Księga Psalmów 142

Biblia Tysiąclecia	KING JAMES BIBLE
1 Pieśń pouczająca. Dawidowa - gdy był w jaskini. Modlitwa.	1 I cried unto the LORD with my voice; with my voice unto the LORD did I make my supplication.
2 Głośno wołam do Pana, głośno błagam Pana.	2 I poured out my complaint before him; I shewed before him my trouble.
3 Wylewam przed Nim swą troskę, wyjawiam przed Nim swą udrękę.	3 When my spirit was overwhelmed within me, then thou knewest my path. In the way wherein I walked have they privily laid a snare for me.
4 Gdy duch mój we mnie ustaje, Ty znasz moją ścieżkę. Na drodze, po której kroczę, ukryli na mnie sidło.	4 I looked on my right hand, and beheld, but there was no man that would know me: refuge failed me; no man cared for my soul.
5 Oglądam się w prawo i patrzę: a nie ma nikogo, kto by miał wzgląd na mnie. Znikła dla mnie możność pomocy, nie ma nikogo, kto by dbał o moje życie.	5 I cried unto thee, O LORD: I said, Thou art my refuge and my portion in the land of the living.
6 Do Ciebie wołam, o Panie, mówię: Ty jesteś moją ucieczką, udziałem moim w ziemi żyjących.	6 Attend unto my cry; for I am brought very low: deliver me from my persecutors; for they are stronger than I.
7 Zważ na moje wołanie, bo jestem bardzo słaby. Wybaw mię od prześladowców, gdyż są ode mnie mocniejsi.	7 Bring my soul out of prison, that I may praise thy name: the righteous shall compass me about; for thou shalt deal bountifully with me.
8 Wyprowadź mnie z więzienia, bym dziękował imieniu Twojemu. Otoczą mnie sprawiedliwi, gdy okażesz mi dobroć.