1 Orgullo del cielo es la limpidez del firmamento, y la bóveda celeste es un magnífico espectáculo. | 1 γαυριαμα υψους στερεωμα καθαριοτητος ειδος ουρανου εν οραματι δοξης |
2 El sol, cuando aparece, proclama a su salida qué admirable es la obra del Altísimo. | 2 ηλιος εν οπτασια διαγγελλων εν εξοδω σκευος θαυμαστον εργον υψιστου |
3 Al mediodía reseca la tierra, ¿y quién puede resistir su ardor? | 3 εν μεσημβρια αυτου αναξηραινει χωραν και εναντιον καυματος αυτου τις υποστησεται |
4 Se atiza el horno para la forja, pero tres veces más abrasa el sol las montañas; él exhala los vapores ardientes y con el brillo de sus rayos enceguece los ojos. | 4 καμινον φυσων εν εργοις καυματος τριπλασιως ηλιος εκκαιων ορη ατμιδας πυρωδεις εκφυσων και εκλαμπων ακτινας αμαυροι οφθαλμους |
5 ¡Qué grande es el Señor que lo ha creado! A una orden suya, él emprende su rápida carrera. | 5 μεγας κυριος ο ποιησας αυτον και εν λογοις αυτου κατεσπευσεν πορειαν |
6 También la luna, siempre en el momento preciso, marca las épocas y señala los tiempos. | 6 και η σεληνη εν πασιν εις καιρον αυτης αναδειξιν χρονων και σημειον αιωνος |
7 Su curso determina las fiestas: es un astro que decrece después de su plenilunio. | 7 απο σεληνης σημειον εορτης φωστηρ μειουμενος επι συντελειας |
8 De ella recibe su nombre el mes; ella crece admirablemente en sus ciclos, es la insignia de los ejércitos acampados en las alturas, que brilla en el firmamento del cielo. | 8 μην κατα το ονομα αυτης εστιν αυξανομενος θαυμαστως εν αλλοιωσει σκευος παρεμβολων εν υψει εν στερεωματι ουρανου εκλαμπων |
9 La gloria de los astros es la hermosura del cielo, un adorno luminoso en las alturas del Señor: | 9 καλλος ουρανου δοξα αστρων κοσμος φωτιζων εν υψιστοις κυριου |
10 por la palabra del Santo, se mantienen en orden y no defeccionan de sus puestos de guardia. | 10 εν λογοις αγιου στησονται κατα κριμα και ου μη εκλυθωσιν εν φυλακαις αυτων |
11 Mira el arco iris y bendice al que lo hizo: ¡qué magnífico esplendor! | 11 ιδε τοξον και ευλογησον τον ποιησαντα αυτο σφοδρα ωραιον εν τω αυγασματι αυτου |
12 El traza en el cielo una aureola de gloria; lo han tendido las manos del Altísimo. | 12 εγυρωσεν ουρανον εν κυκλωσει δοξης χειρες υψιστου ετανυσαν αυτο |
13 A una orden suya cae la nieve, y él lanza los rayos que ejecutan sus decretos; | 13 προσταγματι αυτου κατεσπευσεν χιονα και ταχυνει αστραπας κριματος αυτου |
14 es así como se abren las reservas y las nubes vuelan como pájaros. | 14 δια τουτο ηνεωχθησαν θησαυροι και εξεπτησαν νεφελαι ως πετεινα |
15 Con su gran poder, condensa las nubes, que se pulverizan en granizo. | 15 εν μεγαλειω αυτου ισχυσεν νεφελας και διεθρυβησαν λιθοι χαλαζης |
| 16 και εν οπτασια αυτου σαλευθησεται ορη εν θεληματι αυτου πνευσεται νοτος |
| 17 φωνη βροντης αυτου ωνειδισεν γην και καταιγις βορεου και συστροφη πνευματος |
18 Como bandada de pájaros, él esparce la nieve y, al bajar, ella se posa como la langosta; el resplandor de su blancura deslumbra los ojos y el espíritu se embelesa al verla caer. | 18 ως πετεινα καθιπταμενα πασσει χιονα και ως ακρις καταλυουσα η καταβασις αυτης καλλος λευκοτητος αυτης εκθαυμασει οφθαλμος και επι του υετου αυτης εκστησεται καρδια |
19 Como sal sobre la tierra, él derrama la escarcha y, al congelarse, ella se convierte en espinas punzantes. | 19 και παχνην ως αλα επι γης χεει και παγεισα γινεται σκολοπων ακρα |
20 Sopla el viento frío del norte y el hielo se congela sobre el agua, se posa sobre toda masa de agua y la reviste como de una coraza, | 20 ψυχρος ανεμος βορεης πνευσει και παγησεται κρυσταλλος εφ' υδατος επι πασαν συναγωγην υδατος καταλυσει και ως θωρακα ενδυσεται το υδωρ |
21 Otro viento devora las montañas, abrasa el desierto y consume la hierba como un fuego. | 21 καταφαγεται ορη και ερημον εκκαυσει και αποσβεσει χλοην ως πυρ |
22 Una niebla repentina pone remedio a todo eso, y el rocío refresca después del viento abrasador. | 22 ιασις παντων κατα σπουδην ομιχλη δροσος απαντωσα απο καυσωνος ιλαρωσει |
23 Conforme a su designio, él dominó el Abismo, y allí plantó las islas. | 23 λογισμω αυτου εκοπασεν αβυσσον και εφυτευσεν εν αυτη νησους |
24 Los que navegan por el mar cuentan sus peligros y sus relatos nos parecen increíbles: | 24 οι πλεοντες την θαλασσαν διηγουνται τον κινδυνον αυτης και ακοαις ωτιων ημων θαυμαζομεν |
25 allí hay cosas extrañas y maravillosas, animales de todas clases y monstruos marinos. | 25 και εκει τα παραδοξα και θαυμασια εργα ποικιλια παντος ζωου κτισις κητων |
26 Gracias a él, su mensajero llega a buen puerto, y por su palabra se ordenan todas las cosas. | 26 δι' αυτον ευοδοι αγγελος αυτου και εν λογω αυτου συγκειται τα παντα |
27 Por mucho que digamos, nunca acabaremos; en una sola palabra: él lo es todo. | 27 πολλα ερουμεν και ου μη αφικωμεθα και συντελεια λογων το παν εστιν αυτος |
28 ¿Dónde hallar la fuerza para glorificarlo? Porque él es el Grande, superior a todas sus obras, | 28 δοξαζοντες που ισχυσομεν αυτος γαρ ο μεγας παρα παντα τα εργα αυτου |
29 Señor temible y soberanamente grande: su poder es admirable. | 29 φοβερος κυριος και σφοδρα μεγας και θαυμαστη η δυναστεια αυτου |
30 ¡Glorifiquen al Señor, exáltenlo cuanto puedan, y él siempre estará por encima! Para exaltarlo, redoblen sus fuerzas, no se cansen, porque nunca acabarán. | 30 δοξαζοντες κυριον υψωσατε καθ' οσον αν δυνησθε υπερεξει γαρ και ετι και υψουντες αυτον πληθυνατε εν ισχυι μη κοπιατε ου γαρ μη αφικησθε |
31 ¿Quién lo ha visto, para poder describirlo? ¿Quién la alabará conforme a lo que es? | 31 τις εορακεν αυτον και εκδιηγησεται και τις μεγαλυνει αυτον καθως εστιν |
32 Hay muchas cosas ocultas más grandes todavía, porque sólo hemos visto algunas de sus obras. | 32 πολλα αποκρυφα εστιν μειζονα τουτων ολιγα γαρ εωρακαμεν των εργων αυτου |
33 El Señor ha hecho todas las cosas y a los hombres buenos les dio la sabiduría. | 33 παντα γαρ εποιησεν ο κυριος και τοις ευσεβεσιν εδωκεν σοφιαν |
| |
| |