1 E subito la mattina i capi dei sacerdoti con gli anziani e gli Scribi e tutto il Sinedrio, tenuto consiglio, dopo aver legato Gesù, lo conciassero e lo consegnarono a Pilato. | 1 Et confestim mane consilium facientes summi sacerdotes cum senioribus, et scribis, et universo concilio, vincientes Jesum, duxerunt, et tradiderunt Pilato. |
2 E Pilato gli domandò: Sei tu il Re dei Giudei? E Gesù rispose: Tu lo dici. | 2 Et interrogavit eum Pilatus : Tu es rex Judæorum ? At ille respondens, ait illi : Tu dicis. |
3 Intanto i capi dei sacerdoti lo accusavano di molte cose. | 3 Et accusabant eum summi sacerdotes in multis. |
4 Allora Pilato di nuovo lo interrogò dicendo: Non rispondi niente? Vedi di quante cose ti accusano! | 4 Pilatus autem rursum interrogavit eum, dicens : Non respondes quidquam ? vide in quantis te accusant. |
5 Ma Gesù non rispose più nulla: talché Pilato se ne maravigliava. | 5 Jesus autem amplius nihil respondit, ita ut miraretur Pilatus. |
6 Or per la festa soleva mandar libero uno dei carcerati, quello che chiedevano. | 6 Per diem autem festum solebat dimittere illis unum ex vinctis, quemcumque petissent. |
7 E ce n'era uno chiamato Barabba, legato tra i sediziosi, avendo commesso, in un tumulto, un omicidio. | 7 Erat autem qui dicebatur Barrabas, qui cum seditiosis erat vinctus, qui in seditione fecerat homicidium. |
8 E, salito, il popolo cominciò a chiedere che facesse allora come sempre aveva fatto. | 8 Et cum ascendisset turba, cœpit rogare, sicut semper faciebat illis. |
9 E Pilato ad essi risposo: Volete che vi liberi, il re dei Giudei? | 9 Pilatus autem respondit eis, et dixit : Vultis dimittam vobis regem Judæorum ? |
10 Sapeva bene che per invidia i capi dei sacerdoti l'avevano consegnato. | 10 Sciebat enim quod per invidiam tradidissent eum summi sacerdotes. |
11 Ma i capi dei sacerdoti istigarono il popolo a chiedere piuttosto la liberazione di Barabba. | 11 Pontifices autem concitaverunt turbam, ut magis Barabbam dimitteret eis. |
12 E Pilato da capo a chieder loro: Che volete adunque ch'io faccia del Re dei Giudei? | 12 Pilatus autem iterum respondens, ait illis : Quid ergo vultis faciam regi Judæorum ? |
13 Ed essi di nuovo gridarono: Crocifiggilo. | 13 At illi iterum clamaverunt : Crucifige eum. |
14 E Pilato a dir loro: E che male ha fatto? E quelli gridavano sempre più forte: Crocifìggilo. | 14 Pilatus vero dicebat illis : Quid enim mali fecit ? At illi magis clamabant : Crucifige eum. |
15 E Pilato, volendo contentare il popolo, liberò loro Barabba; e Gesù, dopo averlo fatto flagellare, lo consegnò perchè fosse crocifisso. | 15 Pilatus autem volens populo satisfacere, dimisit illis Barabbam, et tradidit Jesum flagellis cæsum, ut crucifigeretur.
|
16 E i soldati lo condussero nell'atrio del pretorio e vi radunarono tutta la coorte. | 16 Milites autem duxerunt eum in atrium prætorii, et convocant totam cohortem, |
17 Lo vestirono di porpora, e, intrecciata una corona di spine, gliela conficcarono | 17 et induunt eum purpura, et imponunt ei plectentes spineam coronam. |
18 e cominciarono a salutarlo: Salute, o Re dei Giudei, | 18 Et cœperunt salutare eum : Ave rex Judæorum. |
19 e gli percuotevano il capo con una canna, e gli sputavano addosso, e piegando i ginocchi, l'adoravano. | 19 Et percutiebant caput ejus arundine : et conspuebant eum, et ponentes genua, adorabant eum. |
20 E dopo averlo schernito, lo spogliarono della porpora o gli misero le sue vesti, e lo menarono fuori per crocifìggerlo. | 20 Et postquam illuserunt ei, exuerunt illum purpura, et induerunt eum vestimentis suis : et educunt illum ut crucifigerent eum.
|
21 E costrinsero a portare la croce di lui un certo Simone cireneo, padre di Alessandro e di Rufo, il quale tornando dalla campagna, passava di lì a caso. | 21 Et angariaverunt prætereuntem quempiam, Simonem Cyrenæum venientem de villa, patrem Alexandri et Rufi, ut tolleret crucem ejus. |
22 E menarono Gesù al luogo del Golgota, che, tradotto, significa il luogo del teschio. | 22 Et perducunt illum in Golgotha locum : quod est interpretatum Calvariæ locus. |
23 E gli dettero da bere del vino mirrato, ma non no preso. | 23 Et dabant ei bibere myrrhatum vinum : et non accepit. |
24 Poi lo crocifìssero, e ne divisero le vesti, tirandole a sorte, per sapere quel che toccasse a ciascuno. | 24 Et crucifigentes eum, diviserunt vestimenta ejus, mittentes sortem super eis, quis quid tolleret. |
25 Era l'ora terza, quando lo crocifìssero. | 25 Erat autem hora tertia : et crucifixerunt eum. |
26 C'era scritto sopra il titolo della sua condanna: Il Re dei Giudei. | 26 Et erat titulus causæ ejus inscriptus : Rex Judæorum. |
27 E con lui crocifìssero duo ladroni: uno alla sua destra, l'altro alla sua sinistra. | 27 Et cum eo crucifigunt duos latrones : unum a dextris, et alium a sinistris ejus. |
28 Così fu adempita la Scrittura che dice: E' stato annoverato tra i malfattori. | 28 Et impleta est Scriptura, quæ dicit : Et cum iniquis reputatus est. |
29 E quelli che passavano lo bestemmiavano e dicevano crollando il capo: Ehi, tu che distruggi il tempio di Dio e in tre giorni lo riedifichi, | 29 Et prætereuntes blasphemabant eum, moventes capita sua, et dicentes : Vah ! qui destruis templum Dei, et in tribus diebus reædificas, |
30 salva te stesso e scendi dalla croce! | 30 salvum fac temetipsum descendens de cruce. |
31 Nello stesso modo anche i capi dei sacerdoti e gli Scribi, facendosi beffe di lui, dicevano tra di loro: Ha salvato gli altri e non può salvare se stesso! | 31 Similiter et summi sacerdotes illudentes, ad alterutrum cum scribis dicebant : Alios salvos fecit ; seipsum non potest salvum facere. |
32 Il Cristo, il Re d'Israele scenda ora dalla croce, affinchè vediamo e crediamo. Anche quelli crocifìssi con lui lo beffeggiavano. | 32 Christus rex Israël descendat nunc de cruce, ut videamus, et credamus. Et qui cum eo crucifixi erant, convitiabantur ei.
|
33 E venuta l'ora sesta, lo tenebre coprirono la terra fino all'ora nona. | 33 Et facta hora sexta, tenebræ factæ sunt per totam terram usque in horam nonam. |
34 E all'ora nona Gesù esclamò con gran voce: Eloi, Eloi, lamma sabactani? che tradotto significa: Dio mio, Dio mio, perchè mi hai abbandonato? | 34 Et hora nona exclamavit Jesus voce magna, dicens : Eloi, eloi, lamma sabacthani ? quod est interpretatum : Deus meus, Deus meus, ut quid dereliquisti me ? |
35 E alcuni degli astanti, uditolo, dicevano: Ecco, chiama Elia. | 35 Et quidam de circumstantibus audientes, dicebant : Ecce Eliam vocat. |
36 Ed uno corse, e inzuppata una spugna nell'aceto, e postala in cima ad una canna, gli dette da bere dicendo: Lasciate, vediamo se Elia viene a levarlo. | 36 Currens autem unus, et implens spongiam aceto, circumponensque calamo, potum dabat ei, dicens : Sinite, videamus si veniat Elias ad deponendum eum. |
37 Ma Gesù, emettendo un altissimo grido, spirò. | 37 Jesus autem emissa voce magna expiravit.
|
38 E il velo del tempio si squarciò in due, da capo a fondo. | 38 Et velum templi scissum est in duo, a summo usque deorsum. |
39 Ed il centurione, che gli stava di faccia, vedendo come fosso spirato, gridando altamente, esclamò: Questo uomo era veramente Figlio di Dio. | 39 Videns autem centurio, qui ex adverso stabat, quia sic clamans expirasset, ait : Vere hic homo Filius Dei erat.
|
40 C'eran pure dello donne che da lontano osservavano, | 40 Erant autem et mulieres de longe aspicientes : inter quas erat Maria Magdalene, et Maria Jacobi minoris, et Joseph mater, et Salome : |
41 tra le quali era Maria Maddalena o Maria madre di Giacomo il Minore e di Giuseppe, e Salome; queste, mentre egli era in Galilea, lo seguivano e lo servivano, e molte altre che erano venute a Gerusalemme insieme con lui. | 41 et cum esset in Galilæa, sequebantur eum, et ministrabant ei, et aliæ multæ, quæ simul cum eo ascenderant Jerosolymam. |
42 E fattosi sera, ch'era la Parasceve, cioè la vigilia del sabato, | 42 Et cum jam sero esset factum (quia erat parasceve, quod est ante sabbatum), |
43 Giuseppe d'Arimatea, nobile consigliere, che pure aspettava il regno di Dio, andò a presentarsi coraggiosamente a Pilato e gli chiese il corpo di Gesù. | 43 venit Joseph ab Arimathæa nobilis decurio, qui et ipse erat exspectans regnum Dei, et audacter introivit ad Pilatum, et petiit corpus Jesu. |
44 Pilato si maravigliò che fosse già spirato; e fatto chiamare il centurione, gli domandò se fosse già morto. | 44 Pilatus autem mirabatur si jam obiisset. Et accersito centurione, interrogavit eum si jam mortuus esset. |
45 Ed essendo da lui stato rassicurato, donò il corpo a Giuseppe. | 45 Et cum cognovisset a centurione, donavit corpus Joseph. |
46 E questi, comprato un lenzuolo, o deposto Gesù dalla croce, lo involse nel lenzuolo e io mise in un sepolcro scavato in un sasso, e rotolò una pietra alla bocca della tomba. | 46 Joseph autem mercatus sindonem, et deponens eum involvit sindone, et posuit eum in monumento quod erat excisum de petra, et advolvit lapidem ad ostium monumenti. |
47 E Maria Maddalena e Maria madre di Giuseppe stavano a guardare dove lo collocavano. | 47 Maria autem Magdalene et Maria Joseph aspiciebant ubi poneretur. |