ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 24

LXX	EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL
1 υιε μη ζηλωσης κακους ανδρας μηδε επιθυμησης ειναι μετ' αυτων	1 Sei nicht neidisch auf böse Menschen, such keinen Umgang mit ihnen!
2 ψευδη γαρ μελετα η καρδια αυτων και πονους τα χειλη αυτων λαλει	2 Denn ihr Herz sinnt auf Gewalttat, Unheil reden ihre Lippen.
3 μετα σοφιας οικοδομειται οικος και μετα συνεσεως ανορθουται	3 Durch Weisheit wird ein Haus gebaut, durch Umsicht gewinnt es Bestand.
4 μετα αισθησεως εμπιμπλαται ταμιεια εκ παντος πλουτου τιμιου και καλου	4 Durch Klugheit werden die Kammern gefüllt mit allerlei wertvollen, köstlichen Gütern.
5 κρεισσων σοφος ισχυρου και ανηρ φρονησιν εχων γεωργιου μεγαλου	5 Der Weise ist dem Starken überlegen, ein verständiger Mensch dem robusten.
6 μετα κυβερνησεως γινεται πολεμος βοηθεια δε μετα καρδιας βουλευτικης	6 Denn durch Überlegung gewinnst du den Kampf, viele Ratgeber verhelfen zum Sieg.
7 σοφια και εννοια αγαθη εν πυλαις σοφων σοφοι ουκ εκκλινουσιν εκ στοματος κυριου	7 Zu hoch hängt dem Toren die Weisheit, am Tor tut er den Mund nicht auf.
8 αλλα λογιζονται εν συνεδριοις απαιδευτοις συναντα θανατος	8 Wer stets darauf aus ist, Böses zu tun, den nennt man einen Ränkeschmied.
9 αποθνησκει δε αφρων εν αμαρτιαις ακαθαρσια δε ανδρι λοιμω εμμολυνθησεται	9 Das Trachten des Toren ist Sünde, der Zuchtlose ist den Menschen ein Gräuel.
10 εν ημερα κακη και εν ημερα θλιψεως εως αν εκλιπη	10 Zeigst du dich lässig am Tag der Bedrängnis, so wird auch deine Kraft bedrängt.
11 ρυσαι αγομενους εις θανατον και εκπριου κτεινομενους μη φειση	11 Befrei jene, die man zum Tod schleppt; die zur Hinrichtung wanken, rette sie doch!
12 εαν δε ειπης ουκ οιδα τουτον γινωσκε οτι κυριος καρδιας παντων γινωσκει και ο πλασας πνοην πασιν αυτος οιδεν παντα ος αποδιδωσιν εκαστω κατα τα εργα αυτου	12 Wolltest du sagen: Gott weiß von uns nichts; - hat er, der die Herzen prüft, keine Kenntnis? Hat er, der über dich wacht, kein Wissen? Ja, er vergilt jedem Menschen, wie sein Tun es verdient.
13 φαγε μελι υιε αγαθον γαρ κηριον ινα γλυκανθη σου ο φαρυγξ	13 Iss Honig, mein Sohn, denn er ist gut, Wabenhonig ist süß für den Gaumen.
14 ουτως αισθηση σοφιαν τη ση ψυχη εαν γαρ ευρης εσται καλη η τελευτη σου και ελπις σε ουκ εγκαταλειψει	14 Wisse: Genauso ist die Weisheit für dich. Findest du sie, dann gibt es eine Zukunft, deine Hoffnung wird nicht zerschlagen.
15 μη προσαγαγης ασεβη νομη δικαιων μηδε απατηθης χορτασια κοιλιας	15 Belaure nicht frevlerisch die Wohnung des Gerechten, zerstöre sein Ruhelager nicht!
16 επτακι γαρ πεσειται ο δικαιος και αναστησεται οι δε ασεβεις ασθενησουσιν εν κακοις	16 Denn siebenmal fällt der Gerechte und steht wieder auf, doch die Frevler stürzen ins Unglück.
17 εαν πεση ο εχθρος σου μη επιχαρης αυτω εν δε τω υποσκελισματι αυτου μη επαιρου	17 Freu dich nicht über den Sturz deines Feindes, dein Herz juble nicht, wenn er strauchelt,
18 οτι οψεται κυριος και ουκ αρεσει αυτω και αποστρεψει τον θυμον αυτου απ' αυτου	18 damit nicht der Herr es sieht und missbilligt und seinen Zorn von ihm abwendet.
19 μη χαιρε επι κακοποιοις μηδε ζηλου αμαρτωλους	19 Erhitz dich nicht wegen der Übeltäter, ereifere dich nicht wegen der Frevler!
20 ου γαρ μη γενηται εκγονα πονηρων λαμπτηρ δε ασεβων σβεσθησεται	20 Denn für den Bösen gibt es keine Zukunft, die Lampe der Frevler erlischt.
21 φοβου τον θεον υιε και βασιλεα και μηθετερω αυτων απειθησης	21 Fürchte den Herrn, mein Sohn, und den König; mit diesen beiden überwirf dich nicht!
22 εξαιφνης γαρ τεισονται τους ασεβεις τας δε τιμωριας αμφοτερων τις γνωσεται [22α] λογον φυλασσομενος υιος απωλειας εκτος εσται δεχομενος δε εδεξατο αυτον [22β] μηδεν ψευδος απο γλωσσης βασιλει λεγεσθω και ουδεν ψευδος απο γλωσσης αυτου ου μη εξελθη [22χ] μαχαιρα γλωσσα βασιλεως και ου σαρκινη ος δ' αν παραδοθη συντριβησεται [22δ] εαν γαρ οξυνθη ο θυμος αυτου συν νευροις ανθρωπους αναλισκει [22ε] και οστα ανθρωπων κατατρωγει και συγκαιει ωσπερ φλοξ ωστε αβρωτα ειναι νεοσσοις αετων	22 Denn plötzlich geht von ihnen Verderben aus und unvermutet kommt Unheil von beiden.
23 ταυτα δε λεγω υμιν τοις σοφοις επιγινωσκειν αιδεισθαι προσωπον εν κρισει ου καλον	23 Auch folgende Sprichwörter stammen von Weisen: Im Gericht auf die Person sehen ist nicht recht.
24 ο ειπων τον ασεβη δικαιος εστιν επικαταρατος λαοις εσται και μισητος εις εθνη	24 Wer zum Schuldigen sagt: Unschuldig bist du!, den verfluchen die Menschen, verwünschen die Leute.
25 οι δε ελεγχοντες βελτιους φανουνται επ' αυτους δε ηξει ευλογια αγαθη	25 Denen aber, die entscheiden, wie es recht ist, geht es gut; über sie kommt Segen und Glück.
26 χειλη δε φιλησουσιν αποκρινομενα λογους αγαθους	26 Einen Kuss auf die Lippen gibt, wer richtig antwortet.
27 ετοιμαζε εις την εξοδον τα εργα σου και παρασκευαζου εις τον αγρον και πορευου κατοπισθεν μου και ανοικοδομησεις τον οικον σου	27 Nimm draußen deine Arbeit auf und bestell dein Feld, danach gründe deinen Hausstand!
28 μη ισθι ψευδης μαρτυς επι σον πολιτην μηδε πλατυνου σοις χειλεσιν	28 Tritt gegen deinen Nächsten nicht als falscher Zeuge auf, betrüge nicht mit deinen Worten!
29 μη ειπης ον τροπον εχρησατο μοι χρησομαι αυτω τεισομαι δε αυτον α με ηδικησεν	29 Sag nicht: Wie er mir getan hat, so will ich auch ihm tun, einem jedem will ich vergelten, wie es seine Taten verdienen.
30 ωσπερ γεωργιον ανηρ αφρων και ωσπερ αμπελων ανθρωπος ενδεης φρενων	30 Am Acker eines Faulen ging ich vorüber, am Weinberg eines unverständigen Menschen:
31 εαν αφης αυτον χερσωθησεται και χορτομανησει ολος και γινεται εκλελειμμενος οι δε φραγμοι των λιθων αυτου κατασκαπτονται	31 Sieh da, er war ganz überwuchert von Disteln, seine Fläche mit Unkraut bedeckt, seine Steinmauer eingerissen.
32 υστερον εγω μετενοησα επεβλεψα του εκλεξασθαι παιδειαν	32 Ich sah es und machte mir meine Gedanken, ich betrachtete es und zog die Lehre daraus:
33 ολιγον νυσταζω ολιγον δε καθυπνω ολιγον δε εναγκαλιζομαι χερσιν στηθη	33 Noch ein wenig schlafen, noch ein wenig schlummern, noch ein wenig die Arme verschränken, um auszuruhen.
34 εαν δε τουτο ποιης ηξει προπορευομενη η πενια σου και η ενδεια σου ωσπερ αγαθος δρομευς	34 Da kommt schon die Armut wie ein Strolch über dich, die Not wie ein zudringlicher Bettler.