Livre des Psaumes 63

JERUSALEM	LXX
1 Psaume de David. Quand il était dans le désert de Juda.	1 εις το τελος ψαλμος τω δαυιδ
2 Dieu, c'est toi mon Dieu, je te cherche, mon âme a soif de toi, après toi languit ma chair, terresèche, altérée, sans eau.	2 εισακουσον ο θεος της φωνης μου εν τω δεεσθαι με απο φοβου εχθρου εξελου την ψυχην μου
3 Oui, au sanctuaire je t'ai contemplé, voyant ta puissance et ta gloire.	3 εσκεπασας με απο συστροφης πονηρευομενων απο πληθους εργαζομενων την ανομιαν
4 Meilleur que la vie, ton amour; mes lèvres diront ton éloge.	4 οιτινες ηκονησαν ως ρομφαιαν τας γλωσσας αυτων ενετειναν τοξον αυτων πραγμα πικρον
5 Oui, je veux te bénir en ma vie, à ton nom, élever les mains;	5 του κατατοξευσαι εν αποκρυφοις αμωμον εξαπινα κατατοξευσουσιν αυτον και ου φοβηθησονται
6 comme de graisse et de moelle se rassasie mon âme, lèvres jubilantes, louange en ma bouche.	6 εκραταιωσαν εαυτοις λογον πονηρον διηγησαντο του κρυψαι παγιδας ειπαν τις οψεται αυτους
7 Quand je songe à toi sur ma couche, au long des veilles je médite sur toi,	7 εξηρευνησαν ανομιας εξελιπον εξερευνωντες εξερευνησει προσελευσεται ανθρωπος και καρδια βαθεια
8 toi qui fus mon secours, et je jubile à l'ombre de tes ailes;	8 και υψωθησεται ο θεος βελος νηπιων εγενηθησαν αι πληγαι αυτων
9 mon âme se presse contre toi, ta droite me sert de soutien.	9 και εξησθενησαν επ' αυτους αι γλωσσαι αυτων εταραχθησαν παντες οι θεωρουντες αυτους
10 Mais ceux qui poussent mon âme à sa perte, qu'ils descendent au profond de la terre!	10 και εφοβηθη πας ανθρωπος και ανηγγειλαν τα εργα του θεου και τα ποιηματα αυτου συνηκαν
11 Qu'on les livre au tranchant de l'épée, qu'ils deviennent la part des chacals!	11 ευφρανθησεται δικαιος επι τω κυριω και ελπιει επ' αυτον και επαινεσθησονται παντες οι ευθεις τη καρδια
12 Et le roi se réjouira en Dieu; qui jure par lui en tirera louange quand les menteurs auront la bouchefermée.