Księga Hioba 20

Biblia Tysiąclecia	BIBLIA
1 Wtedy zabrał głos Sofar z Naamy i rzekł:	1 Sofar de Naamat tomó la palabra y dijo:
2 Zaprawdę, odpowiedź moją dyktuje niepokój wywołany wewnętrznym wzburzeniem.	2 Por esto mis pensamientos a replicar me incitan: por la impaciencia que me urge.
3 Słuchając łajań złośliwych, duch mądry gotuje odpowiedź.	3 Una lección que me ultraja he escuchado, mas el soplo de mi inteligencia me incita a responder.
4 Czyż nie wiesz? Od dawien dawna, odkąd jest człowiek na ziemi,	4 ¿No sabes tú que desde siempre, desde que el hombre en la tierra fue puesto,
5 radość występnych jest krótka, szczęście niewiernego trwa chwilkę,	5 es breve la alegría del malvado, y de un instante el gozo del impío?
6 choć w pysze chce sięgać po niebo i głową dotykać obłoków.	6 Aunque su talla se alzara hasta los cielos y las nubes tocara su cabeza,
7 Na zawsze zaginie jak mierzwa, obecni powiedzą: A gdzież on?	7 como un fantasma desaparece para siempre, los que le veían dicen: «¿Dónde está?»
8 Jak sen przeminął, nie można go znaleźć - znikł niby nocne marzenie.	8 Se vuela como un sueño inaprensible, se le ahuyenta igual que a una visión nocturna.
9 Choć goni go oko, nie sięgnie, to miejsce nie ujrzy go więcej.	9 El ojo que le observaba ya no le ve más, ni le divisa el lugar donde estaba.
10 Synowie zwracają mienie ubogim, jego ręce oddają bogactwa.	10 A los pobres tendrán que indemnizar sus hijos, sus niños habrán de devolver sus bienes.
11 Jego kości tak pełne były krzepy: wraz z nim ją kładą do prochu.	11 Sus huesos rebosaban de vigor juvenil: mas ya con él postrado está en el polvo.
12 Słodkie zło w jego ustach, chętnie je miał pod językiem,	12 Si el mal era dulce a su boca, si bajo su lengua lo albergaba,
13 trzymał i nie chciał wypuścić, język do niego przykleił.	13 si allí lo guardaba tenazmente y en medio del paladar lo retenía,
14 Pokarm spleśniał mu w trzewiach, żołądek zawiera truciznę;	14 su alimento en sus entrañas se corrompe, en su interior se le hace hiel de áspid.
15 dobra sam połknął i zwrócił: Bóg wyrzucił je z niego.	15 Vomita las riquezas que engulló, Dios se las arranca de su vientre.
16 Wchłaniał on jad padalców, zabije go język żmijowy.	16 Veneno de áspides chupaba: lengua de víbora le mata.
17 Nie spojrzy na wody płynące, choć płyną miodem i śmietaną.	17 Ya no verá los arroyos de aceite, los torrentes de miel y de cuajada.
18 Zwrócił swój zysk nie połknięty. Nie cieszy go złupione bogactwo.	18 Devuelve su ganancia sin tragarla, no saborea el fruto de su negocio.
19 Skrzywdził, zasmucił ubogich, domy zagrabiał, nie stawiał;	19 Porque estrujó las chozas de los pobres, robó casas en vez de construirlas;
20 nie zaznał spokoju w swym wnętrzu, nie uratował się swoim skarbem.	20 porque su vientre se mostró insaciable, sus tesoros no le salvarán;
21 Nic nie uszło jego chciwości, stąd jego dobra nietrwałe.	21 porque a su voracidad nada escapaba, por eso no dura su prosperidad.
22 Poczuje głód mimo obfitości, owładnie nim siła nieszczęścia.	22 En plena abundancia la estrechez le sorprende, la desgracia, en tromba, cae sobre él.
23 Gdy będzie czym wnętrze napełnić, Bóg ześle na niego żar swego gniewu, wyleje nań fale swej zapalczywości.	23 En el momento de llenar su vientre, suelta Dios contra él el ardor de su cólera y lanza sobre su carne una lluvia de saetas.
24 Uciekł przed bronią żelazną, przebije go łuk brązowy.	24 Si del arma de hierro logra huir, el arco de bronce le traspasa.
25 Przeszyje go, wyjdzie mu z grzbietu, błysk ostrza - z wątroby, owładnie nim przerażenie.	25 Sale una flecha por su espalda, una hoja fulgurante de su hígado. Los terrores se abalanzan sobre él,
26 Ciemność jak skarb zachowana, nie wzniecony ogień go strawi, zniszczy, co skryte w namiocie.	26 total tiniebla aguarda a sus tesoros. Un fuego que nadie atiza le devora, y consume lo que en su tienda aún queda,
27 Niebo odsłoni przewiny, ziemia dlań wrogiem się stanie.	27 Los cielos ponen su culpa al descubierto, y la tierra se alza contra él.
28 Rozdrapią mu skarby w jego domu, rozpłyną się w dzień Jego gniewu.	28 La hacienda de su casa se derrama, como torrentes, en el día de la cólera.
29 To los odstępcy od Boga, dziedzictwo przez Boga przyznane.	29 Tal es la suerte que al malvado Dios reserva, la herencia de Dios para el maldito.