σοφιαν	2 Venit superbia, veniet et contumelia; apud humiles autem sapientia.
3 αποθανων δικαιος ελιπεν μεταμελον προχειρος δε γινεται και επιχαρτος ασεβων απωλεια	3 Simplicitas iustorum diriget eos, et supplantatio perversorum vastabit illos.
4 -	4 Non proderunt divitiae in die ultionis, iustitia autem liberabit a morte.
5 δικαιοσυνη αμωμους ορθοτομει οδους ασεβεια δε περιπιπτει αδικια	5 Iustitia simplicis diriget viam eius, et in impietate sua corruet impius.
6 δικαιοσυνη ανδρων ορθων ρυεται αυτους τη δε απωλεια αυτων αλισκονται παρανομοι	6 Iustitia rectorum liberabit eos, et in insidiis suis capientur iniqui.
7 τελευτησαντος ανδρος δικαιου ουκ ολλυται ελπις το δε καυχημα των ασεβων ολλυται	7 Mortuo homine impio, nulla erit ultra spes; et exspectatio divitiarum peribit.
8 δικαιος εκ θηρας εκδυνει αντ' αυτου δε παραδιδοται ο ασεβης	8 Iustus de angustia liberatus est, et tradetur impius pro eo.
9 εν στοματι ασεβων παγις πολιταις αισθησις δε δικαιων ευοδος	9 Simulator ore decipit amicum suum, iusti autem liberabuntur scientia.
10 εν αγαθοις δικαιων κατωρθωσεν πολις	10 In bonis iustorum exsultabit civitas, et in perditione impiorum erit laudatio.
11 στομασιν δε ασεβων κατεσκαφη	11 Benedictione iustorum exaltabitur civitas et ore impiorum subvertetur.
12 μυκτηριζει πολιτας ενδεης φρενων ανηρ δε φρονιμος ησυχιαν αγει	12 Qui despicit amicum suum, indigens corde est, vir autem prudens tacebit.
13 ανηρ διγλωσσος αποκαλυπτει βουλας εν συνεδριω πιστος δε πνοη κρυπτει πραγματα	13 Qui ambulat susurrans, revelat arcana; qui autem fidelis est animi, celat commissum.
14 οις μη υπαρχει κυβερνησις πιπτουσιν ωσπερ φυλλα σωτηρια δε υπαρχει εν πολλη βουλη	14 Ubi non adsunt dispositiones, populus corruet; salus autem, ubi multa consilia.
15 πονηρος κακοποιει οταν συμμειξη δικαιω μισει δε ηχον ασφαλειας	15 Affligetur malo, qui fidem facit pro extraneo; qui autem odit sponsores, securus erit.
16 γυνη ευχαριστος εγειρει ανδρι δοξαν θρονος δε ατιμιας γυνη μισουσα δικαια πλουτου οκνηροι ενδεεις γινονται οι δε ανδρειοι ερειδονται πλουτω	16 Mulier gratiosa inveniet gloriam, et robusti habebunt divitias.
17 τη ψυχη αυτου αγαθον ποιει ανηρ ελεημων εξολλυει δε αυτου σωμα ο ανελεημων	17 Benefacit animae suae vir misericors; qui autem crudelis est, carnem suam affligit.
18 ασεβης ποιει εργα αδικα σπερμα δε δικαιων μισθος αληθειας	18 Impius facit opus fallax, seminanti autem iustitiam merces fidelis.
19 υιος δικαιος γενναται εις ζωην διωγμος δε ασεβους εις θανατον	19 Firmus in iustitia praeparat vitam, et sectator malorum mortem.
20 βδελυγμα κυριω διεστραμμεναι οδοι προσδεκτοι δε αυτω παντες αμωμοι εν ταις οδοις αυτων	20 Abominabile Domino cor pravum, et voluntas eius in iis, qui simpliciter ambulant.
21 χειρι χειρας εμβαλων αδικως ουκ ατιμωρητος εσται ο δε σπειρων δικαιοσυνην λημψεται μισθον πιστον	21 Manus in manu, non erit impunitus malus, semen autem iustorum salvabitur.
22 ωσπερ ενωτιον εν ρινι υος ουτως γυναικι κακοφρονι καλλος	22 Circulus aureus in naribus suis mulier pulchra et fatua.
23 επιθυμια δικαιων πασα αγαθη ελπις δε ασεβων απολειται	23 Desiderium iustorum omne bonum est, praestolatio impiorum furor.
24 εισιν οι τα ιδια σπειροντες πλειονα ποιουσιν εισιν και οι συναγοντες ελαττονουνται	24 Alii dividunt propria et ditiores fiunt, alii parciores iusto semper in egestate sunt.
25 ψυχη ευλογουμενη πασα απλη ανηρ δε θυμωδης ουκ ευσχημων	25 Anima, quae benedicit, impinguabitur; et, qui inebriat, ipse quoque inebriatur.
26 ο συνεχων σιτον υπολιποιτο αυτον τοις εθνεσιν ευλογια δε εις κεφαλην του μεταδιδοντος	26 Qui abscondit frumenta, maledicetur in populis, benedictio autem super caput vendentium.
27 τεκταινομενος αγαθα ζητει χαριν αγαθην εκζητουντα δε κακα καταλημψεται αυτον	27 Qui instanter quaerit bonum, quaerit beneplacitum; qui autem investigator malorum est, haec advenient ei.
28 ο πεποιθως επι πλουτω ουτος πεσειται ο δε αντιλαμβανομενος δικαιων ουτος ανατελει	28 Qui confidit in divitiis suis, corruet, iusti autem quasi virens folium germinabunt.
29 ο μη συμπεριφερομενος τω εαυτου οικω κληρονομησει ανεμον δουλευσει δε αφρων φρονιμω	29 Qui conturbat domum suam, possidebit ventos; et, qui stultus est, serviet sapienti.
30 εκ καρπου δικαιοσυνης φυεται δενδρον ζωης αφαιρουνται δε αωροι ψυχαι παρανομων	30 Fructus iusti lignum vitae; et suscipit animas, qui sapiens est.
31 ει ο μεν δικαιος μολις σωζεται ο ασεβης και αμαρτωλος που φανειται	31 Si iustus in terra rependitur, quanto magis impius et peccator.