Księga Hioba 21

¹ Hiob na to odpowiedział, i rzekł:

² Słuchajcie, słuchajcie mej mowy, może mnie tym pocieszycie.

³ Dopuśćcie i mnie też do słowa, potem pozwalam wam szydzić.

⁴ A czyż ja do ludzi mam żal? Czy niesłusznie duch mój jest wzburzony?

⁵ Spójrzcie na mnie, zdziwieni, i ręką przymknijcie swe usta!

⁶ Jest myśl, co mnie tak przeraża, że drżę na całym ciele:

⁷ Czemuż to żyją grzesznicy? Wiekowi są i potężni.

⁸ Trwałe jest u nich potomstwo i dano oglądać im wnuki.

⁹ Ich domy są bezpieczne, bez strachu, gdyż nie sięga ich Boża rózga.

¹⁰ Ich buhaj jest zawsze płodny, krowa im rodzi, nie roni.

¹¹ Swych chłopców puszczają jak owce: niech dzieci biegają radośnie,

¹² chwytają za miecz i harfę i tańczą do wtóru piszczałki.

¹³ Pędzą swe dni w dobrobycie, w spokoju zstępują do Szeolu.

¹⁴ Oddal się - mówili do Boga - nie chcemy znać Twoich dróg.

¹⁵ Po cóż służyć Wszechmogącemu? Co da nam modlitwa do Niego?

¹⁶ Czyż w ich rękach nie ma szczęścia, choć ich myśli od Niego daleko?

¹⁷ Czy często gaśnie lampa niewiernych, czy na nich klęska spada? Gniew Boży rujnuje nieprawych?

¹⁸ Czyż są podobni do słomy na wietrze lub do plew pędzonych przez wicher?

¹⁹ Bóg chowa cierpienia dla synów. Trzeba je zadać samemu, niech pozna,

²⁰ niech ujrzy oczami swą klęskę, niech gniew Wszechmocnego wypije!

²¹ Czy mu po śmierci zależy na domu, gdy liczba miesięcy skończona?

²² Czy Boga chcesz uczyć mądrości, Tego, co sądzi mocarzy?

²³ Jeden umiera szczęśliwy, ze wszech miar bezpieczny, beztroski.

²⁴ Naczynia ma pełne mleka, szpik jego kości jest świeży.

²⁵ Drugi zaś kończy w boleści i szczęścia nigdy nie zaznał.

²⁶ A w ziemi leżą razem, obydwu pokrywa robactwo.

²⁷ Wasze myśli są mi już znane i plany, jak chcecie mnie dręczyć.

²⁸ Mówicie: A gdzie dom bogacza lub namiot mieszkalny złoczyńców?

²⁹ Czy nie pytacie podróżnych? Co mówią - nie wiecie dokładnie?

³⁰ Grzesznik ocalał w dni grozy i w czasie, gdy nadciąga kara.

³¹ Więc kto mu wypomni złe życie i któż zapłaci za czyny?

³² Takiego grzebią uroczyście i straże stawiają przy grobie.

³³ Toteż przyjemne są mu grudy ziemi, bo tłum ludzi jest za nim, jak i przed nim bez liku.

³⁴ Więc czemu mnie próżno cieszycie, gdy prawdzie odpowiedź zaprzecza?