Psalmi 78
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Gen
Ex
Lv
Nm
Deut
Ios
Iudc
Ruth
1 Re
2 Re
3 Re
4 Re
1 Par
2 Par
Esd
Neh
Tob
Iudt
Esth
1 Mach
2 Mach
Iob
Ps
Prov
Eccle
Cant
Sap
Eccli
Isa
Ier
Lam
Bar
Ez
Dan
Os
Ioel
Am
Abd
Ion
Mi
Nah
Hab
Soph
Agg
Zach
Mal
Mt
Mc
Lc
Io
Act
Rom
1Cor
2Cor
Gal
Eph
Phil
Col
1 Thess
2 Thess
1 Tim
2 Tim
Tit
Philem
Hebr
Iac
1 Pt
2 Pt
1 Io
2 Io
3 Io
Iud
Apoc
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
NOVA VULGATA | LA SACRA BIBBIA |
---|---|
1 Maskil. Asaph. Attendite, popule meus, doctrinam meam; inclinate aurem vestram in verba oris mei. | 1 Maskil. Di Asaf. O popolo mio, presta attenzione al mio insegnamento, porgi il tuo orecchio alle parole della mia bocca. |
2 Aperiam in parabolis os meum, eloquar arcana aetatis antiquae. | 2 Voglio aprire la mia bocca per proferire parabole, rievocare gli arcani dei tempi antichi. |
3 Quanta audivimus et cognovimus ea, et patres nostri narraverunt nobis, | 3 Quello che abbiamo udito e appreso, quello che ci narrarono i nostri padri |
4 non occultabimus a filiis eorum, generationi alteri narrantes laudes Domini et virtutes eius et mirabilia eius, quae fecit. | 4 non terremo nascosto ai loro figli, bensì sempre narreremo alla generazione futura le lodi del Signore e la sua potenza e le meraviglie che egli ha compiuto. |
5 Constituit testimonium in Iacob et legem posuit in Israel; quanta mandaverat patribus nostris nota facere ea filiis suis, | 5 Ha stabilito una testimonianza in Giacobbe, ha posto una legge in Israele, con la quale ha comandato ai nostri padri di farle conoscere ai loro figli, |
6 ut cognoscat generatio altera, filii, qui nascentur. Exsurgent et narrabunt filiis suis, | 6 affinché le apprenda la generazione futura e i figli che nasceranno sorgano a narrarle ai loro figli, |
7 ut ponant in Deo spem suam et non obliviscantur operum Dei et mandata eius custodiant. | 7 e pongano in Dio la loro fiducia e non dimentichino le opere divine, ma osservino i suoi precetti, |
8 Ne fiant sicut patres eorum, generatio rebellis et exasperans; generatio, quae non firmavit cor suum, et non fuit fidelis Deo spiritus eius. | 8 e non siano come i loro padri, generazione caparbia e ribelle, il cui cuore non fu costante e il cui spirito non fu fedele a Dio. |
9 Filii Ephraim, intendentes et mittentes arcum, conversi sunt in die belli. | 9 I figli di Efraim che tendono e scoccano l'arco, si voltarono indietro nel giorno della battaglia. |
10 Non custodierunt testamentum Dei et in lege eius renuerunt ambulare. | 10 Non osservarono l'alleanza di Dio, si rifiutarono di camminare nella sua legge. |
11 Et obliti sunt factorum eius et mirabilium eius, quae ostendit eis. | 11 Dimenticarono le sue opere, le meraviglie che aveva loro mostrato. |
12 Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Aegypti, in campo Taneos. | 12 Davanti ai loro padri egli fece prodigi nel paese d'Egitto, nella campagna di Tanis. |
13 Scidit mare et perduxit eos et statuit aquas quasi in utre. | 13 Divise il mare e li fece passare, e le acque ristettero come trattenute da un argine. |
14 Et deduxit eos in nube per diem et per totam noctem in illuminatione ignis. | 14 Li guidò con una nube di giorno e tutta la notte con bagliore di fuoco. |
15 Scidit petram in eremo et adaquavit eos velut abyssus multa. | 15 Percosse rupi nel deserto e diede loro da bere come dal grande abisso. |
16 Et eduxit rivulos de petra et deduxit tamquam flumina aquas. | 16 Fece scaturire ruscelli dalla roccia, fece scorrere acqua a torrenti. |
17 Et apposuerunt adhuc peccare ei, in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso. | 17 Eppure quelli peccarono di nuovo contro di lui ribellandosi contro l'Altissimo nel deserto. |
18 Et tentaverunt Deum in cordibus suis, petentes escas animabus suis; | 18 Tentarono Dio nel loro cuore chiedendo cibo per le loro brame. |
19 et contra Deum locuti sunt, dixerunt: “ Numquid poterit Deus parare mensam in deserto? ”. | 19 Mormorarono contro Dio dicendo: "Potrà forse Dio imbandire una mensa nel deserto?". |
20 Ecce percussit petram, et fluxerunt aquae, et torrentes inundaverunt. “ Numquid et panem poterit dare aut parare carnes populo suo? ”. | 20 Ecco: percosse una rupe, ne scaturì acqua e strariparono torrenti. "Potrà forse dare anche del pane o procurare carne per il suo popolo?". |
21 Ideo audivit Dominus et exarsit, et ignis accensus est in Iacob, et ira ascendit in Israel. | 21 Li udì il Signore e ne fu irritato e un fuoco divampò contro Giacobbe e l'ira esplose contro Israele, |
22 Quia non crediderunt in Deo nec speraverunt in salutari eius. | 22 poiché non ebbero fede in Dio e non ebbero speranza nella sua salvezza. |
23 Verumtamen mandavit nubibus desuper et ianuas caeli aperuit; | 23 Tuttavia comandò alle nubi dall'alto e aprì le porte del cielo |
24 et pluit illis manna ad manducandum et panem caeli dedit eis: | 24 e fece piovere su di loro manna da mangiare, un frumento celeste diede loro. |
25 panem angelorum manducavit homo; cibaria misit eis ad abundantiam. | 25 Un pane di forti mangiò ciascuno, una provvigione abbondante inviò per loro. |
26 Excitavit austrum in caelo et induxit in virtute sua africum; | 26 Scatenò dal cielo il vento d'oriente, fece soffiare con veemenza il vento del sud; |
27 et pluit super eos sicut pulverem carnes et sicut arenam maris volatilia pennata: | 27 fece piovere su di essi carne come polvere e come sabbia del mare volatili; |
28 et ceciderunt in medio castrorum eorum, circa tabernacula eorum. | 28 li fece cadere in mezzo al loro accampamento, tutt'intorno alle loro tende. |
29 Et manducaverunt et saturati sunt nimis, et desiderium eorum attulit eis. | 29 Essi ne mangiarono e rimasero ben sazi, furono soddisfatti nel loro desiderio. |
30 Nondum recesserant a desiderio suo, adhuc escae eorum erant in ore ipsorum, | 30 Non si erano nauseati della loro brama, il loro cibo era ancora nella loro bocca, |
31 et ira Dei ascendit super eos et occidit pingues eorum et electos Israel prostravit. | 31 e l'ira del Signore piombò su di loro, fece strage fra essi dei più vigorosi e abbatté fra i più scelti d'Israele. |
32 In omnibus his peccaverunt adhuc et non crediderunt in mirabilibus eius; | 32 Con tutto questo peccarono ancora, non prestarono fede ai suoi prodigi. |
33 et consumpsit in halitu dies eorum et annos eorum cum festinatione. | 33 Allora dissipò come polvere i loro giorni e con terrore improvviso i loro anni. |
34 Cum occideret eos, quaerebant eum et conversi veniebant diluculo ad eum; | 34 Quando li faceva morire, lo cercavano, si convertivano e si rivolgevano a Dio; |
35 et rememorati sunt quia Deus adiutor est eorum, et Deus Excelsus redemptor eorum est. | 35 si ricordavano che soltanto Dio era la loro roccia, Dio l'Altissimo, il loro redentore. |
36 Et suaserunt ei in ore suo et lingua sua mentiti sunt ei; | 36 Ma essi lo lusingavano con la loro bocca, lo ingannavano con la loro lingua, |
37 cor autem eorum non erat rectum cum eo, nec fideles erant in testamento eius. | 37 mentre il loro cuore non era sincero con lui e non si mostravano fedeli alla sua alleanza. |
38 Ipse autem est misericors et propitiatur iniquitati et non disperdit. Saepe avertit iram suam et non accendit omnem furorem suum. | 38 Ed egli si lasciava impietosire e perdonava la colpa e non li distruggeva. Molte volte tratteneva la sua ira e non suscitava tutto il suo furore; |
39 Et recordatus est quia caro sunt, spiritus vadens et non rediens. | 39 si ricordava che essi erano esseri mortali, un soffio che va e non ritorna. |
40 Quoties exacerbaverunt eum in deserto, in iram concitaverunt eum in inaquoso! | 40 Quante volte nel deserto si ribellarono a Dio, quante volte lo irritarono nella steppa! |
41 Et reversi sunt et tentaverunt Deum et Sanctum Israel exacerbaverunt. | 41 Ripetutamente tentarono Dio, esasperarono il Santo d'Israele. |
42 Non sunt recordati manus eius, diei, qua redemit eos de manu tribulantis. | 42 Non si ricordarono della sua potenza, del giorno in cui li riscattò dall'oppressione, |
43 Cum posuit in Aegypto signa sua et prodigia sua in campo Taneos. | 43 di lui che fece prodigi in Egitto e portenti nella campagna di Tanis. |
44 Convertit in sanguinem flumina eorum et rivulos eorum, ne biberent. | 44 Mutò infatti i loro fiumi in sangue affinché non bevessero dai loro ruscelli. |
45 Misit in eos coenomyiam et comedit eos, ranam et perdidit eos. | 45 Mandò in mezzo a loro tafani che li divorassero e rane che li molestassero. |
46 Dedit brucho fructus eorum, labores eorum locustae. | 46 Diede alle locuste i loro raccolti e ai bruchi il frutto delle loro fatiche. |
47 Occidit in grandine vineas eorum, moros eorum in pruina. | 47 Distrusse con la grandine i loro vigneti e i loro sicomori con la brina. |
48 Tradidit grandini iumenta eorum et greges eorum flammae ignis. | 48 Consegnò alla peste il loro bestiame e alle saette i loro averi. |
49 Misit in eos ardorem irae suae, indignationem et comminationem et angustiam, immissionem angelorum malorum. | 49 Scatenò fra essi il furore della sua ira: collera, sdegno e sventura con l'invio di messaggeri di rovina. |
50 Complanavit semitam irae suae; non pepercit a morte animabus eorum et vitam eorum in peste conclusit. | 50 Lasciò alla sua ira tutto il suo corso, la loro anima non risparmiò dalla morte e diede la loro vita in preda alla peste; |
51 Percussit omne primogenitum in terra Aegypti, primitias roboris eorum in tabernaculis Cham. | 51 e colpì in Egitto ogni primogenito, la primizia del loro vigore nelle tende di Cam. |
52 Abstulit sicut oves populum suum et perduxit eos tamquam gregem in deserto. | 52 E portò via il suo popolo come un gregge e come una mandria lo condusse nel deserto. |
53 Deduxit eos in spe, et non timuerunt, et inimicos eorum operuit mare. | 53 Li guidò al sicuro, sì che non avessero paura, mentre i loro nemici li sommerse il mare. |
54 Et induxit eos in fines sanctificationis suae, in montem, quem acquisivit dextera eius. | 54 Li fece giungere alla sua santa regione, al monte che la sua destra si era acquistato. |
55 Et eiecit a facie eorum gentes et divisit eis terram in funiculo hereditatis et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israel. | 55 Scacciò le genti davanti a loro e distribuì con la sorte l'eredità fra loro e fece abitare nelle loro tende le tribù d'Israele. |
56 Et tentaverunt et exacerbaverunt Deum Excelsum et testimonia eius non custodierunt. | 56 E ancora lo tentarono, si ribellarono a Dio, l'Altissimo, e non osservarono i suoi precetti. |
57 Recesserunt et praevaricati sunt, quemadmodum patres eorum; conversi sunt retro ut arcus pravus. | 57 Deviarono, si mostrarono infedeli come i loro padri, vennero meno, come un arco che fallisce. |
58 In iram concitaverunt eum in collibus suis et in sculptilibus suis ad aemulationem eum provocaverunt. | 58 Lo provocarono con le loro alture e con i loro idoli l'ingelosirono. |
59 Audivit Deus et exarsit et sprevit valde Israel. | 59 Dio udì e ne fu irritato e rigettò Israele completamente. |
60 Et reppulit habitaculum Silo, tabernaculum, ubi habitavit in hominibus. | 60 Abbandonò il tabernacolo di Silo, la tenda della sua dimora fra gli uomini. |
61 Et tradidit in captivitatem virtutem suam et pulchritudinem suam in manus inimici. | 61 Ridusse in schiavitù il suo vigore, la sua gloria in potere del nemico. |
62 Et conclusit in gladio populum suum et in hereditatem suam exarsit. | 62 Consegnò alla spada il suo popolo, si adirò contro la sua eredità. |
63 Iuvenes eorum comedit ignis, et virgines eorum non sunt desponsatae. | 63 Divorò il fuoco la sua gioventù e le sue vergini non ne fecero lamento. |
64 Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt, et viduae eorum non plorabantur. | 64 I suoi sacerdoti caddero di spada e le sue vedove non ne fecero lutto. |
65 Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, tamquam potens crapulatus a vino. | 65 Ma poi si destò il Signore come da un sonno, come un prode assopito nel vino. |
66 Et percussit inimicos suos in posteriora, opprobrium sempiternum dedit illis. | 66 E colpì alle spalle i suoi nemici, li ricoprì d'eterna ignominia. |
67 Et reppulit tabernaculum Ioseph et tribum Ephraim non elegit, | 67 Ripudiò la tenda di Giuseppe e sulla tribù di Efraim non cadde la sua scelta. |
68 sed elegit tribum Iudae, montem Sion, quem dilexit. | 68 Scelse invece la tribù di Giuda, il monte Sion, l'oggetto del suo amore. |
69 Et aedificavit sicut excelsum sanctuarium suum, sicut terram, quam fundavit in saecula. | 69 Costruì il suo santuario come il cielo e come la terra lo rese stabile in eterno. |
70 Et elegit David servum suum et sustulit eum de gregibus ovium, | 70 Si scelse Davide, suo servo, e lo assunse da ovili di pecore; |
71 de post fetantes accepit eum: pascere Iacob populum suum et Israel hereditatem suam. | 71 da dietro le pecore allattanti lo chiamò, perché pascesse Giacobbe, suo popolo, e Israele, la sua eredità. |
72 Et pavit eos in innocentia cordis sui et in prudentia manuum suarum deduxit eos. | 72 Egli lo fece pascere secondo l'integrità del suo cuore e fu loro guida con la destrezza delle sue mani. |