Livre de Job 17

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Mon souffle s’est épuisé, mes jours s’éteignent et la tombe m’attend.	1 ολεκομαι πνευματι φερομενος δεομαι δε ταφης και ου τυγχανω
2 Ne suis-je pas entouré de moqueurs? Leurs insolences empoisonnent mes nuits.	2 λισσομαι καμνων και τι ποιησας
3 Garde, Seigneur, auprès de toi ma caution puisqu’aucun ami ne s’engage pour moi.	3 εκλεψαν δε μου τα υπαρχοντα αλλοτριοι τις εστιν ουτος τη χειρι μου συνδεθητω
4 Tu leur as obscurci la raison, et pas un d’eux ne se risque:	4 οτι καρδιαν αυτων εκρυψας απο φρονησεως δια τουτο ου μη υψωσης αυτους
5 “On ne fait pas, disent-ils, des cadeaux aux amis, pour ensuite laisser ses fils dans la gêne.”	5 τη μεριδι αναγγελει κακιας οφθαλμοι δε μου εφ' υιοις ετακησαν
6 Me voici devenu la risée des gens, l’individu à qui l’on crache au visage.	6 εθου δε με θρυλημα εν εθνεσιν γελως δε αυτοις απεβην
7 Mes yeux s’obscurcissent de chagrin, je ne suis plus que l’ombre de moi-même.	7 πεπωρωνται γαρ απο οργης οι οφθαλμοι μου πεπολιορκημαι μεγαλως υπο παντων
8 Les hommes droits en restent stupéfaits, les bons voient en moi un méchant et moralisent.	8 θαυμα εσχεν αληθινους επι τουτω δικαιος δε επι παρανομω επανασταιη
9 Quel exemple pour le juste! il s’encourage, et les gens honnêtes en sont ragaillardis.	9 σχοιη δε πιστος την εαυτου οδον καθαρος δε χειρας αναλαβοι θαρσος
10 Mais non, venez tous, reprenez-vous donc! vous verrez qu’aucun de vous n’est un sage. …	10 ου μην δε αλλα παντες ερειδετε και δευτε δη ου γαρ ευρισκω εν υμιν αληθες
11 Mes jours ont passé, mes plans ont été brisés; mon cœur désire	11 αι ημεραι μου παρηλθον εν βρομω ερραγη δε τα αρθρα της καρδιας μου
12 la nuit quand c’est le jour, et quand il fait noir l’approche du jour.	12 νυκτα εις ημεραν εθηκαν φως εγγυς απο προσωπου σκοτους
13 Je n’ai plus à attendre ma maison chez les morts: déjà j’ai mis mon lit dans leurs ténèbres.	13 εαν γαρ υπομεινω αδης μου ο οικος εν δε γνοφω εστρωται μου η στρωμνη
14 Je dis au tombeau: “Tu es mon père!” et à la vermine: “C’est toi ma mère et ma sœur!”	14 θανατον επεκαλεσαμην πατερα μου ειναι μητερα δε μου και αδελφην σαπριαν
15 Alors, où est mon espérance, mon bonheur, voyez-vous quelque chose?	15 που ουν μου ετι εστιν η ελπις η τα αγαθα μου οψομαι
16 Vont-ils descendre avec moi au monde d’en-bas, pour qu’ensemble nous nous trouvions dans la poussière?	16 η μετ' εμου εις αδην καταβησονται η ομοθυμαδον επι χωματος καταβησομεθα