Giobbe 29

LA SACRA BIBBIA	GREEK BIBLE
1 Giobbe riprese a pronunciare i suoi versi dicendo:	1 Και εξηκολουθησεν ο Ιωβ την παραβολην αυτου και ειπεν?
2 "Chi mi renderà come ai giorni antichi, quando Dio mi proteggeva,	2 Ω να ημην ως εις τους παρελθοντας μηνας, ως εν ταις ημεραις οτε ο Θεος με εφυλαττεν?
3 quando la sua lucerna brillava sopra il mio capo e alla sua luce camminavo in mezzo alle tenebre?	3 οτε ο λυχνος αυτου εφεγγεν επι της κεφαλης μου, και δια του φωτος αυτου περιεπατουν εν τω σκοτει?
4 Com'ero ai giorni del mio autunno, quando l'amicizia di Dio riposava sulla mia tenda,	4 καθως ημην εν ταις ημεραις της ακμης μου, οτε η ευνοια του Θεου ητο επι την σκηνην μου?
5 quando l'Onnipotente era ancora con me e i miei figli mi stavano intorno!	5 οτε ο Παντοδυναμος ητο μετ' εμου, και τα παιδια μου κυκλω μου?
6 Lavavo i piedi nel latte e la roccia mi versava ruscelli d'olio.	6 οτε επλυνον τα βηματα μου με βουτυρον, και ο βραχος εξεχεε δι' εμε ποταμους ελαιου?
7 Quando uscivo verso la porta della città e disponevo il mio seggio in piazza,	7 οτε δια της πολεως εξηρχομην εις την πυλην, ητοιμαζον την καθεδραν μου εν τη πλατεια
8 i giovani, vedendomi, si tiravano in disparte, gli anziani si alzavano rimanendo in piedi.	8 Οι νεοι με εβλεπον και εκρυπτοντο? και οι γεροντες εγειρομενοι ισταντο.
9 I notabili si astenevano dal parlare e si ponevano la mano alla bocca.	9 Οι αρχοντες επαυον ομιλουντες και εβαλλον χειρα επι το στομα αυτων.
10 La voce dei capi si smorzava e la loro lingua si incollava al palato.	10 Η φωνη των εγκριτων εκρατειτο, και η γλωσσα αυτων εκολλατο εις τον ουρανισκον αυτων.
11 L'orecchio che mi ascoltava, mi proclamava felice, e l'occhio che mi vedeva, mi rendeva testimonianza;	11 Οτε το ωτιον ηκουε και με εμακαριζε, και ο οφθαλμος εβλεπε και εμαρτυρει υπερ εμου?
12 soccorrevo il povero che chiedeva aiuto e l'orfano che nessuno assisteva.	12 διοτι ηλευθερουν τον πτωχον βοωντα και τον ορφανον τον μη εχοντα βοηθον.
13 La benedizione del morente scendeva su di me e rendevo la gioia al cuore della vedova.	13 Η ευλογια του απολλυμενου ηρχετο επ' εμε? και την καρδιαν της χηρας ευφραινον.
14 Mi ero rivestito di giustizia come di un vestimento, la mia equità era come mantello e turbante.	14 Εφορουν δικαιοσυνην και ενεδυομην την ευθυτητα μου ως επενδυτην και διαδημα.
15 Ero occhi per il cieco e piedi per lo zoppo;	15 Ημην οφθαλμος εις τον τυφλον και πους εις τον χωλον εγω.
16 ero padre per i poveri ed esaminavo la causa dello sconosciuto.	16 Ημην πατηρ εις τους πτωχους, και την δικην την οποιαν δεν εγνωριζον εξιχνιαζον.
17 Spezzavo le mascelle dell'iniquo e dai suoi denti strappavo la preda.	17 Και συνετριβον τους κυνοδοντας του αδικου και απεσπων το θηραμα απο των οδοντων αυτου.
18 E pensavo: "Spirerò nel mio nido; aumenterò i miei anni come la sabbia.	18 Τοτε ελεγον, θελω αποθανει εν τη φωλεα μου και ως την αμμον θελω πολλαπλασιασει τας ημερας μου.
19 La mia radice si alimenterà alle acque e la rugiada cadrà di notte sul mio ramo.	19 Η ριζα μου ητο ανοικτη προς τα υδατα, και η δροσος διενυκτερευεν επι των κλαδων μου.
20 Il mio prestigio sarà sempre nuovo e il mio arco si rinforzerà nella mia mano".	20 Η δοξα μου ανενεουτο εν εμοι, και το τοξον μου εκρατυνετο εν τη χειρι μου.
21 Mi ascoltavano in fiduciosa attesa e tacevano per udire il mio consiglio.	21 Με ηκροαζοντο προσεχοντες και εις την συμβουλην μου εσιωπων.
22 Dopo che avevano parlato, non replicavano; su di loro cadevano goccia a goccia i miei detti.	22 Μετα τους λογους μου δεν προσεθετον ουδεν, και η ομιλια μου εσταλαζεν επ' αυτους.
23 Li attendevano come si aspetta la pioggia, e li bevevano come acqua di primavera.	23 Και με περιεμενον ως την βροχην? και ησαν κεχηνοτες ως δια την οψιμον βροχην.
24 Se scherzavo, non credevano, e non lasciavano cadere nemmeno un gesto del mio favore.	24 Εγελων προς αυτους, και δεν επιστευον? και την φαιδροτητα του προσωπου μου δεν αφινον να πεση.
25 Seduto come capo, fissavo loro la via, e vi rimanevo come un re fra le sue schiere; dove li guidavo, si lasciavano condurre.	25 Εαν ηρεσκομην εις την οδον αυτων, εκαθημην πρωτος, και κατεσκηνουν ως βασιλευς εν τω στρατευματι, ως ο παρηγορων τους τεθλιμμενους.