Księga Hioba 7

Biblia Tysiąclecia	BIBLES DES PEUPLES
1 Czyż nie do bojowania podobny byt człowieka? Czy nie pędzi on dni jak najemnik?	1 C’est une corvée, cette vie de l’homme sur terre, ses jours sont dignes d’un mercenaire.
2 Jak niewolnik, co wzdycha do cienia, jak robotnik, co czeka zapłaty.	2 Il est l’esclave qui soupire après l’ombre, l’ouvrier qui attend son salaire.
3 Zyskałem miesiące męczarni, przeznaczono mi noce udręki.	3 J’ai reçu en partage des mois de malheur, les nuits de souffrance ont été mon lot.
4 Położę się, mówiąc do siebie: Kiedyż zaświta i wstanę? Lecz noc wiecznością się staje i boleść mną targa do zmroku.	4 Au lit je me dis: “À quand le jour?”; une fois levé je soupire: “Quand fera-t-il nuit?” et mon esprit s’agite jusqu’à la fin du jour.
5 Ciało moje okryte robactwem, strupami, skóra rozchodzi się i pęka.	5 Mon corps est recouvert de vermine et de croûtes, ma peau est crevassée et suppure partout.
6 Czas leci jak tkackie czółenko i przemija bez nadziei.	6 Mes jours ont couru plus vite qu’une navette, et voici qu’ils s’achèvent sans espoir.
7 Wspomnij, że dni me jak powiew. Ponownie oko me szczęścia nie zazna.	7 Rappelle-toi que ma vie n’est qu’un souffle et que mes yeux ne reverront pas le bonheur!
8 Nikt już mnie powtórnie nie ujrzy: spojrzysz, a już mnie nie będzie.	8 Les yeux qui m’ont connu ne me reverront plus: si tu cherches à me voir, je ne serai plus.
9 Jak obłok przeleci i zniknie, kto schodzi do Szeolu, nie wraca,	9 Le nuage qui se défait ne reviendra pas, qui descend chez les morts n’en remontera pas.
10 by mieszkać we własnym domostwie; nie zobaczą go strony rodzinne.	10 Il ne reviendra pas à sa maison, les lieux qu’il fréquentait ne le reverront plus.
11 Ja ust ujarzmić nie mogę, mówić chcę w utrapieniu, narzekać w boleści mej duszy.	11 C’est pourquoi je ne veux pas me taire, je veux dire la détresse de mon esprit et faire entendre la peine de mon âme.
12 Czy jestem morzem lub smokiem głębiny, żeś straże przy mnie postawił?	12 Ô Dieu, pourquoi m’as-tu mis entre des murs? suis-je l’Océan, ou le Monstre marin?
13 Myślałem: Wypocznę na łóżku, posłanie to trosk mych powiernik.	13 Si je me dis: “Le lit me soulagera, ma paillasse me prendra ma peine,”
14 Lecz Ty mnie snami przestraszasz, przerażasz mnie widziadłami.	14 aussitôt tu m’effraies par des songes, et ce sont des visions d’épouvante.
15 Moja dusza wybrała uduszenie, a śmierć - moje członki.	15 J’aimerais mieux être étranglé, et mourir plutôt que souffrir ainsi.
16 Zginę. Nie będę żył wiecznie. Zostaw mnie - dni me jak tchnienie.	16 J’ai tout épuisé, jamais plus je ne vivrai; laisse-moi, mes jours ne sont plus qu’un souffle!
17 A kim jest człowiek, abyś go cenił i zwracał ku niemu swe serce?	17 L’homme mérite-t-il une telle importance? Pourquoi lui donnes-tu ton attention,
18 Czemu go badać co ranka? Na co doświadczać co chwilę?	18 et viens-tu l’inspecter tous les matins, le contrôler à chaque instant?
19 Czy wzrok swój kiedyś odwrócisz? Pozwól mi choćby ślinę przełknąć.	19 Ne cesseras-tu pas de m’observer, me donneras-tu un répit pour avaler ma salive?
20 Zgrzeszyłem. Cóż mogłem Ci zrobić? Przecież człowieka przenikasz. Dlaczego na cel mnie wziąłeś? Mam być ciężarem Najwyższemu?	20 Si j’ai fauté, que t’ai-je fait à toi, surveillant des humains? Pourquoi m’as-tu pris pour cible? Suis-je devenu un fardeau pour toi?
21 Czemu to grzechu nie zgładzisz? Nie zmażesz mej nieprawości? Wkrótce położę się w ziemi, nie będzie mnie, choćbyś mnie szukał.	21 Ne peux-tu pas supporter ma faute et fermer les yeux sur mon péché? Voici que je vais me coucher dans la terre, tu me chercheras et je ne serai plus.