Knjiga o Jobu 26

Biblija Hrvatski	Biblia Tysiąclecia
1 Job progovori i reče:	1 Hiob na to odpowiedział i rzekł:
2 »Živoga mi Boga što mi pravdu krati i Svesilnog koji dušu mi zagorča:	2 Ależ pomogłeś choremu, wzmocniłeś ramię osłabłe!
3 sve dok duha moga bude još u meni, dok mi dah Božji u nosnicama bude,	3 Tyś niemądremu doradził, ujawniłeś pełnię rozumu!
4 usne moje neće izustiti zloću niti će laž kakva doći na moj jezik.	4 Do kogo kierujesz te słowa, czyjże to duch wionie z ciebie?
5 Daleko od mene da vam dadem pravo, nedužnost svoju do zadnjeg daha branim.	5 Umarli drżą w podziemiu, ocean i jego mieszkańcy.
6 Pravde svoje ja se držim, ne puštam je; zbog mojih me dana srce korit’ neće.	6 Szeol dla Niego jest nagi, Abaddon jest bez zasłony.
7 Neka mi dušmana kob opakog snađe, a mog protivnika udes bezbožnikov!	7 Dach rozciąga nad pustką, ziemi niczym nie umacnia,
8 Čemu se nadati može kad vapije i kada uzdiže k Bogu dušu svoju?	8 wody chmurami krępuje, nie pękną pod nimi obłoki.
9 Hoće li čuti Bog njegove krikove kada se na njega obori nevolja?	9 Zakrywa oblicze księżyca rozciągając nad nim chmury.
10 Zar će se radovat’ on u Svesilnome, zar će Boga svakog časa zazivati?	10 Wodom nakreślił granice, oddzielił światło od mroku.
11 Ali Božju ruku ja ću vam pokazat’ i neću vam sakrit’ namjere Svesilnog.	11 Słupy niebieskie się chwieją, drżące przed Jego groźbą.
12 Eto, sve ste sami mogli to vidjeti, što se onda u ispraznosti gubite?«	12 Potęgą wzburzył pramorze, roztrzaskał Rahaba swą mocą,
13 »Ovu sudbu Bog dosuđuje opakom, ovo baštini silnik od Svemogućeg.	13 wichurą oczyszcza strop nieba i Węża Zbiega niszczy swą ręką.
14 Ima li sinova mnogo, mač ih čeka, a porod mu neće imat’ dosta kruha.	14 Oto są ślady dróg Jego; jak mało o Nim się słyszy! Któż zdoła pojąć grom Jego mocy?
15 Smrt će sahranit’ preživjele njegove i udovice ih oplakivat’ neće.
16 Ako i srebra k’o praha nagomila, ako i nakupi haljina k’o blata,
17 nek’ ih skuplja, odjenut će ih pravednik, ljudi će nedužni podijeliti srebro.
18 Od paučine je kuću sagradio, kolibicu kakvu sebi diže čuvar:
19 bogat je legao, al’ po posljednji put; kad oči otvori, ničeg više nema.
20 Usred bijela dana strava ga spopada, noću ga oluja zgrabi i odnese.
21 Istočni ga vjetar digne i odvuče, daleko ga baca od njegova mjesta.
22 Bez milosti njime vitla on posvuda, dok mu ovaj kuša umaći iz ruke.
23 Rukama plješću nad njegovom propašću i zvižde na njega kamo god došao.