Livre de Job 8

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Bildad de Chouah prit la parole et dit:	1 υπολαβων δε βαλδαδ ο σαυχιτης λεγει
2 Jusqu’à quand vas-tu prolonger ce discours, et ces paroles, comme un vent qui n’en finit pas?	2 μεχρι τινος λαλησεις ταυτα πνευμα πολυρημον του στοματος σου
3 Dieu est-il capable de tourner la justice? Le Tout-Puissant fausserait-il le droit?	3 μη ο κυριος αδικησει κρινων η ο τα παντα ποιησας ταραξει το δικαιον
4 Si tes fils ont péché contre lui, il les a fait payer pour leurs fautes.	4 ει οι υιοι σου ημαρτον εναντιον αυτου απεστειλεν εν χειρι ανομιας αυτων
5 Mais si toi tu as recours à Dieu, si tu implores le Tout-Puissant,	5 συ δε ορθριζε προς κυριον παντοκρατορα δεομενος
6 si toi, tu es pur et droit, aussitôt il prendra soin de toi pour te mettre en la demeure que mérite ta droiture.	6 ει καθαρος ει και αληθινος δεησεως επακουσεται σου αποκαταστησει δε σοι διαιταν δικαιοσυνης
7 Le passé te semblera peu de chose tant l’avenir sera meilleur.	7 εσται ουν τα μεν πρωτα σου ολιγα τα δε εσχατα σου αμυθητα
8 Demande à l’ancienne génération, et remonte à l’expérience de leurs pères.	8 επερωτησον γαρ γενεαν πρωτην εξιχνιασον δε κατα γενος πατερων
9 Car nous sommes nés d’hier et ne savons guère, nos jours passent sur terre comme une ombre.	9 χθιζοι γαρ εσμεν και ουκ οιδαμεν σκια γαρ εστιν ημων επι της γης ο βιος
10 Mais eux peuvent t’instruire et te parler, et ces quelques mots te diront ce qu’ils sentent:	10 η ουχ ουτοι σε διδαξουσιν και αναγγελουσιν και εκ καρδιας εξαξουσιν ρηματα
11 “Le papyrus va-t-il pousser hors des marais? Le roseau se développera-t-il sans eau?	11 μη θαλλει παπυρος ανευ υδατος η υψωθησεται βουτομον ανευ ποτου
12 Même vert, avant qu’on le coupe avant toute autre plante il se déssèche”.	12 ετι ον επι ριζης και ου μη θερισθη προ του πιειν πασα βοτανη ουχι ξηραινεται
13 C’est ainsi que termine celui qui oublie Dieu, et que se perdent les espoirs de l’impie.	13 ουτως τοινυν εσται τα εσχατα παντων των επιλανθανομενων του κυριου ελπις γαρ ασεβους απολειται
14 Sa confiance s’accrochait à un fil, il faisait fond sur une toile d’araignée.	14 αοικητος γαρ αυτου εσται ο οικος αραχνη δε αυτου αποβησεται η σκηνη
15 Il s’appuie sur sa maison, et elle cède, il s’y accroche: elle s’écroule.	15 εαν υπερειση την οικιαν αυτου ου μη στη επιλαβομενου δε αυτου ου μη υπομεινη
16 Il était plein de vigueur au soleil et couvrait le jardin de ses jeunes pousses:	16 υγρος γαρ εστιν υπο ηλιου και εκ σαπριας αυτου ο ραδαμνος αυτου εξελευσεται
17 ses racines serpentaient sur la pente, elles s’accrochaient entre les roches.	17 επι συναγωγην λιθων κοιμαται εν δε μεσω χαλικων ζησεται
18 À peine l’as-tu arraché de sa place, elle le renie: “Je ne t’ai jamais vu!”	18 εαν καταπιη ο τοπος ψευσεται αυτον ουχ εορακας τοιαυτα
19 Le voilà pourrissant sur le chemin: un autre bientôt est sorti du sol.	19 οτι καταστροφη ασεβους τοιαυτη εκ δε γης αλλον αναβλαστησει
20 Non! Dieu ne méprise pas celui qui est parfait, pas plus qu’il ne soutient ceux qui sont malfaisants.	20 ο γαρ κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον παν δε δωρον ασεβους ου δεξεται
21 Il remplira encore ta bouche de rires, et mettra sur tes lèvres les cris de joie.	21 αληθινων δε στομα εμπλησει γελωτος τα δε χειλη αυτων εξομολογησεως
22 Tes ennemis seront couverts de honte, et l’on ne verra plus la demeure des méchants.	22 οι δε εχθροι αυτων ενδυσονται αισχυνην διαιτα δε ασεβους ουκ εσται