1 Η ψυχη μου εβαρυνθη την ζωην μου? θελω παραδοθη εις το παραπονον μου? θελω λαλησει εν τη πικρια της ψυχης μου. | 1 I loathe my life. I will give myself up to complaint; I will speak from the bitterness of my soul. |
2 Θελω ειπει προς τον Θεον, μη με καταδικασης? δειξον μοι δια τι με δικαζεις. | 2 I will say to God: Do not put me in the wrong! Let me know why you oppose me. |
3 Ειναι καλον εις σε να καταθλιβης, να καταφρονης το εργον των χειρων σου και να ευοδονης την βουλην των ασεβων; | 3 Is it a pleasure for you to oppress, to spurn the work of your hands, and smile on the plan of the wicked? |
4 Σαρκος οφθαλμους εχεις; η βλεπεις καθως βλεπει ανθρωπος; | 4 Have you eyes of flesh? Do you see as man sees? |
5 Ανθρωπινος ειναι ο βιος σου; η τα ετη σου ως ημεραι ανθρωπου, | 5 Are your days as the days of a mortal, and are your years as a man's lifetime, |
6 ωστε αναζητεις την ανομιαν μου και ανερευνας την αμαρτιαν μου; | 6 That you seek for guilt in me and search after my sins, |
7 Ενω εξευρεις οτι δεν ησεβησα? και δεν υπαρχει ο ελευθερων εκ των χειρων σου. | 7 Even though you know that I am not wicked, and that none can deliver me out of your hand? |
8 Αι χειρες σου με εμορφωσαν και με επλασαν ολον κυκλω? και με καταστρεφεις. | 8 Your hands have formed me and fashioned me; will you then turn and destroy me? |
9 Ενθυμηθητι, δεομαι, οτι ως πηλον με εκαμες? και εις χωμα θελεις με επιστρεψει. | 9 Oh, remember that you fashioned me from clay! Will you then bring me down to dust again? |
10 Δεν με ημελξας ως γαλα και με επηξας ως τυρον; | 10 Did you not pour me out as milk, and thicken me like cheese? |
11 Δερμα και σαρκα με ενεδυσας και με οστα και νευρα με περιεφραξας. | 11 With skin and flesh you clothed me, with bones and sinews knit me together. |
12 Ζωην και ελεος εχαρισας εις εμε, και η επισκεψις σου εφυλαξε το πνευμα μου? | 12 Grace and favor you granted me, and your providence has preserved my spirit. |
13 ταυτα ομως εκρυπτες εν τη καρδια σου? εξευρω οτι τουτο ητο μετα σου. | 13 Yet these things you have hidden in your heart; I know that they are your purpose: |
14 Εαν αμαρτησω, με παραφυλαττεις, και απο της ανομιας μου δεν θελεις με αθωωσει. | 14 If I should sin, you would keep a watch against me, and from my guilt you would not absolve me. |
15 Εαν ασεβησω, ουαι εις εμε? και εαν ημαι δικαιος, δεν δυναμαι να σηκωσω την κεφαλην μου? ειμαι πληρης ατιμιας? ιδε λοιπον την θλιψιν μου, | 15 If I should be wicked, alas for me! if righteous, I dare not hold up my head, filled with ignominy and sodden with affliction! |
16 διοτι αυξανει. Με κυνηγεις ως αγριος λεων? και επιστρεφων δεικνυεσαι θαυμαστος κατ' εμου. | 16 Should it lift up, you hunt me like a lion: repeatedly you show your wondrous power against me, |
17 Ανανεονεις τους μαρτυρας σου εναντιον μου, και πληθυνεις την οργην σου κατ' εμου? αλλαγαι στρατευματος γινονται επ' εμε. | 17 You renew your attack upon me and multiply your harassment of me; in waves your troops come against me. |
18 Δια τι λοιπον με εξηγαγες εκ της μητρας; ειθε να εξεπνεον, και οφθαλμος να μη με εβλεπεν. | 18 Why then did you bring me forth from the womb? I should have died and no eye have seen me. |
19 Ηθελον εισθαι ως μη υπαρξας? ηθελον φερθη εκ της μητρας εις τον ταφον. | 19 I should be as though I had never lived; I should have been taken from the womb to the grave. |
20 Αι ημεραι μου δεν ειναι ολιγαι; παυσον λοιπον, και αφες με, δια να αναλαβω ολιγον, | 20 Are not the days of my life few? Let me alone, that I may recover a little |
21 πριν υπαγω οθεν δεν θελω επιστρεψει, εις γην σκοτους και σκιας θανατου? | 21 Before I go whence I shall not return, to the land of darkness and of gloom, |
22 γην γνοφεραν, ως το σκοτος της σκιας του θανατου, οπου ταξις δεν ειναι, και το φως ειναι ως το σκοτος. | 22 The black, disordered land where darkness is the only light. |