Księga Hioba 16

Biblia Tysiąclecia	LXX
1 Hiob na to odpowiedział:	1 υπολαβων δε ιωβ λεγει
2 Podobnie mówiono mi często. Zamiast koić, wszyscy dręczycie.	2 ακηκοα τοιαυτα πολλα παρακλητορες κακων παντες
3 Czy koniec już pustym dźwiękom? Co skłania cię do mówienia?	3 τι γαρ μη ταξις εστιν ρημασιν πνευματος η τι παρενοχλησει σοι οτι αποκρινη
4 I ja bym przemawiał podobnie, ale gdy role zmienimy. Mowy bym do was układał, kiwałbym głową nad wami.	4 καγω καθ' υμας λαλησω ει υπεκειτο γε η ψυχη υμων αντι της εμης ειτ' εναλουμαι υμιν ρημασιν κινησω δε καθ' υμων κεφαλην
5 Pocieszałbym was ustami, nie skąpiłbym słów współczucia.	5 ειη δε ισχυς εν τω στοματι μου κινησιν δε χειλεων ου φεισομαι
6 Lecz cierpień nie stłumię słowami. Czy odejdą ode mnie, gdy zmilknę?	6 εαν γαρ λαλησω ουκ αλγησω το τραυμα εαν δε και σιωπησω τι ελαττον τρωθησομαι
7 Ach, teraz jestem zmęczony, zniszczyłeś me wszystkie dowody;	7 νυν δε κατακοπον με πεποιηκεν μωρον σεσηποτα
8 ścisnąłeś mnie, mój świadek mi wrogiem, oskarża mnie moja słabość.	8 και επελαβου μου εις μαρτυριον εγενηθη και ανεστη εν εμοι το ψευδος μου κατα προσωπον μου ανταπεκριθη
9 Sroży się w gniewie i ściga, zgrzytając na mnie zębami. Wróg zmierzył mnie wzrokiem.	9 οργη χρησαμενος κατεβαλεν με εβρυξεν επ' εμε τους οδοντας βελη πειρατων αυτου επ' εμοι επεσεν
10 Usta swe na mnie rozwarli, po twarzy mnie bili okrutnie, społem się przeciw mnie złączyli.	10 ακισιν οφθαλμων ενηλατο οξει επαισεν με εις σιαγονα ομοθυμαδον δε κατεδραμον επ' εμοι
11 Bóg mnie zaprzedał złoczyńcom, oddał mnie w ręce zbrodniarzy,	11 παρεδωκεν γαρ με ο κυριος εις χειρας αδικου επι δε ασεβεσιν ερριψεν με
12 zburzył już moją beztroskę, chwycił za grzbiet i roztrzaskał, obrał mnie sobie za cel.	12 ειρηνευοντα διεσκεδασεν με λαβων με της κομης διετιλεν κατεστησεν με ωσπερ σκοπον
13 Łucznikami mnie zewsząd otoczył, nerki mi przeszył nieludzko, żółć moją wylał na ziemię.	13 εκυκλωσαν με λογχαις βαλλοντες εις νεφρους μου ου φειδομενοι εξεχεαν εις την γην την χολην μου
14 Wyłom czynił po wyłomie, jak wojownik natarł na mnie.	14 κατεβαλον με πτωμα επι πτωματι εδραμον προς με δυναμενοι
15 Przywdziałem wór na swe ciało, czołem w proch uderzyłem,	15 σακκον ερραψα επι βυρσης μου το δε σθενος μου εν γη εσβεσθη
16 oblicze czerwone od płaczu, w oczach już widzę pomrokę,	16 η γαστηρ μου συγκεκαυται απο κλαυθμου επι δε βλεφαροις μου σκια
17 choć rąk nie zmazałem występkiem i modlitwa moja jest czysta.	17 αδικον δε ουδεν ην εν χερσιν μου ευχη δε μου καθαρα
18 Ziemio, nie zakryj mej krwi, by krzyk ukojenia nie zaznał.	18 γη μη επικαλυψης εφ' αιματι της σαρκος μου μηδε ειη τοπος τη κραυγη μου
19 Teraz mój Świadek jest w niebie, Ten, co mnie zna, jest wysoko.	19 και νυν ιδου εν ουρανοις ο μαρτυς μου ο δε συνιστωρ μου εν υψιστοις
20 Gdy gardzą mną przyjaciele, zwracam się z płaczem do Boga,	20 αφικοιτο μου η δεησις προς κυριον εναντι δε αυτου σταζοι μου ο οφθαλμος
21 by rozsądził spór człowieka z Bogiem, jakby człowieka z człowiekiem.	21 ειη δε ελεγχος ανδρι εναντι κυριου και υιος ανθρωπου τω πλησιον αυτου
22 Jeszcze upłynie lat kilka, nim pójdę, skąd nie ma powrotu.	22 ετη δε αριθμητα ηκασιν οδω δε η ουκ επαναστραφησομαι πορευσομαι