Ecclesiasticus 50

NOVA VULGATA	VULGATA
1 Simon, Oniae filius, sacerdos magnus, qui in vita sua suffulsit domum et in diebus suis corroboravit templum.	1 Simon, Oniæ filius, sacerdos magnus, qui in vita sua suffulsit domum, et in diebus suis corroboravit templum.
2 Templi etiam altitudo ab ipso fundata est, substructura elata parietis templi.	2 Templi etiam altitudo ab ipso fundata est, duplex ædificatio, et excelsi parietes templi.
3 In diebus ipsius excisa est piscina aquarum, lacus, quasi maris superficies eius.	3 In diebus ipsius emanaverunt putei aquarum, et quasi mare adimpleti sunt supra modum.
4 Qui curavit gentem suam a latrone et firmavit eam ab obsidione.	4 Qui curavit gentem suam, et liberavit eam a perditione :
5 Quam gloriosus apparuit, cum prospiceret e tabernaculo in egressu domus velamenti!	5 qui prævaluit amplificare civitatem, qui adeptus est gloriam in conversatione gentis, et ingressum domus et atrii amplificavit.
6 Quasi stella matutina in medio nebulae et quasi luna plena in diebus festi	6 Quasi stella matutina in medio nebulæ, et quasi luna plena, in diebus suis lucet :
7 et quasi sol refulgens super templum Dei.	7 et quasi sol refulgens, sic ille effulsit in templo Dei.
8 Quasi arcus refulgens inter nebulas gloriae et quasi flos rosarum in diebus vernis et quasi lilia, quae sunt in transitu aquae, et quasi flos Libani in diebus aestatis;	8 Quasi arcus refulgens inter nebulas gloriæ, et quasi flos rosarum in diebus vernis, et quasi lilia quæ sunt in transitu aquæ, et quasi thus redolens in diebus æstatis :
9 quasi ignis effulgens et tus ardens in igne,	9 quasi ignis effulgens, et thus ardens in igne :
10 quasi vas auri solidum ornatum omni lapide pretioso,	10 quasi vas auri solidum, ornatum omni lapide pretioso :
11 quasi oliva pullulans fructibus et cupressus in nubes se extollens, in accipiendo ipsum stolam gloriae et vestiri eum in consummationemmagnificentiae.	11 quasi oliva pullulans, et cypressus in altitudinem se extollens, in accipiendo ipsum stolam gloriæ, et vestiri eum in consummationem virtutis.
12 In ascensu altaris sancti, cum gloriam daret peribolo sanctuarii	12 In ascensu altaris sancti gloriam dedit sanctitatis amictum.
13 et acciperet partes de manu sacerdotum, et ipse stans iuxta aram, et circa illum corona fratrum, quasi plantatio cedri in monte Libano,	13 In accipiendo autem partes de manu sacerdotum, et ipse stans juxta aram : et circa illum corona fratrum : quasi plantatio cedri in monte Libano,
14 sic circa illum steterunt quasi rami palmae omnes filii Aaron in gloria sua.	14 sic circa illum steterunt quasi rami palmæ : et omnes filii Aaron in gloria sua.
15 Oblatio autem Domini in manibus ipsorum coram omni synagoga Israel, et consummatione fungens in ara, ordinans oblationem Omnipotentis.	15 Oblatio autem Domini in manibus ipsorum coram omni synagoga Israël : et consummatione fungens in ara, amplificare oblationem excelsi Regis,
16 Porrexit manum suam in libatione et libavit de sanguine uvae;	16 porrexit manum suam in libatione, et libavit de sanguine uvæ.
17 effudit in fundamento altaris odorem divinum excelso Principi.	17 Effudit in fundamento altaris odorem divinum excelso Principi.
18 Tunc exclamaverunt filii Aaron, in tubis productilibus sonuerunt et auditam fecerunt vocem magnam in memoriam coram Deo altissimo.	18 Tunc exclamaverunt filii Aaron, in tubis productilibus sonuerunt : et auditam fecerunt vocem magnam in memoriam coram Deo.
19 Tunc omnis populus simul properaverunt et ceciderunt in faciem super terram adorare Dominum Deum suum et dare preces omnipotenti Deo excelso.	19 Tunc omnis populus simul properaverunt, et ceciderunt in faciem super terram, adorare Dominum Deum suum, et dare preces omnipotenti Deo excelso.
20 Et laudaverunt psallentes in vocibus suis, et magnus resonabat cantus suavitatis plenus.	20 Et amplificaverunt psallentes in vocibus suis, et in magna domo auctus est sonus suavitatis plenus.
21 Et rogavit populus Dominum excelsum in prece coram Misericorde, usque dum perfectus est honor Domini; et munus suum perfecerunt.	21 Et rogavit populus Dominum excelsum in prece, usque dum perfectus est honor Domini, et munus suum perfecerunt.
22 Tunc descendens manus suas extulit in omnem congregationem filiorum Israel dare benedictionem Domini in labiis suis et in nomine ipsius gloriari;	22 Tunc descendens, manus suas extulit in omne congregationem filiorum Israël, dare gloriam Deo a labiis suis, et in nomine ipsius gloriari :
23 et iteraverunt adorationem suam, ut acciperent benedictionem Altissimi.	23 et iteravit orationem suam, volens ostendere virtutem Dei.
24 Et nunc benedicite Deum omnium, qui magna facit in omni terra, exaltans dies nostros a ventre matris nostrae et faciens nobiscum secundum suam misericordiam.	24 Et nunc orate Deum omnium, qui magna fecit in omni terra, qui auxit dies nostros a ventre matris nostræ, et fecit nobiscum secundum suam misericordiam :
25 Det nobis iucunditatem cordis et fieri pacem in diebus nostris in Israel per dies sempiternos;	25 det nobis jucunditatem cordis, et fieri pacem in diebus nostris in Israël per dies sempiternos :
26 credere Israel nobiscum esse Dei misericordiam, ut liberet nos in diebus nostris.	26 credere Israël nobiscum esse Dei misericordiam, ut liberet nos in diebus suis.
27 Duas gentes odit anima mea, tertia autem non est quidem gens:	27 Duas gentes odit anima mea : tertia autem non est gens quam oderim :
28 qui sedent in monte Seir et Philisthim et stultus populus, qui habitat in Sichimis.	28 qui sedent in monte Seir, et Philisthiim, et stultus populus qui habitat in Sichimis.
29 Doctrinam sapientiae et disciplinae scripsit in codice isto Iesus filius Sirach, Ierosolymita, qui effudit sapientiam de corde suo.	29 Doctrinam sapientiæ et disciplinæ scripsit in codice isto Jesus, filius Sirach, Jerosolymita, qui renovavit sapientiam de corde suo.
30 Beatus, qui in istis versatur sermonibus; qui ponit illa in corde suo, sapiens erit semper.	30 Beatus qui in istis versatur bonis : qui ponit illa in corde suo, sapiens erit semper.
31 Si enim haec fecerit, ad omnia valebit, quia timor Domini vestigium eius est.	31 Si enim hæc fecerit, ad omnia valebit, quia lux Dei vestigium ejus est.