Księga Psalmów 109

Biblia Tysiąclecia	BIBBIA TINTORI
1 Kierownikowi chóru. Dawidowy. Psalm. Nie milcz, o Boże, którego wychwalam,	1 IlSignore ha detto al mio Signore: « Siedi alla mia destra, finché non avrò messo i tuoi nemici a sgabello dei tuoi piedi ».
2 bo rozwarli na mnie usta niecne i podstępne. Mówili ze mną językiem kłamliwym,	2 Il Signore farà uscire da Sionne lo scettro della tua potenza: impera sopra i tuoi nemici.
3 osaczyli mnie nienawistnymi słowami i bez przyczyny mnie napastowali.	3 Teco è il principato dal giorno della tua possanza tra gli splendori dei santi; prima della stella del mattino io dal mio seno ti ho generato .
4 Oskarżali mnie w zamian za miłość moją; a ja się modliłem.	4 Il Signore l'ha giurato e non se ne pentirà: tu sei sacerdote in eterno secondo Lordine di Meichisedech.
5 Odpłacili mi złem za dobre i nienawiścią za moją miłość.	5 Il Signore, alla tua destra, stritola i re, nel giorno dell'ira sua.
6 Pobudź przeciwko niemu grzesznika, niech stanie po prawicy jego oskarżyciel!	6 Giudicherà le nazioni, moltiplicherà le rovine, schiaccerà nella polvere le teste di molti.
7 Gdy go sądzić będą, niech wyjdzie jako przestępca, niech prośba jego stanie się winą.	7 Nel viaggio si disseta al torrente, e per questo terrà alta la testa.
8 Niech dni jego będą nieliczne, a urząd jego niech przejmie kto inny!
9 Niechaj jego synowie będą sierotami, a jego żona niech zostanie wdową!
10 Niech jego dzieci wciąż się tułają i żebrzą, i niech zostaną wygnane z rumowisk!
11 Niechaj lichwiarz czyha na całą jego posiadłość, a obcy niech rozdrapią owoc jego pracy!
12 Niech nikt nie okaże mu życzliwości, niech nikt się nie zlituje nad jego dziećmi!
13 Niech jego potomstwo ulegnie zatracie; niech w drugim pokoleniu zaginie ich imię!
14 Niech Pan zapamięta winę jego ojców, niech grzech jego matki nie będzie zgładzony!
15 Niech zawsze stoją przed Panem i niech On wykorzeni z ziemi pamięć o nim,
16 za to, że nie pomyślał, by okazać życzliwość, lecz prześladował biedaka i nieszczęśliwego, i w sercu strapionego śmiertelnie.
17 Miłował złorzeczenie: niech się nań obróci; w błogosławieństwie nie miał upodobania: niech od niego odstąpi!
18 Niech się odzieje przekleństwem jak szatą; niech ono przeniknie jak woda do jego wnętrzności i jak oliwa [wejdzie] w jego kości!
19 Niech mu będzie jak odzienie, które go okrywa, i pas, którym stale się opina.
20 Taką niech mają zapłatę od Pana moi oskarżyciele, którzy przeciw mnie mówią złe rzeczy.
21 Lecz Ty, Panie, mój Panie, ujmij się za mną przez wzgląd na Twoje imię; wybaw mnie, bo łaskawa jest Twoja dobroć.
22 Bo jestem nędzny i nieszczęśliwy, a serce jest we mnie zranione.
23 Niknę jak cień, co się nachyla, strząsają mnie jak szarańczę.
24 Kolana mi się chwieją od postu i ciało moje schnie bez tłuszczu.
25 Dla tamtych stałem się urągowiskiem; widząc mnie potrząsają głowami.
26 Dopomóż mi, Panie, mój Boże; ocal mnie w swej łaskawości,
27 aby poznali, że to Twoja ręka, żeś Ty, o Panie, tego dokonał.
28 Niech oni złorzeczą, ale Ty błogosław! Niech się zawstydzą powstający na mnie, Twój sługa zaś niechaj się cieszy!
29 Niech moi oskarżyciele odzieją się hańbą, niech się wstydem okryją jak płaszczem!
30 Chcę wielce dziękować Panu swoimi ustami i chwalić Go w pośrodku tłumów;
31 bo stanął po prawicy biednego, aby go wybawić od sądzących jego życie.