1 Η ψυχη μου εβαρυνθη την ζωην μου? θελω παραδοθη εις το παραπονον μου? θελω λαλησει εν τη πικρια της ψυχης μου. | 1 Undorodik a lelkem az élettől! Szabadjára engedem magamban panaszomat. Szólok lelkem keserűségében! |
2 Θελω ειπει προς τον Θεον, μη με καταδικασης? δειξον μοι δια τι με δικαζεις. | 2 Mondom Istennek: Ne kárhoztass engem! Jelentsd meg nekem: miért ítélsz el ennyire? |
3 Ειναι καλον εις σε να καταθλιβης, να καταφρονης το εργον των χειρων σου και να ευοδονης την βουλην των ασεβων; | 3 Jólesik-e neked, hogy megnyomorítasz és elnyomsz engem, kezed alkotását, a gonoszok tervét pedig megsegíted? |
4 Σαρκος οφθαλμους εχεις; η βλεπεις καθως βλεπει ανθρωπος; | 4 Vajon szemed húsból való, s úgy látsz-e te, mint ember szokott látni? |
5 Ανθρωπινος ειναι ο βιος σου; η τα ετη σου ως ημεραι ανθρωπου, | 5 Olyanok-e napjaid, mint az ember napjai, s olyanok-e éveid, mint az emberi idők, |
6 ωστε αναζητεις την ανομιαν μου και ανερευνας την αμαρτιαν μου; | 6 hogy keresed bűnömet és kutatsz vétkem után, |
7 Ενω εξευρεις οτι δεν ησεβησα? και δεν υπαρχει ο ελευθερων εκ των χειρων σου. | 7 holott tudod, hogy semmi gonoszt nem tettem, és nincs, aki kezedből ki tudna ragadni? |
8 Αι χειρες σου με εμορφωσαν και με επλασαν ολον κυκλω? και με καταστρεφεις. | 8 Gondosan formált és alkotott engem a kezed körös-körül egészen, és ily hirtelen tönkreteszel engem? |
9 Ενθυμηθητι, δεομαι, οτι ως πηλον με εκαμες? και εις χωμα θελεις με επιστρεψει. | 9 Emlékezzél, kérlek, hogy úgy formáltál, mint az agyagot! Mégis ismét porrá akarsz tenni? |
10 Δεν με ημελξας ως γαλα και με επηξας ως τυρον; | 10 Nemde kiöntöttél, mint a tejet, megalvasztottál, mint a sajtot, |
11 Δερμα και σαρκα με ενεδυσας και με οστα και νευρα με περιεφραξας. | 11 bőrrel, hússal öltöztettél engem, csonttal, ínnal illesztettél egybe, |
12 Ζωην και ελεος εχαρισας εις εμε, και η επισκεψις σου εφυλαξε το πνευμα μου? | 12 életet és kegyelmet adtál nekem, és lélegzetem fölött gondosságod őrködött! |
13 ταυτα ομως εκρυπτες εν τη καρδια σου? εξευρω οτι τουτο ητο μετα σου. | 13 Bár szívedben rejtegetted, és tudom, hogy elmédben forgattad mindezeket: |
14 Εαν αμαρτησω, με παραφυλαττεις, και απο της ανομιας μου δεν θελεις με αθωωσει. | 14 ha vétkeztem, és eddig megkíméltél, miért nem engedsz bűnömtől tisztának lennem? |
15 Εαν ασεβησω, ουαι εις εμε? και εαν ημαι δικαιος, δεν δυναμαι να σηκωσω την κεφαλην μου? ειμαι πληρης ατιμιας? ιδε λοιπον την θλιψιν μου, | 15 Ha gonosz vagyok, akkor jaj nekem! Ha pedig igaz vagyok, akkor sem járhatok emelt fővel, mert tele vagyok csapással és nyomorúsággal. |
16 διοτι αυξανει. Με κυνηγεις ως αγριος λεων? και επιστρεφων δεικνυεσαι θαυμαστος κατ' εμου. | 16 Ha büszke volnék, elfognál, mint az oroszlánt, és csodás módon újra megkínoznál. |
17 Ανανεονεις τους μαρτυρας σου εναντιον μου, και πληθυνεις την οργην σου κατ' εμου? αλλαγαι στρατευματος γινονται επ' εμε. | 17 Tanúidat állítanád újra ellenem, megnövelnéd haragodat irányomban, büntetések új hada vonulna fel ellenem. |
18 Δια τι λοιπον με εξηγαγες εκ της μητρας; ειθε να εξεπνεον, και οφθαλμος να μη με εβλεπεν. | 18 Miért hoztál elő anyám méhéből? Bár múltam volna ki, hogy szem ne látott volna engem; |
19 Ηθελον εισθαι ως μη υπαρξας? ηθελον φερθη εκ της μητρας εις τον ταφον. | 19 akkor olyan volnék, mintha nem is lettem volna, anyám méhéből a sírba vittek volna! |
20 Αι ημεραι μου δεν ειναι ολιγαι; παυσον λοιπον, και αφες με, δια να αναλαβω ολιγον, | 20 Kevés életnapom nemde, hamar véget ér! Engedd, hogy kissé sirassam fájdalmamat, |
21 πριν υπαγω οθεν δεν θελω επιστρεψει, εις γην σκοτους και σκιας θανατου? | 21 mielőtt elmegyek, hogy vissza ne térjek többé a sötét és a halál árnyékával borított földre, |
22 γην γνοφεραν, ως το σκοτος της σκιας του θανατου, οπου ταξις δεν ειναι, και το φως ειναι ως το σκοτος. | 22 a nyomorúság és sötétség földjére, ahol halálárnyék, zűrzavar és örökös iszonyat lakozik!« |