Księga Hioba 39

Biblia Tysiąclecia	Biblija Hrvatski
1 Czy znasz poród koziorożca? Widziałeś rodzenie gazeli?	1 Znaš li kako se legu divokoze? Vidje li kako se mlâdê košute?
2 Czy zliczysz miesiące, gdy noszą, i znana ci chwila rodzenia?	2 Izbroji li koliko nose mjeseci, znaš li u koje doba se omlade?
3 Kładą się i młode swe rodzą, na świat wydają swój płód.	3 Sagnuvši se, polegu lanad svoju i breme usred pustinje odlažu,
4 Ich młode mocne, rosną swobodnie, odchodzą, by do nich nie wrócić.	4 a kad im porod ojača, poraste, ostave ga i ne vraćaju mu se.
5 Kto zebrę wolno wypuszcza? Kto osła dzikiego rozwiąże?	5 Tko dade divljem magarcu slobodu i tko to oglav skinu njemu s glave?
6 Za dom mu dałem pustkowie, legowiskiem zaś jego słona ziemia.	6 U zavičaj mu dadoh ja pustinju i polja slana da ondje živuje.
7 Śmieje się z miejskiego zgiełku, słów poganiacza nie słyszy,	7 Buci gradova on se podruguje i ne sluša goničevih povika.
8 w górach szuka pokarmu, goni za wszelką zielenią.	8 Luta brdima, svojim pašnjacima, u potrazi za zeleni svakakvom.
9 Czy bawół zechce ci służyć, czy zostanie przy twoim żłobie?	9 Možeš li slugom učinit’ bivola, zadržat’ ga noć jednu za jaslama?
10 Przywiążesz go powrozem do pługa, będzie z tobą orał doliny?	10 Možeš li njega za brazdu prikovat’ da ralo vuče po docima tvojim?
11 Czy zaufasz, że bardzo silny, i włożysz nań owoc twej pracy?	11 Možeš li se osloniti na njega jer je njegova snaga prevelika i prepustit’ mu težak svoj posao?
12 Zawierzysz mu, że wróci, że dopilnuje ziarna na klepisku?	12 Misliš li tebi da će se vratiti i na gumno ti dotjerati žito?
13 Żwawe są skrzydła strusia, czy tak jak pióra bociana?	13 Krilima svojim noj trepće radosno, iako krila oskudnih i perja.
14 Jaja swe rzuca na ziemię, ogrzewa je w piasku,	14 On svoja jaja na zemlji ostavlja, povjerava ih pijesku da ih grije,
15 zapomina, że można je zdeptać lub zniszczą je dzikie zwierzęta.	15 ne mareć’ što ih zgazit’ može noga ili nekakva divlja zvijer zgnječiti.
16 Swe dzieci traktuje jak obce, próżny to dla niego trud - jest bez stada.	16 S nojićima k’o s tuđima postupa; što mu je trud zaludu, on ne mari.
17 Mądrości Bóg go pozbawił, rozsądku mu nie udzielił.	17 Jer Bog je njega lišio pameti, nije mu dao nikakva razbora.
18 Za to, gdy w góry cwałuje, śmieje się z konia i jeźdźca.	18 Ali kada na let krila raširi, tada se ruga konju i konjaniku.
19 Czy dałeś koniowi siłę, grzywą przystrajasz mu szyję	19 Zar si ti konja obdario snagom, zar si mu ti vrat grivom ukrasio?
20 i sprawiasz, że biegnie jak szarańcza, aż silne parskanie przeraża?	20 Zar ti činiš da skače k’o skakavac, da u strah svakog nagoni rzanjem?
21 Mocno bije kopytem, radośnie, z mocą się rzuca na oręż,	21 Kopitom zemlju veselo raskapa, neustrašivo srlja na oružje.
22 nie boi się, drwi sobie z lęku, on nie ucieka przed mieczem.	22 Strahu se ruga, ničeg se ne boji, ni pred mačem uzmaknuti neće.
23 Gdy kołczan nad nim zadźwięczy, ostrze oszczepu i dzidy,	23 Na sapima mu zvekeće tobolac, koplje sijeva i ubojna sulica.
24 pędzi wśród huku i dudnienia, nie wstrzyma go sygnał trąby,	24 Bijesan i nestrpljiv guta prostore; kad rog zasvira, tko će ga zadržat’:
25 na głos trąbki rży: Haaa, z dala już węszy wojnę, wołanie dowódców i hałas.	25 na svaki zvuk roga on zarže: Ha! Izdaleka on ljuti boj već njuši, viku bojnu i poklič vojskovođa.
26 Czy za twoją to radą uniesie się sokół, skrzydła rozwinie ku południowi?	26 Zar po promislu tvojem lijeće sokol i prema jugu krila svoja širi?
27 Czy na twój rozkaz orzeł się wzbije, gdy ma swe gniazdo na górze?	27 Zar se na nalog tvoj diže orao i vrh timora gnijezdo sebi vije?
28 Mieszka na skale i nocuje, w skalnym załomie się gnieździ,	28 Na litici on stanuje i nòćî, na grebenima vrleti visokih.
29 stąd sobie szuka żeru, bo jego oczy widzą daleko.	29 Odatle na plijen netremice vreba, oči njegove vide nadaleko.
30 Pisklęta jego krew chłepcą, on wszędzie tam, gdzie zabici.	30 Krvlju se hrane njegovi orlići; gdje je ubijenih, tamo je i on.«