ΙΩΒ - Giobbe - Job 39

GREEK BIBLE	VULGATA
1 Γνωριζεις τον καιρον του τοκετου των αγριων αιγων του βραχου; δυνασαι να σημειωσης ποτε γεννωσιν αι ελαφοι;	1 Numquid nosti tempus partus ibicum in petris, vel parturientes cervas observasti ?
2 Δυνασαι να αριθμησης τους μηνας τους οποιους πληρουσιν; η γνωριζεις τον καιρον του τοκετου αυτων;	2 Dinumerasti menses conceptus earum, et scisti tempus partus earum ?
3 Αυται συγκαμπτονται, γεννωσι τα παιδια αυτων, ελευθερονονται απο των ωδινων αυτων.	3 Incurvantur ad fœtum, et pariunt, et rugitus emittunt.
4 Τα τεκνα αυτων ενδυναμουνται, αυξανουσιν εν τη πεδιαδι? εξερχονται και δεν επιστρεφουσι πλεον εις αυτας.	4 Separantur filii earum, et pergunt ad pastum : egrediuntur, et non revertuntur ad eas.
5 Τις εξαπεστειλεν ελευθερον τον αγριον ονον; η τις ελυσε τους δεσμους αυτου;	5 Quis dimisit onagrum liberum, et vincula ejus quis solvit ?
6 του οποιου οικιαν εκαμον την ερημον, και την αλμυριδα κατοικιαν αυτου.	6 cui dedi in solitudine domum, et tabernacula ejus in terra salsuginis.
7 Καταγελα του θορυβου της πολεως? δεν ακουει την κραυγην του εργοδιωκτου.	7 Contemnit multitudinem civitatis : clamorem exactoris non audit.
8 Κατασκοπευει τα ορη δια βοσκην αυτου, και υπαγει ζητων κατοπιν παντος ειδους χλοης.	8 Circumspicit montes pascuæ suæ, et virentia quæque perquirit.
9 Θελει ευχαριστηθη ο μονοκερως να σε δουλευη, η θελει διανυκτερευσει εν τη φατνη σου;	9 Numquid volet rhinoceros servire tibi, aut morabitur ad præsepe tuum ?
10 Δυνασαι να δεσης τον μονοκερων με τον δεσμον αυτου προς αροτριασιν; η θελει ομαλιζει τας πεδιαδας οπισω σου;	10 Numquid alligabis rhinocerota ad arandum loro tuo, aut confringet glebas vallium post te ?
11 Θελεις βαλει το θαρρος σου εις αυτον, διοτι η δυναμις αυτου ειναι μεγαλη; η θελεις αφησει την εργασιαν σου επ' αυτον;	11 Numquid fiduciam habebis in magna fortitudine ejus, et derelinques ei labores tuos ?
12 Θελεις εμπιστευθη εις αυτον να σοι φερη τον σπορον σου και να συναξη αυτον εν τω αλωνιω σου;	12 Numquid credes illi quod sementem reddat tibi, et aream tuam congreget ?
13 Εδωκας συ τας ωραιας πτερυγας εις τους ταωνας; η πτερυγας και πτερα εις την στρουθοκαμηλον;	13 Penna struthionis similis est pennis herodii et accipitris.
14 ητις αφινει τα ωα αυτης εις την γην και θαλπει αυτα επι του χωματος,	14 Quando derelinquit ova sua in terra, tu forsitan in pulvere calefacies ea ?
15 και λησμονει οτι ο πους ενδεχεται να συντριψη αυτα, η το θηριον του αγρου να καταπατηση αυτα?	15 Obliviscitur quod pes conculcet ea, aut bestia agri conterat.
16 σκληρυνεται κατα των τεκνων αυτης, ως να μη ησαν αυτης? ματαιως εκοπιασε, μη φοβουμενη?	16 Duratur ad filios suos, quasi non sint sui : frustra laboravit, nullo timore cogente.
17 διοτι ο Θεος εστερησεν αυτην απο σοφιας και δεν εμοιρασεν εις αυτην συνεσιν?	17 Privavit enim eam Deus sapientia, nec dedit illi intelligentiam.
18 οσακις σηκονεται ορθιος, καταγελα του ιππου και του αναβατου αυτου.	18 Cum tempus fuerit, in altum alas erigit : deridet equum et ascensorem ejus.
19 Συ εδωκας δυναμιν εις τον ιππον; περιενεδυσας τον τραχηλον αυτου με βροντην;	19 Numquid præbebis equo fortitudinem, aut circumdabis collo ejus hinnitum ?
20 συ καμνεις αυτον να πηδα ως ακρις; το γαυριαμα των μυκτηρων αυτου ειναι τρομερον?	20 Numquid suscitabis eum quasi locustas ? gloria narium ejus terror.
21 ανασκαπτει εν τη κοιλαδι και αγαλλεται εις την δυναμιν αυτου? εξερχεται εις απαντησιν των οπλων?	21 Terram ungula fodit ; exultat audacter : in occursum pergit armatis.
22 καταγελα του φοβου και δεν τρομαζει? ουδε στρεφει απο προσωπου ρομφαιας?	22 Contemnit pavorem, nec cedit gladio.
23 η φαρετρα κροταλιζει κατ' αυτου, η εξαστραπτουσα λογχη και το δορυ.	23 Super ipsum sonabit pharetra ; vibrabit hasta et clypeus :
24 Καταπινει την γην εν αγριοτητι και μανια? και δεν πιστευει οτι ηχει σαλπιγξ?	24 fervens et fremens sorbet terram, nec reputat tubæ sonare clangorem.
25 αμα δε τη φωνη της σαλπιγγος, λεγει, Α, α και μακροθεν οσφραινεται την μαχην, την κραυγην των στρατηγων και τον αλαλαγμον.	25 Ubi audierit buccinam, dicit : Vah ! procul odoratur bellum : exhortationem ducum, et ululatum exercitus.
26 Δια της σοφιας σου πετα ο ιεραξ και απλονει τας πτερυγας αυτου προς νοτον;	26 Numquid per sapientiam tuam plumescit accipiter, expandens alas suas ad austrum ?
27 Εις την προσταγην σου ανυψουται ο αετος και καμνει την φωλεαν αυτου εν τοις υψηλοις;	27 Numquid ad præceptum tuum elevabitur aquila, et in arduis ponet nidum suum ?
28 Κατοικει επι βραχου και διατριβει, επι αποτομου βραχου και επι αβατων τοπων?	28 In petris manet, et in præruptis silicibus commoratur, atque inaccessis rupibus.
29 εκειθεν αναζητει τροφην? οι οφθαλμοι αυτου σκοπευουσι μακροθεν?	29 Inde contemplatur escam, et de longe oculi ejus prospiciunt.
30 και οι νεοσσοι αυτου αιμα πινουσι? και οπου πτωματα, εκει και αυτος.	30 Pulli ejus lambent sanguinem : et ubicumque cadaver fuerit, statim adest.
	31 Et adjecit Dominus, et locutus est ad Job :
	32 Numquid qui contendit cum Deo, tam facile conquiescit ? utique qui arguit Deum, debet respondere ei.
	33 Respondens autem Job Domino, dixit :
	34 Qui leviter locutus sum, respondere quid possum ? manum meam ponam super os meum.
	35 Unum locutus sum, quod utinam non dixissem : et alterum, quibus ultra non addam.