1 Ne porte pas envie aux méchants, ne souhaite pas leur compagnie,
| 1 υιε μη ζηλωσης κακους ανδρας μηδε επιθυμησης ειναι μετ' αυτων |
2 car leur coeur ne songe qu'à la violence, leurs lèvres n'expriment que malheur.
| 2 ψευδη γαρ μελετα η καρδια αυτων και πονους τα χειλη αυτων λαλει |
3 C'est par la sagesse qu'on bâtit une maison, par l'intelligence qu'on l'affermit;
| 3 μετα σοφιας οικοδομειται οικος και μετα συνεσεως ανορθουται |
4 par le savoir on emplit ses greniers de tous les biens précieux et désirables.
| 4 μετα αισθησεως εμπιμπλαται ταμιεια εκ παντος πλουτου τιμιου και καλου |
5 Un homme sage est plein de force, l'homme de science affermit sa vigueur;
| 5 κρεισσων σοφος ισχυρου και ανηρ φρονησιν εχων γεωργιου μεγαλου |
6 car c'est par des calculs que tu feras la guerre, et le succès tient au grand nombre des conseillers.
| 6 μετα κυβερνησεως γινεται πολεμος βοηθεια δε μετα καρδιας βουλευτικης |
7 Pour le fou, la sagesse est une forteresse inaccessible: à la porte de la ville, il n'ouvre pas labouche.
| 7 σοφια και εννοια αγαθη εν πυλαις σοφων σοφοι ουκ εκκλινουσιν εκ στοματος κυριου |
8 Qui songe à mal faire, on l'appelle un maître en astuce.
| 8 αλλα λογιζονται εν συνεδριοις απαιδευτοις συναντα θανατος |
9 La folie ne rêve que péché, le railleur est honni des hommes.
| 9 αποθνησκει δε αφρων εν αμαρτιαις ακαθαρσια δε ανδρι λοιμω εμμολυνθησεται |
10 Si tu te laisses abattre au jour mauvais, ta vigueur est peu de chose.
| 10 εν ημερα κακη και εν ημερα θλιψεως εως αν εκλιπη |
11 Délivre ceux qu'on envoie à la mort, ceux qu'on traîne au supplice, puisses-tu les sauver!
| 11 ρυσαι αγομενους εις θανατον και εκπριου κτεινομενους μη φειση |
12 Diras-tu: "Voilà! nous ne savions pas?" Celui qui pèse les coeurs ne comprend-il pas? Alorsqu'il sait, lui qui a façonné ton âme; c'est lui qui rendra à l'homme selon son oeuvre.
| 12 εαν δε ειπης ουκ οιδα τουτον γινωσκε οτι κυριος καρδιας παντων γινωσκει και ο πλασας πνοην πασιν αυτος οιδεν παντα ος αποδιδωσιν εκαστω κατα τα εργα αυτου |
13 Mange du miel, mon fils, car c'est bon, un rayon de miel est doux à ton palais.
| 13 φαγε μελι υιε αγαθον γαρ κηριον ινα γλυκανθη σου ο φαρυγξ |
14 Ainsi sera, sache-le, la sagesse pour ton âme. Si tu la trouves, il y aura un avenir et tonespérance ne sera pas anéantie.
| 14 ουτως αισθηση σοφιαν τη ση ψυχη εαν γαρ ευρης εσται καλη η τελευτη σου και ελπις σε ουκ εγκαταλειψει |
15 Ne t'embusque pas, méchant, près de la demeure du juste, ne dévaste pas son habitation.
| 15 μη προσαγαγης ασεβη νομη δικαιων μηδε απατηθης χορτασια κοιλιας |
16 Car le juste tombe sept fois et se relève, mais les méchants trébuchent dans l'adversité.
| 16 επτακι γαρ πεσειται ο δικαιος και αναστησεται οι δε ασεβεις ασθενησουσιν εν κακοις |
17 Si ton ennemi tombe, ne te réjouis pas, que ton coeur n'exulte pas de ce qu'il trébuche,
| 17 εαν πεση ο εχθρος σου μη επιχαρης αυτω εν δε τω υποσκελισματι αυτου μη επαιρου |
18 de peur que, voyant cela, Yahvé ne soit mécontent et qu'il ne détourne de lui sa colère.
| 18 οτι οψεται κυριος και ουκ αρεσει αυτω και αποστρεψει τον θυμον αυτου απ' αυτου |
19 Ne t'échauffe pas au sujet des méchants, ne jalouse pas les impies.
| 19 μη χαιρε επι κακοποιοις μηδε ζηλου αμαρτωλους |
20 Car pour le méchant, il n'est pas d'avenir: la lampe des impies s'éteint.
| 20 ου γαρ μη γενηται εκγονα πονηρων λαμπτηρ δε ασεβων σβεσθησεται |
21 Crains Yahvé, mon fils, et le roi; ne te lie pas avec les novateurs:
| 21 φοβου τον θεον υιε και βασιλεα και μηθετερω αυτων απειθησης |
22 car tout soudain surgira leur malheur, et la ruine de l'un et de l'autre, qui la connaît?
| 22 εξαιφνης γαρ τεισονται τους ασεβεις τας δε τιμωριας αμφοτερων τις γνωσεται [22α] λογον φυλασσομενος υιος απωλειας εκτος εσται δεχομενος δε εδεξατο αυτον [22β] μηδεν ψευδος απο γλωσσης βασιλει λεγεσθω και ουδεν ψευδος απο γλωσσης αυτου ου μη εξελθη [22χ] μαχαιρα γλωσσα βασιλεως και ου σαρκινη ος δ' αν παραδοθη συντριβησεται [22δ] εαν γαρ οξυνθη ο θυμος αυτου συν νευροις ανθρωπους αναλισκει [22ε] και οστα ανθρωπων κατατρωγει και συγκαιει ωσπερ φλοξ ωστε αβρωτα ειναι νεοσσοις αετων |
23 Ceci est encore des sages: avoir égard aux personnes dans les jugements n'est pas bien.
| 23 ταυτα δε λεγω υμιν τοις σοφοις επιγινωσκειν αιδεισθαι προσωπον εν κρισει ου καλον |
24 Quiconque dit au méchant: "Tu es juste", les peuples le maudissent, les nations le honnissent;
| 24 ο ειπων τον ασεβη δικαιος εστιν επικαταρατος λαοις εσται και μισητος εις εθνη |
25 mais ceux qui punissent s'en trouvent bien, sur eux viendra une heureuse bénédiction.
| 25 οι δε ελεγχοντες βελτιους φανουνται επ' αυτους δε ηξει ευλογια αγαθη |
26 Il met un baiser sur les lèvres, celui qui répond franchement.
| 26 χειλη δε φιλησουσιν αποκρινομενα λογους αγαθους |
27 Organise au-dehors ta besogne et prépare-la aux champs; ensuite, tu bâtiras ta maison.
| 27 ετοιμαζε εις την εξοδον τα εργα σου και παρασκευαζου εις τον αγρον και πορευου κατοπισθεν μου και ανοικοδομησεις τον οικον σου |
28 Ne témoigne pas à la légère contre ton prochain, ne trompe pas par tes lèvres.
| 28 μη ισθι ψευδης μαρτυς επι σον πολιτην μηδε πλατυνου σοις χειλεσιν |
29 Ne dis pas: "Comme il m'a fait, je lui ferai! à chacun je rendrai selon son oeuvre!"
| 29 μη ειπης ον τροπον εχρησατο μοι χρησομαι αυτω τεισομαι δε αυτον α με ηδικησεν |
30 Près du champ du paresseux j'ai passé, près de la vigne de l'homme court de sens.
| 30 ωσπερ γεωργιον ανηρ αφρων και ωσπερ αμπελων ανθρωπος ενδεης φρενων |
31 Or voici: tout était monté en orties, le chardon en couvrait la surface, le mur de pierres étaitécroulé.
| 31 εαν αφης αυτον χερσωθησεται και χορτομανησει ολος και γινεται εκλελειμμενος οι δε φραγμοι των λιθων αυτου κατασκαπτονται |
32 Ayant vu, je réfléchis, ayant regardé, je tirai cette leçon:
| 32 υστερον εγω μετενοησα επεβλεψα του εκλεξασθαι παιδειαν |
33 "Un peu dormir, un peu s'assoupir, un peu croiser les bras en s'allongeant,
| 33 ολιγον νυσταζω ολιγον δε καθυπνω ολιγον δε εναγκαλιζομαι χερσιν στηθη |
34 et, tel un rôdeur, viendra l'indigence et la disette, comme un mendiant!"
| 34 εαν δε τουτο ποιης ηξει προπορευομενη η πενια σου και η ενδεια σου ωσπερ αγαθος δρομευς |