Księga Psalmów 7

¹ Skarga Dawida, którą wyśpiewał do Pan z powodu Kusza Beniamity.

² Panie, Boże mój, do Ciebie się uciekam; wybaw mnie i uwolnij od wszystkich prześladowców,

³ by kto - jak lew - mnie nie porwał i nie rozszarpał, gdy zabraknie wybawcy.

⁴ Boże mój, Panie, jeżeli ja to popełniłem, jeśli nieprawość plami moje ręce,

⁵ jeśli wyrządziłem zło swemu dobroczyńcy i swego wroga złupiłem doszczętnie,

⁶ to niech nieprzyjaciel ściga mnie i schwyci, i wdepcze w ziemię me życie, a godność moją niechaj w proch obali.

⁷ Powstań, o Panie, w Twym gniewie, podnieś się przeciw zaciekłości mych ciemięzców, wystąp w sądzie, jaki zapowiedziałeś.

⁸ Gromada narodów niechaj Cię otoczy, a Ty zasiądź ponad nią wysoko.

⁹ Pan jest Sędzią narodów: Panie, przyznaj mi słuszność, według mej sprawiedliwości i według niewinności, jaka jest we mnie.

¹⁰ Niechaj ustanie nieprawość występnych, a sprawiedliwego umocnij, Boże sprawiedliwy, Ty, co przenikasz serca i nerki.

¹¹ Tarczą jest dla mnie Bóg, co zbawia prawych sercem.

¹² Bóg - Sędzia sprawiedliwy, Bóg codziennie pałający gniewem.

¹³ Jeśli się [kto] nie nawróci, miecz swój On wyostrzy;

¹⁴ przygotuje na niego pociski śmiertelne, sporządzi swe ogniste strzały.

¹⁵ Oto [tamten] począł nieprawość, brzemienny jest udręką i rodzi podstęp.

¹⁶ Wykopał dół i pogłębił go, lecz wpadł do jamy, którą przygotował.

¹⁷ Jego złość obróci się na jego głowę, a jego gwałt spadnie mu na ciemię.

¹⁸ Ja zaś uwielbiam Pana za Jego sprawiedliwość, psalm śpiewam imieniu Pana Najwyższego.