1 υπολαβων δε ελιους λεγει | 1 Elihú reanudó su discurso y dijo: |
2 ακουσατε μου σοφοι επισταμενοι ενωτιζεσθε το καλον | 2 Escuchad, sabios, mis palabras, vosotros los doctos, dadme oídos. |
3 οτι ους λογους δοκιμαζει και λαρυγξ γευεται βρωσιν | 3 Porque el oído aprecia las palabras, como el paladar gusta los manjares. |
4 κρισιν ελωμεθα εαυτοις γνωμεν ανα μεσον εαυτων ο τι καλον | 4 Decidamos entre nosotros lo que es justo, sepamos juntos lo que es bueno. |
5 οτι ειρηκεν ιωβ δικαιος ειμι ο κυριος απηλλαξεν μου το κριμα | 5 Pues Job ha dicho: «Yo soy justo, pero Dios me quita mi derecho; |
6 εψευσατο δε τω κριματι μου βιαιον το βελος μου ανευ αδικιας | 6 mi juez se muestra cruel para conmigo, mi llaga es incurable, aunque no tengo culpa.» |
7 τις ανηρ ωσπερ ιωβ πινων μυκτηρισμον ωσπερ υδωρ | 7 ¿Qué hombre hay como Job, que bebe el sarcasmo como agua, |
8 ουχ αμαρτων ουδε ασεβησας η οδου κοινωνησας μετα ποιουντων τα ανομα του πορευθηναι μετα ασεβων | 8 que anda en compañía de malhechores, y camina con malvados? |
9 μη γαρ ειπης οτι ουκ εσται επισκοπη ανδρος και επισκοπη αυτω παρα κυριου | 9 Pues él ha dicho: «Nada gana el hombre con buscar el agrado de Dios.» |
10 διο συνετοι καρδιας ακουσατε μου μη μοι ειη εναντι κυριου ασεβησαι και εναντι παντοκρατορος ταραξαι το δικαιον | 10 Así pues, escuchadme, como hombres sensatos. Lejos de Dios el mal, de Sadday la injusticia; |
11 αλλα αποδιδοι ανθρωπω καθα ποιει εκαστος αυτων και εν τριβω ανδρος ευρησει αυτον | 11 que la obra del hombre, él se la paga, y según su conducta trata a cada uno. |
12 οιη δε τον κυριον ατοπα ποιησειν η ο παντοκρατωρ ταραξει κρισιν | 12 En verdad, Dios no hace el mal, no tuerce el derecho Sadday. |
13 ος εποιησεν την γην τις δε εστιν ο ποιων την υπ' ουρανον και τα ενοντα παντα | 13 ¿Quién, si no, le confió la tierra, quién le encargó del mundo entero? |
14 ει γαρ βουλοιτο συνεχειν και το πνευμα παρ' αυτω κατασχειν | 14 Si él retirara a sí su espíritu, si hacia sí recogiera su soplo, |
15 τελευτησει πασα σαρξ ομοθυμαδον πας δε βροτος εις γην απελευσεται οθεν και επλασθη | 15 a una expiraría toda carne, el hombre al polvo volvería. |
16 ει δε μη νουθετη ακουε ταυτα ενωτιζου φωνην ρηματων | 16 Si tienes inteligencia, escucha esto, presta oído al son de mis palabras. |
17 ιδε συ τον μισουντα ανομα και τον ολλυντα τους πονηρους οντα αιωνιον δικαιον | 17 ¿Podría gobernar un enemigo del derecho? ¿al Justo poderoso vas a condenar? |
18 ασεβης ο λεγων βασιλει παρανομεις ασεβεστατε τοις αρχουσιν | 18 ¡Aquel que dice a un rey: «¡Inútil!», «¡Malvados!» a los nobles, |
19 ος ουκ επησχυνθη προσωπον εντιμου ουδε οιδεν τιμην θεσθαι αδροις θαυμασθηναι προσωπα αυτων | 19 que no hace acepción de príncipes, ni prefiere al grande sobre el débil, ¡pues todos son obra de sus manos! |
20 κενα δε αυτοις αποβησεται το κεκραγεναι και δεισθαι ανδρος εχρησαντο γαρ παρανομως εκκλινομενων αδυνατων | 20 Mueren ellos de repente a media noche, perecen los grandes y pasan, y él depone a un tirano sin esfuerzo. |
21 αυτος γαρ ορατης εστιν εργων ανθρωπων λεληθεν δε αυτον ουδεν ων πρασσουσιν | 21 Pues sus ojos vigilan los caminos del hombre, todos sus pasos observa. |
22 ουδε εσται τοπος του κρυβηναι τους ποιουντας τα ανομα | 22 No hay tinieblas ni sombra donde ocultarse los agentes del mal. |
23 οτι ουκ επ' ανδρα θησει ετι ο γαρ κυριος παντας εφορα | 23 No asigna él un plazo al hombre para que a juicio se presente ante Dios. |
24 ο καταλαμβανων ανεξιχνιαστα ενδοξα τε και εξαισια ων ουκ εστιν αριθμος | 24 Quebranta a los grandes sin examen, y pone a otros en su sitio. |
25 ο γνωριζων αυτων τα εργα και στρεψει νυκτα και ταπεινωθησονται | 25 Es que él conoce sus acciones, de noche los sacude y se les pisa. |
26 εσβεσεν δε ασεβεις ορατοι δε εναντιον αυτου | 26 Como a criminales los azota, en lugar público los encadena, |
27 οτι εξεκλιναν εκ νομου θεου δικαιωματα δε αυτου ουκ επεγνωσαν | 27 porque se apartaron de su seguimiento, y no comprendieron todos sus caminos, |
28 του επαγαγειν επ' αυτον κραυγην πενητος και κραυγην πτωχων εισακουσεται | 28 hasta hacer llegar a él el gemido del débil y hacerle oír el clamor de los humildes. |
29 και αυτος ησυχιαν παρεξει και τις καταδικασεται και κρυψει προσωπον και τις οψεται αυτον και κατα εθνους και κατα ανθρωπου ομου | 29 Mas si él sigue inmóvil, sin que nadie le perturbe, si vela su faz, sin que nadie le perciba, es que se apiada de naciones e individuos, |
30 βασιλευων ανθρωπον υποκριτην απο δυσκολιας λαου | 30 libra al impío del cepo de la angustia, |
31 οτι προς τον ισχυρον ο λεγων ειληφα ουκ ενεχυρασω | 31 Cuando éste dice a Dios: «He sido seducido, no volveré a hacer mal; |
32 ανευ εμαυτου οψομαι συ δειξον μοι ει αδικιαν ηργασαμην ου μη προσθησω | 32 si he pecado instrúyeme, si he cometido injusticia, no reincidiré». |
33 μη παρα σου αποτεισει αυτην οτι απωση οτι συ εκλεξη και ουκ εγω και τι εγνως λαλησον | 33 ¿Acaso, según tú, tendría él que castigar, ya que rechazas sus decisiones? Como eres tú el que aprecias, y no yo, di todo lo que sepas. |
34 διο συνετοι καρδιας ερουσιν ταυτα ανηρ δε σοφος ακηκοεν μου το ρημα | 34 Mas los hombres sensatos me dirán, así como todo sabio que me escuche: |
35 ιωβ δε ουκ εν συνεσει ελαλησεν τα δε ρηματα αυτου ουκ εν επιστημη | 35 «No habla Job cuerdamente, no son sensatas sus palabras. |
36 ου μην δε αλλα μαθε ιωβ μη δως ετι ανταποκρισιν ωσπερ οι αφρονες | 36 Que sea Job probado a fondo, por sus respuestas dignas de malvados. |
37 ινα μη προσθωμεν εφ' αμαρτιαις ημων ανομια δε εφ' ημιν λογισθησεται πολλα λαλουντων ρηματα εναντιον του κυριου | 37 Porque a su pecado la rebeldía añade, pone fin al derecho entre nosotros, y multiplica contra Dios sus palabras.» |