1 υπολαβων δε ελιους λεγει | 1 - Continuò pertanto Eliu a dire: |
2 τι τουτο ηγησω εν κρισει συ τις ει οτι ειπας δικαιος ειμι εναντι κυριου | 2 «Ti sembra forse retto il tuo pensierodi dire: - Io sono più giusto di Dio ?- |
3 η ερεις τι ποιησω αμαρτων | 3 Tu infatti hai affermato: - A te, [o Dio], non piace ciò ch'è retto - ovvero: - Che cosa ti giova, se io pecco? - |
4 εγω σοι δωσω αποκρισιν και τοις τρισιν φιλοις σου | 4 Io quindi risponderò ai tuoi discorsi, e agli amici tuoi teco. |
5 αναβλεψον εις τον ουρανον και ιδε καταμαθε δε νεφη ως υψηλα απο σου | 5 Considera il cielo e guarda, e osserva il firmamento quant'è più alto di te! |
6 ει ημαρτες τι πραξεις ει δε και πολλα ηνομησας τι δυνασαι ποιησαι | 6 Se tu pecchi, che danno arrechi a Lui? e se moltiplichi i tuoi delitti, che fai contro di Lui? |
7 επει δε ουν δικαιος ει τι δωσεις αυτω η τι εκ χειρος σου λημψεται | 7 Se poi agisci rettamente, che cosa gli doni? ovver che cosa riceve egli dalla tua mano? |
8 ανδρι τω ομοιω σου η ασεβεια σου και υιω ανθρωπου η δικαιοσυνη σου | 8 All'uomo, qual sei tu, nuocerà la tua empietà, e al figlio dell'uomo gioverà la tua giustizia. |
9 απο πληθους συκοφαντουμενοι κεκραξονται βοησονται απο βραχιονος πολλων | 9 Per la moltitudine di oppressori s'alzano grida, si geme sotto la violenza dei tiranni. |
10 και ουκ ειπεν που εστιν ο θεος ο ποιησας με ο κατατασσων φυλακας νυκτερινας | 10 Ma non si esclama: - Ov'è Dio che mi ha fatto, che concede accenti di giubilo nella notte [di sventura]; |
11 ο διοριζων με απο τετραποδων γης απο δε πετεινων ουρανου | 11 che ci rende più avveduti delle bestie della terra, e più degli uccelli del cielo ci rende sapienti ?- |
12 εκει κεκραξονται και ου μη εισακουση και απο υβρεως πονηρων | 12 In tal caso si grida, senza ch'ei risponda, di fronte all'orgoglio dei malvagi. |
13 ατοπα γαρ ου βουλεται ο κυριος ιδειν αυτος γαρ ο παντοκρατωρ ορατης εστιν | 13 Non invano dunque ascolta Dio, e l'Onnipotente riguarda la causa di ciascuno; |
14 των συντελουντων τα ανομα και σωσει με κριθητι δε εναντιον αυτου ει δυνασαι αινεσαι αυτον ως εστιν | 14 anche se tu dici: - Egli non ci bada! -subisci il tuo giudizio avanti a lui, e spera in lui: |
15 και νυν οτι ουκ εστιν επισκεπτομενος οργην αυτου και ουκ εγνω παραπτωματι σφοδρα | 15 perchè egli adesso non esercita il suo furore, nè prende gran vendetta del delitto. |
16 και ιωβ ματαιως ανοιγει το στομα αυτου εν αγνωσια ρηματα βαρυνει | 16 Dunque Giobbe invano apre la sua bocca, e senza cognizione moltiplica le parole.» |