Isaiah 16

NEW JERUSALEM	LXX
1 Send the lamb to the ruler of the land, from Sela by the desert, to the mountain of the daughter of Zion,	1 αποστελω ως ερπετα επι την γην μη πετρα ερημος εστιν το ορος σιων
2 for soon, like a fluttered bird, like nestlings cast out, wil be the women of Moab at the fords of theArnon.	2 εση γαρ ως πετεινου ανιπταμενου νεοσσος αφηρημενος θυγατερ μωαβ επειτα δε αρνων
3 Hold a council, make a decision. At noon spread your shadow as if it were night. Hide those who havebeen driven out, do not betray the fugitive,	3 πλειονα βουλευου ποιειτε σκεπην πενθους αυτη δια παντος εν μεσημβρινη σκοτια φευγουσιν εξεστησαν μη απαχθης
4 let those who have been driven out of Moab come and live with you; be their refuge in the face of thedevastator. Once the oppression is past, and the devastation has stopped and those now trampling on thecountry have gone away,	4 παροικησουσιν σοι οι φυγαδες μωαβ εσονται σκεπη υμιν απο προσωπου διωκοντος οτι ηρθη η συμμαχια σου και ο αρχων απωλετο ο καταπατων επι της γης
5 the throne wil be made secure in faithful love and on it wil sit in constancy within the tent of David, ajudge seeking fair judgement and pursuing uprightness.	5 και διορθωθησεται μετ' ελεους θρονος και καθιεται επ' αυτου μετα αληθειας εν σκηνη δαυιδ κρινων και εκζητων κριμα και σπευδων δικαιοσυνην
6 We have heard about Moab's pride, about how very proud it is, about its arrogance, its pride, its rage,its bravado, which wil come to nothing!	6 ηκουσαμεν την υβριν μωαβ υβριστης σφοδρα την υπερηφανιαν εξηρας ουχ ουτως η μαντεια σου
7 And so Moab is wailing for Moab, wailing, every one of them. For the raisin cakes of Kir-Hareseth youmourn, stricken with grief.	7 ουχ ουτως ολολυξει μωαβ εν γαρ τη μωαβιτιδι παντες ολολυξουσιν τοις κατοικουσιν δεσεθ μελετησεις και ουκ εντραπηση
8 For Heshbon's vineyards are withering, the vine of Sibmah whose red grapes used to overcome theoverlords of the nations. It used to reach to Jazer, had wound its way into the desert, its shoots grew sonumerous they spread across the sea.	8 τα πεδια εσεβων πενθησει αμπελος σεβαμα καταπινοντες τα εθνη καταπατησατε τας αμπελους αυτης εως ιαζηρ ου μη συναψητε πλανηθητε την ερημον οι απεσταλμενοι εγκατελειφθησαν διεβησαν γαρ την ερημον
9 And so I weep, as Jazer weeps, for the vine of Sibmah. I water you with my tears, Heshbon andElealeh. For over your harvest and vintage the cheering has died away;	9 δια τουτο κλαυσομαι ως τον κλαυθμον ιαζηρ αμπελον σεβαμα τα δενδρα σου κατεβαλεν εσεβων και ελεαλη οτι επι τω θερισμω και επι τω τρυγητω σου καταπατησω και παντα πεσουνται
10 joy and gladness have vanished from the orchards. No more revelry in the vineyards, no more happyshouting; no more the treader treads wine in the presses, the cheering has ceased.	10 και αρθησεται ευφροσυνη και αγαλλιαμα εκ των αμπελωνων σου και εν τοις αμπελωσιν σου ου μη ευφρανθησονται και ου μη πατησουσιν οινον εις τα υποληνια πεπαυται γαρ
11 That is why my whole being quivers like harp strings for Moab, my very heart, for Kir-Heres.	11 δια τουτο η κοιλια μου επι μωαβ ως κιθαρα ηχησει και τα εντος μου ωσει τειχος ο ενεκαινισας
12 Moab will be seen, wearing itself out on the high places and going to its temple to pray, but it wilaccomplish nothing.	12 και εσται εις το εντραπηναι σε οτι εκοπιασεν μωαβ επι τοις βωμοις και εισελευσεται εις τα χειροποιητα αυτης ωστε προσευξασθαι και ου μη δυνηται εξελεσθαι αυτον
13 Such was the word which Yahweh spoke about Moab in the past.	13 τουτο το ρημα ο ελαλησεν κυριος επι μωαβ οποτε και ελαλησεν
14 And now Yahweh has spoken in these terms, 'Within three years, as a hired worker reckons them, the glory of Moab wil be humbled, despite its teeming population. It wil be reduced to nothing, an insignificantremnant.'	14 και νυν λεγω εν τρισιν ετεσιν ετων μισθωτου ατιμασθησεται η δοξα μωαβ εν παντι τω πλουτω τω πολλω και καταλειφθησεται ολιγοστος και ουκ εντιμος