ΙΩΒ - Giobbe - Job 31

LXX	NOVA VULGATA
1 διαθηκην εθεμην τοις οφθαλμοις μου και ου συνησω επι παρθενον	1 Pepigi foedus cum oculis meis ut ne cogitarem quidem de virgine.
2 και τι εμερισεν ο θεος απανωθεν και κληρονομια ικανου εξ υψιστων	2 Quae enim pars mea apud Deum desuper, et quae hereditas apud Omnipotentem in excelsis?
3 ουχι απωλεια τω αδικω και απαλλοτριωσις τοις ποιουσιν ανομιαν	3 Numquid non perditio est iniquo, et alienatio operantibus iniustitiam?
4 ουχι αυτος οψεται οδον μου και παντα τα διαβηματα μου εξαριθμησεται	4 Nonne ipse considerat vias meas et cunctos gressus meos dinumerat?
5 ει δε ημην πεπορευμενος μετα γελοιαστων ει δε και εσπουδασεν ο πους μου εις δολον	5 Si ambulavi in vanitate, et festinavit in dolo pes meus,
6 ισταιη με αρα εν ζυγω δικαιω οιδεν δε ο κυριος την ακακιαν μου	6 appendat me in statera iusta et sciat Deus integritatem meam.
7 ει εξεκλινεν ο πους μου εκ της οδου ει δε και τω οφθαλμω επηκολουθησεν η καρδια μου ει δε και ταις χερσιν μου ηψαμην δωρων	7 Si declinavit gressus meus de via, et si secutum est oculos meos cor meum, et si manibus meis adhaesit macula,
8 σπειραιμι αρα και αλλοι φαγοισαν αρριζος δε γενοιμην επι γης	8 seram, et alius comedat, et progenies mea eradicetur.
9 ει εξηκολουθησεν η καρδια μου γυναικι ανδρος ετερου ει και εγκαθετος εγενομην επι θυραις αυτης	9 Si deceptum est cor meum super muliere, et si ad ostium amici mei insidiatus sum,
10 αρεσαι αρα και η γυνη μου ετερω τα δε νηπια μου ταπεινωθειη	10 molat pro alio uxor mea, et super illam incurventur alii.
11 θυμος γαρ οργης ακατασχετος το μιαναι ανδρος γυναικα	11 Hoc enim nefas est et iniquitas iudicialis;
12 πυρ γαρ εστιν καιομενον επι παντων των μερων ου δ' αν επελθη εκ ριζων απωλεσεν	12 ignis est usque ad perditionem devorans et omnia eradicans genimina.
13 ει δε και εφαυλισα κριμα θεραποντος μου η θεραπαινης κρινομενων αυτων προς με	13 Si contempsi subire iudicium cum servo meo et ancilla mea, cum disceptarent adversum me,
14 τι γαρ ποιησω εαν ετασιν μου ποιησηται ο κυριος εαν δε και επισκοπην τινα αποκρισιν ποιησομαι	14 quid enim faciam, cum surrexerit ad iudicandum Deus; et, cum quaesierit, quid respondebo illi?
15 ποτερον ουχ ως και εγω εγενομην εν γαστρι και εκεινοι γεγονασιν γεγοναμεν δε εν τη αυτη κοιλια	15 Numquid non in ventre fecit me, qui et illum operatus est, et formavit me in visceribus unus?
16 αδυνατοι δε χρειαν ην ποτ' ειχον ουκ απετυχον χηρας δε τον οφθαλμον ουκ εξετηξα	16 Si negavi, quod volebant, pauperibus et oculos viduae languescere feci;
17 ει δε και τον ψωμον μου εφαγον μονος και ουχι ορφανω μετεδωκα	17 si comedi buccellam meam solus, et non comedit pupillus ex ea,
18 οτι εκ νεοτητος μου εξετρεφον ως πατηρ και εκ γαστρος μητρος μου ωδηγησα	18 quia ab infantia mea educavi eum ut pater et de ventre matris meae direxi eam;
19 ει δε και υπερειδον γυμνον απολλυμενον και ουκ ημφιασα	19 si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum, et absque operimento pauperem;
20 αδυνατοι δε ει μη ευλογησαν με απο δε κουρας αμνων μου εθερμανθησαν οι ωμοι αυτων	20 si non benedixerunt mihi latera eius, et de velleribus ovium mearum calefactus est;
21 ει επηρα ορφανω χειρα πεποιθως οτι πολλη μοι βοηθεια περιεστιν	21 si levavi super pupillum manum meam, cum viderem in porta adiutorium mihi,
22 αποσταιη αρα ο ωμος μου απο της κλειδος ο δε βραχιων μου απο του αγκωνος μου συντριβειη	22 umerus meus a iunctura sua cadat, et brachium meum cum ossibus lacertorum confringatur,
23 φοβος γαρ κυριου συνεσχεν με και απο του λημματος αυτου ουχ υποισω	23 quia timor super me calamitas a Deo, et contra maiestatem eius nihil valerem!
24 ει εταξα χρυσιον ισχυν μου ει δε και λιθω πολυτελει επεποιθησα	24 Si putavi aurum securitatem meam et obryzo dixi: Fiducia mea!;
25 ει δε και ευφρανθην πολλου πλουτου μοι γενομενου ει δε και επ' αναριθμητοις εθεμην χειρα μου	25 si laetatus sum super multis divitiis meis, et quia plurima repperit manus mea;
26 η ουχ ορω μεν ηλιον τον επιφαυσκοντα εκλειποντα σεληνην δε φθινουσαν ου γαρ επ' αυτοις εστιν	26 si vidi solem, cum fulgeret, et lunam incedentem clare,
27 και ει ηπατηθη λαθρα η καρδια μου ει δε και χειρα μου επιθεις επι στοματι μου εφιλησα	27 et decepit me in abscondito cor meum, et osculatus sum manum meam ore meo,
28 και τουτο μοι αρα ανομια η μεγιστη λογισθειη οτι εψευσαμην εναντιον κυριου του υψιστου	28 quae est iniquitas iudicialis, eo quod negassem Deum desuper;
29 ει δε και επιχαρης εγενομην πτωματι εχθρων μου και ειπεν η καρδια μου ευγε	29 si gavisus sum ad ruinam eius, qui me oderat, et exsultavi quod invenisset eum malum,
30 ακουσαι αρα το ους μου την καταραν μου θρυληθειην δε αρα υπο λαου μου κακουμενος	30 cum non dederim ad peccandum guttur meum, ut expeterem maledicens animam eius;
31 ει δε και πολλακις ειπον αι θεραπαιναι μου τις αν δωη ημιν των σαρκων αυτου πλησθηναι λιαν μου χρηστου οντος	31 si non dixerunt viri tabernaculi mei: “Quis det, qui de carnibus eius nonsaturatus sit?”;
32 εξω δε ουκ ηυλιζετο ξενος η δε θυρα μου παντι ελθοντι ανεωκτο	32 foris non mansit peregrinus, ostium meum viatori patuit;
33 ει δε και αμαρτων ακουσιως εκρυψα την αμαρτιαν μου	33 si abscondi quasi homo peccatum meum et celavi in sinu meo iniquitatem meam;
34 ου γαρ διετραπην πολυοχλιαν πληθους του μη εξαγορευσαι ενωπιον αυτων ει δε και ειασα αδυνατον εξελθειν θυραν μου κολπω κενω	34 si expavi ad multitudinem nimiam, et despectio propinquorum terruit me, et magis tacui nec egressus sum ostium.
35 τις δωη ακουοντα μου χειρα δε κυριου ει μη εδεδοικειν συγγραφην δε ην ειχον κατα τινος	35 Quis mihi tribuat auditorem? Ecce signum meum! Omnipotens respondeat mihi! Ecce liber, quem scripsit vir litis meae,
36 επ' ωμοις αν περιθεμενος στεφανον ανεγινωσκον	36 ut in umero meo portem illum et alligem illum quasi coronam mihi.
37 και ει μη ρηξας αυτην απεδωκα ουθεν λαβων παρα χρεοφειλετου	37 Numerum graduum meorum pronuntiabo illi et quasi principem adibo eum.
38 ει επ' εμοι ποτε η γη εστεναξεν ει δε και οι αυλακες αυτης εκλαυσαν ομοθυμαδον	38 Si adversum me terra mea clamat, et cum ipsa sulci eius deflent;
39 ει δε και την ισχυν αυτης εφαγον μονος ανευ τιμης ει δε και ψυχην κυριου της γης εκβαλων ελυπησα	39 si fructus eius comedi absque pecunia et animam agricolarum eius afflixi,
40 αντι πυρου αρα εξελθοι μοι κνιδη αντι δε κριθης βατος και επαυσατο ιωβ ρημασιν	40 pro frumento oriatur mihi tribulus, et pro hordeo herba foetida! ”. Finita sunt verba Iob.