Proverbi 18

DIODATI	Biblia Tysiąclecia
1 Colui che si separa cerca le sue cupidità, E schernisce ogni legge e ragione	1 Za żądzą idzie odludek i z każdą radą wojuje.
2 Lo stolto non si diletta nella prudenza, Ma in ciò che il cuor suo si manifesti	2 Głupi nie lubi się zastanawiać, lecz tylko swe zdanie przedstawić.
3 Quando viene un empio, viene anche lo sprezzo, E il vituperio con ignominia	3 W ślad za występnym idzie pogarda, wraz z godnym pogardy - hańba.
4 Le parole della bocca dell’uomo eccellente sono acque profonde; La fonte di sapienza è un torrente che sgorga	4 Słowa ust ludzkich są wodą głęboką, potokiem obfitym jest źródło mądrości.
5 Egli non è bene d’aver riguardo alla qualità dell’empio, Per far torto al giusto nel giudicio	5 Niedobrze winnego popierać, krzywdząc prawego w sądzie.
6 Le labbra dello stolto entrano in contesa, E la sua bocca chiama le percosse.	6 Wargi głupiego prowadzą do kłótni, jego usta wołają o razy.
7 La bocca dello stolto è la sua ruina, E le sue labbra sono il laccio dell’anima sua	7 Usta głupiego są jego zgubą, a wargi - pułapką na jego życie.
8 Le parole di chi va bisbigliando paiono lusinghevoli; Ma scendono fin nell’interiora del ventre	8 Słowa donosiciela są jak smaczne kąski: zapadają do głębi wnętrzności.
9 Chi si porta rimessamente nel suo lavoro, È fratello dell’uomo dissipatore	9 Nawet ten, kto w pracy opieszały, jest bratem niszczyciela.
10 Il Nome del Signore è una forte torre; Il giusto vi ricorrerà, e sarà in salvo in luogo elevato	10 Potężną twierdzą jest imię Pana, tam prawy się schroni.
11 I beni del ricco son la sua città di fortezza, E come un alto muro alla sua immaginazione	11 Majętność bogacza jest mocną warownią, murem wysokim w jego mniemaniu.
12 Il cuor dell’uomo s’innalza avanti la ruina; Ma l’umiltà va davanti alla gloria	12 Przed upadkiem serce ludzkie się wynosi, lecz pokora poprzedza sławę.
13 Chi fa risposta prima che abbia udito, Ciò gli è pazzia e vituperio	13 Odpowiedzieć, nim się wysłucha, uchodzi za głupotę i hańbę.
14 Lo spirito dell’uomo sostiene l’infermità di esso; Ma chi solleverà lo spirito afflitto?	14 Duch ludzki zniesie chorobę, lecz złamanego ducha któż dźwignie?
15 Il cuor dell’uomo intendente acquista scienza; E l’orecchio de’ savi cerca conoscimento	15 Serce rozumne zdobywa wiedzę, a ucho mądrych dąży do wiedzy.
16 Il presente dell’uomo gli fa far largo, E lo conduce davanti a’ grandi	16 Dar człowieka toruje mu drogę i do możnych go prowadzi.
17 Chi è il primo a piatir la sua causa ha ragione; Ma il suo compagno vien poi, ed esamina quello ch’egli ha detto	17 Pierwszy ma rację w swej sprawie, lecz przyjdzie przeciwnik i poprawi go.
18 La sorte fa cessar le liti, E fa gli spartimenti fra i potenti	18 Losem łagodzi się spory i rozstrzyga pomiędzy możnymi.
19 Il fratello offeso è più inespugnabile che una forte città; E le contese tra fratelli son come le sbarre di un palazzo	19 Brat obrażony - trudniejszy do zdobycia niż miasto warowne, a kłótnie - jak zawory w twierdzy.
20 Il ventre dell’uomo sarà saziato del frutto della sua bocca; Egli sarà saziato della rendita delle sue labbra	20 Owocem ust nasyci człowiek wnętrze, pożywi się plonami swych warg.
21 Morte e vita sono in poter della lingua; E chi l’ama mangerà del frutto di essa	21 Życie i śmierć są w mocy języka, [jak] kto go lubi [używać], tak i spożyje zeń owoc.
22 Chi ha trovata moglie ha trovata una buona cosa, Ed ha ottenuto favor del Signore	22 Kto znalazł żonę - dobro znalazł i zyskał łaskę u Pana.
23 Il povero parla supplichevolmente; Ma il ricco risponde duramente	23 Płaczliwie prosi ubogi, a bogacz twardo go zbywa.
24 Un uomo che ha degli amici deve portarsi da amico; E vi è tale amico, che è più congiunto che un fratello	24 Na bliźnich polegać - to siebie zgubić, czasem przyjaciel przylgnie nad brata.