ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 12

LXX	JERUSALEM
1 ο αγαπων παιδειαν αγαπα αισθησιν ο δε μισων ελεγχους αφρων	1 Qui aime la discipline aime le savoir, qui hait la réprimande est stupide.
2 κρεισσων ο ευρων χαριν παρα κυριω ανηρ δε παρανομος παρασιωπηθησεται	2 L'homme de bien attire la faveur de Yahvé, mais l'homme malintentionné, celui-ci le condamne.
3 ου κατορθωσει ανθρωπος εξ ανομου αι δε ριζαι των δικαιων ουκ εξαρθησονται	3 On ne s'affermit pas par la méchanceté, mais rien n'ébranle la racine des justes.
4 γυνη ανδρεια στεφανος τω ανδρι αυτης ωσπερ δε εν ξυλω σκωληξ ουτως ανδρα απολλυσιν γυνη κακοποιος	4 Une maîtresse femme est la couronne de son mari, mais une femme indigne est comme une cariedans ses os.
5 λογισμοι δικαιων κριματα κυβερνωσιν δε ασεβεις δολους	5 Les desseins du juste sont équité, les machinations du méchant, tromperie.
6 λογοι ασεβων δολιοι στομα δε ορθων ρυσεται αυτους	6 Les paroles des méchants sont des pièges de sang, mais la bouche des hommes droits les délivre.
7 ου εαν στραφη ασεβης αφανιζεται οικοι δε δικαιων παραμενουσιν	7 Jetés bas, les méchants ne sont plus, la maison des justes subsiste.
8 στομα συνετου εγκωμιαζεται υπο ανδρος νωθροκαρδιος δε μυκτηριζεται	8 On fait l'éloge d'un homme selon son bon sens, le coeur tortueux est en butte aux affronts.
9 κρεισσων ανηρ εν ατιμια δουλευων εαυτω η τιμην εαυτω περιτιθεις και προσδεομενος αρτου	9 Mieux vaut un homme du commun qui a un serviteur qu'un homme qui se glorifie et manque depain.
10 δικαιος οικτιρει ψυχας κτηνων αυτου τα δε σπλαγχνα των ασεβων ανελεημονα	10 Le juste connaît les besoins de ses bêtes, mais les entrailles du méchant sont cruelles.
11 ο εργαζομενος την εαυτου γην εμπλησθησεται αρτων οι δε διωκοντες ματαια ενδεεις φρενων [11α] ος εστιν ηδυς εν οινων διατριβαις εν τοις εαυτου οχυρωμασιν καταλειψει ατιμιαν	11 Qui cultive sa terre sera rassasié de pain, qui poursuit des chimères est dépourvu de sens.
12 επιθυμιαι ασεβων κακαι αι δε ριζαι των ευσεβων εν οχυρωμασιν	12 L'impie se plaît au filet des méchants, mais la racine des justes rapporte.
13 δι' αμαρτιαν χειλεων εμπιπτει εις παγιδας αμαρτωλος εκφευγει δε εξ αυτων δικαιος [13α] ο βλεπων λεια ελεηθησεται ο δε συναντων εν πυλαις εκθλιψει ψυχας	13 Dans le forfait des lèvres, il y a un piège funeste, mais le juste se tire de la détresse.
14 απο καρπων στοματος ψυχη ανδρος πλησθησεται αγαθων ανταποδομα δε χειλεων αυτου δοθησεται αυτω	14 Par le fruit de sa bouche l'homme se rassasie de ce qui est bon, on reçoit la récompense de sesoeuvres.
15 οδοι αφρονων ορθαι ενωπιον αυτων εισακουει δε συμβουλιας σοφος	15 Le chemin du fou est droit à ses propres yeux, mais le sage écoute le conseil.
16 αφρων αυθημερον εξαγγελλει οργην αυτου κρυπτει δε την εαυτου ατιμιαν πανουργος	16 Le fou manifeste son dépit sur l'heure, mais l'homme habile dissimule le mépris.
17 επιδεικνυμενην πιστιν απαγγελλει δικαιος ο δε μαρτυς των αδικων δολιος	17 Celui qui révèle la vérité proclame la justice, le faux témoin n'est que tromperie.
18 εισιν οι λεγοντες τιτρωσκουσιν μαχαιρα γλωσσαι δε σοφων ιωνται	18 Tel qui parle étourdiment blesse comme une épée, la langue des sages guérit.
19 χειλη αληθινα κατορθοι μαρτυριαν μαρτυς δε ταχυς γλωσσαν εχει αδικον	19 La lèvre sincère est affermie pour jamais, mais pour un instant la langue trompeuse.
20 δολος εν καρδια τεκταινομενου κακα οι δε βουλομενοι ειρηνην ευφρανθησονται	20 Au coeur qui médite le mal: la fraude; aux conseillers pacifiques: la joie.
21 ουκ αρεσει τω δικαιω ουδεν αδικον οι δε ασεβεις πλησθησονται κακων	21 Au juste n'échoit nul mécompte, mais les méchants sont comblés de malheur.
22 βδελυγμα κυριω χειλη ψευδη ο δε ποιων πιστεις δεκτος παρ' αυτω	22 Abomination pour Yahvé: des lèvres menteuses; il aime ceux qui pratiquent la vérité.
23 ανηρ συνετος θρονος αισθησεως καρδια δε αφρονων συναντησεται αραις	23 L'homme avisé cèle son savoir, le coeur des sots publie sa folie.
24 χειρ εκλεκτων κρατησει ευχερως δολιοι δε εσονται εις προνομην	24 A la main diligente le commandement, la main nonchalante aura la corvée.
25 φοβερος λογος καρδιαν ταρασσει ανδρος δικαιου αγγελια δε αγαθη ευφραινει αυτον	25 Une peine au coeur de l'homme le déprime, mais une bonne parole le réjouit.
26 επιγνωμων δικαιος εαυτου φιλος εσται αι δε γνωμαι των ασεβων ανεπιεικεις αμαρτανοντας καταδιωξεται κακα η δε οδος των ασεβων πλανησει αυτους	26 Un juste montre la voie à son compagnon, la voie des méchants les égare.
27 ουκ επιτευξεται δολιος θηρας κτημα δε τιμιον ανηρ καθαρος	27 L'indolence ne rôtit pas son gibier, mais la diligence est une précieuse ressource de l'homme.
28 εν οδοις δικαιοσυνης ζωη οδοι δε μνησικακων εις θανατον	28 Sur le sentier de la justice: la vie; le chemin des pervers mène à la mort.