Secondo libro di Samuele 22
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA MARTINI | VULGATA |
---|---|
1 Or Davidde cantò al Signore le parole di questo cantico il giorno, in cui il Signore lo liberò dalle mani di tutti li suoi nemici, e dalle mani di Saul. | 1 Locutus est autem David Domino verba carminis hujus in die qua liberavit eum Dominus de manu omnium inimicorum suorum, et de manu Saul. |
2 E disse: II Signore mio asilo, e mia fortezza, e mio salvatore. | 2 Et ait : Dominus petra mea, et robur meum, et salvator meus. |
3 Dio mia difesa, in lui spererò: mio scudo, e mia possente salute: tu che m'ingrandisci, tu mio rifugio: salvator mio, tu mi libererai dall'iniquità. | 3 Deus fortis meus : sperabo in eum ; scutum meum, et cornu salutis meæ : elevator meus, et refugium meum ; salvator meus : de iniquitate liberabis me. |
4 Invocherò il Signore, che è degno di lode: e sarò salvo da' miei nemici. | 4 Laudabilem invocabo Dominum, et ab inimicis meis salvus ero. |
5 Imperocché mi circondarono gli affanni di morte: torrenti di gente iniqua mi spaventarono. | 5 Quia circumdederunt me contritiones mortis : torrentes Belial terruerunt me. |
6 I lacci dell'inferno mi cinsero: mi stringevano i lacci di morte. | 6 Funes inferni circumdederunt me : prævenerunt me laquei mortis. |
7 Nella mia tribolazione invocherò il Signore, e verso il mio Dio alzerò le strida: ed egli dal suo tempio udirà le mie voci, e alle orecchie di lui perverranno i miei clamori. | 7 In tribulatione mea invocabo Dominum, et ad Deum meum clamabo : et exaudiet de templo suo vocem meam, et clamor meus veniet ad aures ejus. |
8 Si commosse, e fu in tremore la terra: agitate furono, e scosse le fondamenta de' monti, perchè egli era con essi sdegnato. | 8 Commota est et contremuit terra ; fundamenta montium concussa sunt, et conquassata : quoniam iratus est eis. |
9 Dalle sue narici si alza il fumo, e la sua faccia getta fuoco divoratore: da lui sono accesi i carboni. | 9 Ascendit fumus de naribus ejus, et ignis de ore ejus vorabit : carbones succensi sunt ab eo. |
10 Abbassò i cieli, e discese: e una nebbia caliginosa (era) sotto i suoi piedi. | 10 Inclinavit cælos, et descendit : et caligo sub pedibus ejus. |
11 Salì sopra i Cherubini, e sciolse il suo volo: strisciò sull'ale de' venti. | 11 Et ascendit super cherubim, et volavit : et lapsus est super pennas venti. |
12 Sì occultò nelle tenebre, che avea d'intorno: fe' distillare le acque dalle nubi dei cieli. | 12 Posuit tenebras in circuitu suo latibulum, cribrans aquas de nubibus cælorum. |
13 Dal fulgore, che gli va innanzi, preser fuoco gli ardenti carboni. | 13 Præ fulgore in conspectu ejus, succensi sunt carbones ignis. |
14 Tuonerà dal cielo il Signore; e l'Altissimo farà udir la sua voce. | 14 Tonabit de cælo Dominus, et excelsus dabit vocem suam. |
15 Scagliò sue saette, e dissipò quella gente: i suoi fulmini, e la distrusse. | 15 Misit sagittas et dissipavit eos ; fulgur, et consumpsit eos. |
16 Scoperte (allora) rimasero le voragini del mare; e aperti i fondamenti della terra alle minacce del Signore, al soffio impetuoso del suo furore. | 16 Et apparuerunt effusiones maris, et revelata sunt fundamenta orbis ab increpatione Domini, ab inspiratione spiritus furoris ejus. |
17 Stese dall'alto la mano, e mi prese; e dalle profonde acque mi trasse. | 17 Misit de excelso, et assumpsit me, et extraxit me de aquis multis. |
18 Liberommi dal nemico mio potentissimo, e da coloro, che mi odiavano: perchè eran più forti di me. | 18 Liberavit me ab inimico meo potentissimo, et ab his qui oderant me : quoniam robustiores me erant. |
19 Ei mi prevenne nel giorno dell'afflizione: il Signore fu mio sostegno. | 19 Prævenit me in die afflictionis meæ, et factus est Dominus firmamentum meum. |
20 E fuor mi trasse all’aperto: mi liberò, perchè ebbe buon volere per me. | 20 Et eduxit me in latitudinem : liberavit me, quia complacui ei. |
21 Darà mercede a me il Signore secondo la mia giustizia: renderà a me secondo la purezza delle mie mani. | 21 Retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam : et secundum munditiam manuum mearum reddet mihi. |
22 Perocché io seguitai attentamente le vie del Signore, ed empiamente non operai contro il mio Dio. | 22 Quia custodivi vias Domini, et non egi impie a Deo meo. |
23 Conciossiachè tutti i suoi giudizii mi stanno dinanzi agli occhi; i suoi precetti non gettai lungi da me. | 23 Omnia enim judicia ejus in conspectu meo, et præcepta ejus non amovi a me. |
24 E sarò perfetto con lui: e mondo mi serberò dalla mia iniquità. | 24 Et ero perfectus cum eo, et custodiam me ab iniquitate mea. |
25 E darà mercede a me il Signore secondo la mia giustizia: e secondo la purezza delle mie mani nel cospetto degli occhi suoi. | 25 Et restituet mihi Dominus secundum justitiam meam, et secundum munditiam manuum mearum in conspectu oculorum suorum. |
26 Col santo tu (o Dio) sarai santo: e perfetto coll'uom perfetto. | 26 Cum sancto sanctus eris, et cum robusto perfectus. |
27 Coll’uom innocente tu sarai innocente: e con chi mal fa, tu sarai malfacente. | 27 Cum electo electus eris, et cum perverso perverteris. |
28 Tu salverai la nazione de' poveri: e i superbi umilierai col tuo sguardo. | 28 Et populum pauperem salvum facies : oculisque tuis excelsos humiliabis. |
29 La mia lampa se' tu, o Signore: le mie tenebre schiarirai tu, o Signore. | 29 Quia tu lucerna mea, Domine, et tu, Domine, illuminabis tenebras meas. |
30 Col tuo ajuto correrò armato di tutto punto (a combattere) e coll'ajuto del mio Dio valicherò la muraglia. | 30 In te enim curram accinctus : in Deo meo transiliam murum. |
31 Immacolata la via di Dio: la parola del Signore purgata (quasi) col fuoco: egli è scudo di tutti quelli che sperano in lui. | 31 Deus, immaculata via ejus ; eloquium Domini igne examinatum : scutum est omnium sperantium in se. |
32 Chi è Dio fuori che il Signore? e chi è potente fuori che il nostro Dio? | 32 Quis est Deus præter Dominum, et quis fortis præter Deum nostrum ? |
33 Iddio è quegli, che di fortezza mi veste: e la strada mi appiana perfettamente. | 33 Deus qui accinxit me fortitudine, et complanavit perfectam viam meam. |
34 I miei piedi fece uguali a quelli de' cervi, e in luogo sublime mi collocò. | 34 Coæquans pedes meos cervis, et super excelsa mea statuens me ; |
35 Egli avvezzò le mie mani a combattere, e le mie braccia fe’ simili a un arco di bronzo. | 35 docens manus meas ad prælium, et componens quasi arcum æreum brachia mea. |
36 Tu lo scudo mi desti di tua salute, e la tua benignità m'ingrandì. | 36 Dedisti mihi clypeum salutis tuæ, et mansuetudo tua multiplicavit me. |
37 Tu allargasti la strada a' miei passi: e i miei calcagni non saranno spossati giammai. | 37 Dilatabis gressus meos subtus me, et non deficient tali mei. |
38 Darò dietro a' miei nemici, e gli sterminerò: e non avrò posa, fino a tanto ch'io gli abbia consunti. | 38 Persequar inimicos meos, et conteram, et non convertar donec consumam eos. |
39 Li consumerò, e gl’infrangerò, onde non possano rialzarsi: cadranno sotto i miei piedi. | 39 Consumam eos et confringam, ut non consurgant : cadent sub pedibus meis. |
40 Tu di fortezza mi ammantasti per la battaglia: abbattesti sotto di me quelli che contro di me alzaron bandiera. | 40 Accinxisti me fortitudine ad prælium : incurvasti resistentes mihi subtus me. |
41 Facesti, che a me volgesser le spalle i miei nemici: que' che mi odiavano, e io gli sperderò. | 41 Inimicos meos dedisti mihi dorsum ; odientes me, et disperdam eos. |
42 Alzeranno le strida, e non sarà chi li salvi: (alzeran le strida) al Signore, e non saranno esauditi. | 42 Clamabunt, et non erit qui salvet ; ad Dominum, et non exaudiet eos. |
43 Li dispergerò come polvere della terra: gl’infrangerò, e gli pesterò, come si fa del fango delle contrade. | 43 Delebo eos ut pulverem terræ ; quasi lutum platearum comminuam eos atque confringam. |
44 Tu mi salverai dalle contraddizioni del popol mio: mi custodirai, perchè io sia capo delle nazioni: un popolo da me sconosciuto mi servirà. | 44 Salvabis me a contradictionibus populi mei ; custodies me in caput gentium : populus quem ignoro serviet mihi. |
45 I figliuoli bastardi mi faran resistenza: al primo udire mi obbediranno. | 45 Filii alieni resistent mihi ; auditu auris obedient mihi. |
46 I figliuoli bastardi si struggeranno: e saran ridotti a strettezze né loro angusti recinti. | 46 Filii alieni defluxerunt, et contrahentur in angustiis suis. |
47 Viva il Signore, e (sia) benedetto il mio Dio; e sia esaltato Iddio potente, ch'è mia salute. | 47 Vivit Dominus, et benedictus Deus meus, et exaltabitur Deus fortis salutis meæ. |
48 Tu, o Dio, tu fai le mie vendette, e soggetti a me le nazioni. | 48 Deus qui das vindictas mihi, et dejicis populos sub me. |
49 Tu mi traesti dalle mani de' miei nemici, e m'innalzasti sopra coloro che a me si opponevano: tu dall'uomo iniquo mi liberasti. | 49 Qui educis me ab inimicis meis, et a resistentibus mihi elevas me : a viro iniquo liberabis me. |
50 Per questo, o Signore, io ti confesserò tra le genti: e laude canterò al tuo nome. | 50 Propterea confitebor tibi, Domine, in gentibus, et nomini tuo cantabo : |
51 A lui che ha maravigliosamente salvato il suo re, e fa misericordia a Davidde suo cristo, e alla sua stirpe pe' secoli. | 51 magnificans salutes regis sui, et faciens misericordiam christo suo David, et semini ejus in sempiternum. |