Księga Psalmów 102

Biblia Tysiąclecia	BIBBIA MARTINI
1 Modlitwa trapionego, który znękany wypowiada przed Panem swą udrękę.	1 Dello stesso Davidde. Benedici, o anima mia il Signore, e tutte le mie interiora (benedicano) il nome santo di lui.
2 Panie, słuchaj modlitwy mojej, a wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie!	2 Benedici, o anima mia il Signore, e non volere scordarti d'alcuno de' suoi benefizj.
3 Nie kryj przede mną swego oblicza w dniu utrapienia mojego! Nakłoń ku mnie Twego ucha: w dniu, w którym Cię wołam, szybko mnie wysłuchaj!	3 Egli, che perdona tutte le tue iniquità, che tutte sana le tue infermità.
4 Dni bowiem moje jak dym znikają, a kości moje płoną jak w ogniu.	4 Che riscatta la tua vita da morte: e di misericordie ti circonda, e di grazie.
5 Moje serce wysycha spalone jak trawa, zapominam nawet o spożyciu chleba.	5 Che sazia co' beni suoi il tuo desiderio: si rinnovellerà com'aquila la tua giovinezza.
6 Od głosu mojego jęku moje kości przywarły do skóry.	6 Il Signore fa misericordia, e fa ragione a tutti quei, che soffrono ingiuria:
7 Jestem podobny do kawki na pustyni, stałem się jak sowa w ruinach.	7 fè conoscere le sue vie a Mosè; le sue volonta di a' figliuoli d'Israele.
8 Czuwam i jestem jak ptak samotny na dachu.	8 Il Signore misericordioso, e benigno: paziente, e misericordioso grandemente.
9 Każdego dnia znieważają mnie moi wrogowie, srożąc się na mnie przeklinają moim imieniem.	9 Non sarà irato per sempre, e non minaccierà eternamente.
10 Albowiem jak chleb jadam popiół i z płaczem mieszam mój napój,	10 Non ha fatto a noi secondo i nostri peccati, nè ci ha data retribuzione secondo le nostre iniquità.
11 na skutek oburzenia Twego i zapalczywości, boś Ty mnie podniósł i obalił.	11 Imperocché quanto è alto il cielo dalla terra, tanto egli ha fatta grande la sua misericordia verso di quei, che lo temono.
12 Dni moje są podobne do wydłużonego cienia, a ja usycham jak trawa.	12 Quanto è lontano l'Oriente dall'Occidente, tanto egli ha rimossi da noi i nostri peccati.
13 Ty zaś, o Panie, na wieki zasiadasz na tronie, a imię Twoje [trwa] przez wszystkie pokolenia.	13 Come un padre ha compassione de' figliuoli, cosi il Signore ha avuto compassione di quei, che lo temono, perché egli conosce di che siamo formati.
14 Powstaniesz i okażesz litość Syjonowi, bo czas już, byś się nad nim zmiłował, "bo nadeszła godzina".	14 Si è ricordato, che noi siam polvere: i giorni dell'uomo sono come l'erba: egli sboccerà come il fiore dal campo.
15 Twoi bowiem słudzy miłują jego kamienie i użalają się nad jego gruzami.	15 Imperocché lo spirito sarà in lui di passaggio, ed ei più non sarà: e non discernerà più il luogo dov'era.
16 Narody będą się bały imienia Pańskiego, i wszyscy królowie ziemi - Twej chwały,	16 Ma la misericordia del Signore ab eterno, e fino in eterno sopra color, che lo temono,
17 bo Pan odbuduje Syjon i ukaże się w swej chwale,	17 E la giustizia di lui sopra i figliuoli de' figliuoli di quelli, che mantengono la sua alleanza;
18 przychyli się ku modlitwie opuszczonych i nie odrzuci ich modłów.	18 E de' comandamenti di lui si ricordano per adempirli.
19 Należy to spisać dla pokolenia, co przyjdzie, a lud, który zostanie stworzony, niech wychwala Pana!	19 Il Signore ha preparato in cielo il suo trono, e al regno di lui tutti saranno soggetti.
20 Bo Pan wejrzał z wysokiego przybytku swojego, popatrzył z nieba na ziemię,	20 Benedite il Signore voi tutti, Angeli di lui, possenti in virtù, esecutori di sua parola, ubbidienti alla voce de' suoi comandi.
21 aby usłyszeć jęki pojmanych, aby skazanych na śmierć uwolnić,	21 Benedite il Signore voi schiere di lui tutte quante: ministri di lui, che fate la sua volontà.
22 by imię Pańskie głoszono na Syjonie i Jego chwałę w Jeruzalem,	22 Voi opere di Dio quante siete in qualunque luogo del suo impero bene dite il Signore: benedici il Signore, o anima mia.
23 kiedy zgromadzą się razem narody i królestwa, by służyć Panu.
24 Siła moja w drodze ustała, dni moje uległy skróceniu.
25 Mówię: Boże mój, nie zabieraj mnie w połowie moich dni: Twoje lata trwają poprzez wszystkie pokolenia.
26 Ty niegdyś założyłeś ziemię i niebo jest dziełem rąk Twoich.
27 Przeminą one, Ty zaś pozostaniesz. I całe one jak szata się zestarzeją: Ty zmieniasz je jak odzienie i ulegają zmianie,
28 Ty zaś jesteś zawsze ten sam i lata Twoje nie mają końca.
29 Synowie Twoich sług będą mogli osiąść na stałe i potomstwo ich będzie trwało wobec Ciebie.