Salmi 70
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA MARTINI | VULGATA |
---|---|
1 Salmo di David. De' figliuoli di Jonadab, e de' primi prigionieri. In te, o Signore, ho posta la mia speranza: non sia io confuso in eterno: per la tua giustizia dammi liberazione, e salute. | 1 Psalmus David, filiorum Jonadab, et priorum captivorum. In te, Domine, speravi ; non confundar in æternum. |
2 Piega le tue orecchie verso di me, e salvami. | 2 In justitia tua libera me, et eripe me : inclina ad me aurem tuam, et salva me. |
3 Sii tu a me un Dio protettore, e un asilo sicuro per farmi salvo: Perocché mia fermezza, e mio rifugio se' tu. | 3 Esto mihi in Deum protectorem, et in locum munitum, ut salvum me facias : quoniam firmamentum meum et refugium meum es tu. |
4 Dio mio, liberami dalle mani del peccatore, e dalle mani del violator della legge, e dell'iniquo; | 4 Deus meus, eripe me de manu peccatoris, et de manu contra legem agentis, et iniqui : |
5 Imperocché tu se', o Signore, la mia espettazione, Signore, tu mia speranza fin dalla mia gioventù. | 5 quoniam tu es patientia mea, Domine ; Domine, spes mea a juventute mea. |
6 Sopra di te io posai nell'uscire dall'utero: dal seno della madre mia tu se' mio protettore. | 6 In te confirmatus sum ex utero ; de ventre matris meæ tu es protector meus ; in te cantatio mea semper. |
7 Te io cantai in ogni tempo: fui tenuto da molti come un portento; ma un forte difensore se' tu. | 7 Tamquam prodigium factus sum multis ; et tu adjutor fortis. |
8 Sia piena la mia bocca di laude, affinchè io canti la tua gloria, e la tua grandezza per tutto il giorno. | 8 Repleatur os meum laude, ut cantem gloriam tuam, tota die magnitudinem tuam. |
9 Non rigettarmi nel tempo della vecchiezza: non abbandonarmi quando verrà meno la mia fortezza. | 9 Ne projicias me in tempore senectutis ; cum defecerit virtus mea, ne derelinquas me. |
10 Imperocché contro di me han parlato i miei nemici; e quelli che tende vano insidie all'anima mia han tenuto insieme consiglio, | 10 Quia dixerunt inimici mei mihi, et qui custodiebant animam meam consilium fecerunt in unum, |
11 Dicendo: Iddio Io ha abbandonato, tenetegli dietro, ed afferratelo, dapoichè non v'ha chi lo scampi. | 11 dicentes : Deus dereliquit eum : persequimini et comprehendite eum, quia non est qui eripiat. |
12 Non ti dilungare, o Dio, da me: Dio mio, volgiti ad aiutarmi. | 12 Deus, ne elongeris a me ; Deus meus, in auxilium meum respice. |
13 Sian confusi, e vengan meno coloro, che appongono calunnie all'anima mia: siano coperti di confusione, e di vergogna quelli che amano il mio male. | 13 Confundantur et deficiant detrahentes animæ meæ ; operiantur confusione et pudore qui quærunt mala mihi. |
14 Ma io sempre spererò, e laudi aggiungerò a tutte le laudi tue. | 14 Ego autem semper sperabo, et adjiciam super omnem laudem tuam. |
15 La mia bocca predicherà la tua giustizia, e tutto il giorno la salute, che vien da te. | 15 Os meum annuntiabit justitiam tuam, tota die salutare tuum. Quoniam non cognovi litteraturam, |
16 Perché io non ho cognizione di lettere mi internerò nella possanza del Signore; della sola giustizia tua, o Signore, io mi ricorderò. | 16 introibo in potentias Domini ; Domine, memorabor justitiæ tuæ solius. |
17 Tu, o Dio, fosti mio maestro fin dalla mia giovinezza, e io annunzierò le meraviglie fatte da te fino a quest'ora: | 17 Deus, docuisti me a juventute mea ; et usque nunc pronuntiabo mirabilia tua. |
18 E tu fino alla vecchiezza, fino all'età avanzata, o Dio, non mi abbandonare, Fino a tanto, che io a tutta la generazione, che verrà, annunzi la tua fortezza, | 18 Et usque in senectam et senium, Deus, ne derelinquas me, donec annuntiem brachium tuum generationi omni quæ ventura est, potentiam tuam, |
19 E la potenza tua, e la tua giustizia, che va fino agli altissimi cieli, e le magnifiche cose fatte da te. Chi, o Dio, è simile a te? | 19 et justitiam tuam, Deus, usque in altissima ; quæ fecisti magnalia, Deus : quis similis tibi ? |
20 Quante facesti provare a me tribolazioni molte, ed acerbe! e di nuovo mi ravvivasti, e dagli abissi della terra di bel nuovo mi ritornasti: | 20 Quantas ostendisti mihi tribulationes multas et malas ! et conversus vivificasti me, et de abyssis terræ iterum reduxisti me. |
21 Tu desti in molti modi a conoscer la tua magnificenza, e di bel nuovo mi consolasti. | 21 Multiplicasti magnificentiam tuam ; et conversus consolatus es me. |
22 Imperocché io pure al suono de' musicali strumenti darò laude a te per la tua verità: te io canterò sulla cetra, o Santo d'Israele. | 22 Nam et ego confitebor tibi in vasis psalmi veritatem tuam, Deus ; psallam tibi in cithara, sanctus Israël. |
23 Esulteranno le mie labbra, e l'anima mia redenta da te quando io canterò le tue lodi. | 23 Exsultabunt labia mea cum cantavero tibi ; et anima mea quam redemisti. |
24 Ed ancor la mia lingua tutto di parlerà della tua giustizia, allorché confusi, e svergognati rimarranno quelli, che amano il mio male. | 24 Sed et lingua mea tota die meditabitur justitiam tuam, cum confusi et reveriti fuerint qui quærunt mala mihi. |