Księga Psalmów 57

¹ Kierownikowi chóru. Na melodię: Nie niszcz. Dawidowy. Miktam. Gdy [Dawid] zbiegł od Saula do jaskini.

² Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną, u Ciebie chronię swe życie: chronię się pod cień Twoich skrzydeł, aż przejdzie klęska.

³ Wołam do Boga Najwyższego, do Boga, który czyni mi dobro.

⁴ Niech ześle [pomoc] z nieba, niechaj mnie wybawi, niech hańbą okryje tych, co mnie dręczą; niechaj ześle Bóg swoją łaskę i wierność.

⁵ Pośrodku lwów spoczywam, co pożerają synów ludzkich. Ich zęby to włócznie i strzały, a język ich niby miecz ostry.

⁶ Bądź wywyższony, Boże, ponad niebo, a Twoja chwała ponad całą ziemię!

⁷ Zastawili sieć na moje kroki i zgnębili moje życie. Przede mną dół wykopali: sami wpadli do niego.

⁸ Serce moje jest mocne, Boże, mocne serce moje; zaśpiewam i zagram.

⁹ Zbudź się, duszo moja, zbudź, harfo i cytro! Chcę obudzić jutrzenkę.

¹⁰ Wśród ludów będę chwalił Cię, Panie; zagram Ci wśród narodów,

¹¹ bo Twoja łaskawość aż do niebios, a wierność Twoja po chmury!

¹² Bądź wywyższony, Boże, ponad niebo, a Twoja chwała ponad całą ziemię!