1 υπολαβων δε ελιους λεγει | 1 Then Elihu continued and said: |
2 ακουσατε μου σοφοι επισταμενοι ενωτιζεσθε το καλον | 2 Hear, O wise men, my discourse, and you that have knowledge, hear me! |
3 οτι ους λογους δοκιμαζει και λαρυγξ γευεται βρωσιν | 3 For the ear tests words, as the taste does food. |
4 κρισιν ελωμεθα εαυτοις γνωμεν ανα μεσον εαυτων ο τι καλον | 4 Let us discern for ourselves what is right; let us learn between us what is good. |
5 οτι ειρηκεν ιωβ δικαιος ειμι ο κυριος απηλλαξεν μου το κριμα | 5 For Job has said, "I am innocent, but God has taken what is my due. |
6 εψευσατο δε τω κριματι μου βιαιον το βελος μου ανευ αδικιας | 6 Notwithstanding my right I am set at nought; in my wound the arrow rankles, sinless though I am." |
7 τις ανηρ ωσπερ ιωβ πινων μυκτηρισμον ωσπερ υδωρ | 7 What man is like Job? He drinks in blasphemies like water, |
8 ουχ αμαρτων ουδε ασεβησας η οδου κοινωνησας μετα ποιουντων τα ανομα του πορευθηναι μετα ασεβων | 8 Keeps company with evildoers and goes along with wicked men, |
9 μη γαρ ειπης οτι ουκ εσται επισκοπη ανδρος και επισκοπη αυτω παρα κυριου | 9 When he says, "It profits a man nought that he is pleasing to God." |
10 διο συνετοι καρδιας ακουσατε μου μη μοι ειη εναντι κυριου ασεβησαι και εναντι παντοκρατορος ταραξαι το δικαιον | 10 Therefore, men of understanding, hearken to me: far be it from God to do wickedness; far from the Almighty to do wrong! |
11 αλλα αποδιδοι ανθρωπω καθα ποιει εκαστος αυτων και εν τριβω ανδρος ευρησει αυτον | 11 Rather, he requites men for their conduct, and brings home to a man his way of life. |
12 οιη δε τον κυριον ατοπα ποιησειν η ο παντοκρατωρ ταραξει κρισιν | 12 Surely, God cannot act wickedly, the Almighty cannot violate justice. |
13 ος εποιησεν την γην τις δε εστιν ο ποιων την υπ' ουρανον και τα ενοντα παντα | 13 Who gave him government over the earth, or who else set all the land in its place? |
14 ει γαρ βουλοιτο συνεχειν και το πνευμα παρ' αυτω κατασχειν | 14 If he were to take back his spirit to himself, withdraw to himself his breath, |
15 τελευτησει πασα σαρξ ομοθυμαδον πας δε βροτος εις γην απελευσεται οθεν και επλασθη | 15 All flesh would perish together, and man would return to the dust. |
16 ει δε μη νουθετη ακουε ταυτα ενωτιζου φωνην ρηματων | 16 Now, do you, O Job, hear this! Hearken to the words I speak! |
17 ιδε συ τον μισουντα ανομα και τον ολλυντα τους πονηρους οντα αιωνιον δικαιον | 17 Can an enemy of justice indeed be in control, or will you condemn the supreme Just One, |
18 ασεβης ο λεγων βασιλει παρανομεις ασεβεστατε τοις αρχουσιν | 18 Who says to a king, "You are worthless!" and to nobles, "You are wicked!" |
19 ος ουκ επησχυνθη προσωπον εντιμου ουδε οιδεν τιμην θεσθαι αδροις θαυμασθηναι προσωπα αυτων | 19 Who neither favors the person of princes, nor respects the rich more than the poor? For they are all the work of his hands; |
20 κενα δε αυτοις αποβησεται το κεκραγεναι και δεισθαι ανδρος εχρησαντο γαρ παρανομως εκκλινομενων αδυνατων | 20 in a moment they die, even at midnight. He brings on nobles, and takes them away, removing the powerful without lifting a hand; |
21 αυτος γαρ ορατης εστιν εργων ανθρωπων λεληθεν δε αυτον ουδεν ων πρασσουσιν | 21 For his eyes are upon the ways of man, and he beholds all his steps. |
22 ουδε εσται τοπος του κρυβηναι τους ποιουντας τα ανομα | 22 There is no darkness so dense that evildoers can hide in it. |
23 οτι ουκ επ' ανδρα θησει ετι ο γαρ κυριος παντας εφορα | 23 For he forewarns no man of his time to come before God in judgment. |
24 ο καταλαμβανων ανεξιχνιαστα ενδοξα τε και εξαισια ων ουκ εστιν αριθμος | 24 Without a trial he breaks the mighty, and sets others in their stead, |
25 ο γνωριζων αυτων τα εργα και στρεψει νυκτα και ταπεινωθησονται | 25 Therefore he discerns their works; he turns at night and crushes them. |
26 εσβεσεν δε ασεβεις ορατοι δε εναντιον αυτου | |
27 οτι εξεκλιναν εκ νομου θεου δικαιωματα δε αυτου ουκ επεγνωσαν | 27 Because they turned away from him and heeded none of his ways, |
28 του επαγαγειν επ' αυτον κραυγην πενητος και κραυγην πτωχων εισακουσεται | 28 But caused the cries of the poor to reach him, so that he heard the plea of the afflicted. |
29 και αυτος ησυχιαν παρεξει και τις καταδικασεται και κρυψει προσωπον και τις οψεται αυτον και κατα εθνους και κατα ανθρωπου ομου | 29 If he remains tranquil, who then can condemn? If he hides his face, who then can behold him? |
30 βασιλευων ανθρωπον υποκριτην απο δυσκολιας λαου | |
31 οτι προς τον ισχυρον ο λεγων ειληφα ουκ ενεχυρασω | 31 When anyone says to God, "I was misguided; I will offend no more. |
32 ανευ εμαυτου οψομαι συ δειξον μοι ει αδικιαν ηργασαμην ου μη προσθησω | 32 Teach me wherein I have sinned; if I have done wrong, I will do so no more," |
33 μη παρα σου αποτεισει αυτην οτι απωση οτι συ εκλεξη και ουκ εγω και τι εγνως λαλησον | 33 Would you then say that God must punish, since you reject what he is doing? It is you who must choose, not I; speak, therefore, what you know. |
34 διο συνετοι καρδιας ερουσιν ταυτα ανηρ δε σοφος ακηκοεν μου το ρημα | 34 Men of understanding will say to me, every wise man who hears my views: |
35 ιωβ δε ουκ εν συνεσει ελαλησεν τα δε ρηματα αυτου ουκ εν επιστημη | 35 "Job speaks without intelligence, and his words are without sense." |
36 ου μην δε αλλα μαθε ιωβ μη δως ετι ανταποκρισιν ωσπερ οι αφρονες | 36 Let Job be tried to the limit, since his answers are those of the impious; |
37 ινα μη προσθωμεν εφ' αμαρτιαις ημων ανομια δε εφ' ημιν λογισθησεται πολλα λαλουντων ρηματα εναντιον του κυριου | 37 For he is adding rebellion to his sin by brushing off our arguments and addressing many words to God. |