ΙΩΒ - Giobbe - Job 19

GREEK BIBLE	BIBLES DES PEUPLES
1 Και απεκριθη ο Ιωβ και ειπεν?	1 Job prit la parole et dit:
2 Εως ποτε θελετε θλιβει την ψυχην μου, και θελετε με κατασυντριβει με λογους;	2 Combien de temps encore allez-vous me fatiguer, et m’assommer à force de paroles?
3 Δεκακις ηδη με ωνειδισατε? δεν αισχυνεσθε να σκληρυνησθε εναντιον μου;	3 Dix fois déjà vous m’avez insulté, n’avez-vous pas honte de me maltraiter?
4 Και εαν τωοντι εσφαλα, το σφαλμα μου μενει εν εμοι.	4 Si réellement je me suis trompé, mon péché ne regarde que moi.
5 Αλλ' εαν θελητε εξαπαντος να μεγαλυνθητε εναντιον μου, και να ριπτητε κατ' εμου το ονειδος μου,	5 Mais vous me regardez de haut: voilà la vérité, et vous me reprochez mon malheur.
6 μαθετε τωρα οτι ο Θεος με κατεστρεψε, και με περιεκυκλωσε με το δικτυον αυτου.	6 Sachez que Dieu me traite injustement et qu’il a jeté sur moi ses filets.
7 Ιδου, φωναζω, Αδικια? αλλα δεν εισακουομαι? επικαλουμαι, αλλ' ουδεμια κρισις.	7 Je crie à la violence, pas de réponse, j’appelle au secours, personne pour me défendre!
8 Εφραξε την οδον μου, και δεν δυναμαι να περασω, και εθεσε σκοτος εις τας τριβους μου.	8 Il a barré ma route, je n’ai plus de passage, il a mis sur mon chemin les ténèbres.
9 Με εξεδυσε την δοξαν μου, και αφηρεσε τον στεφανον της κεφαλης μου.	9 Il m’a privé de ma gloire, il a ôté de ma tête la couronne,
10 Με ηφανισε πανταχοθεν, και χανομαι? και εξερριζωσε την ελπιδα μου ως δενδρον.	10 Il me descelle tout autour et me fait partir, il déracine mon espérance.
11 Και εξηψε κατ' εμου τον θυμον αυτου, και με στοχαζεται ως εχθρον αυτου.	11 Il décharge sur moi sa colère, il me traite en ennemi.
12 Τα ταγματα αυτου ηλθον ομου και ητοιμασαν την οδον αυτων εναντιον μου, και εστρατοπεδευσαν περιξ της σκηνης μου.	12 Toutes ses troupes arrivent à la fois, elles se frayent un chemin jusqu’à moi, elles font le siège de ma demeure.
13 Απεμακρυνεν απ' εμου τους αδελφους μου, και ηλλοτριωθησαν ολως απ' εμου οι γνωριμοι μου.	13 Il a éloigné de moi mes frères, mes connaissances cherchent à m’éviter.
14 Οι πλησιον μου με αφηκαν, και οι γνωστοι μου με ελησμονησαν.	14 Mes proches, mes compagnons ne me voient plus, les hôtes de ma maison m’ont oublié.
15 Οι κατοικουντες εν τω οικω μου και αι θεραπαιναι μου με στοχαζονται ως ξενον? ξενος κατεσταθην εις τους οφθαλμους αυτων.	15 Mes servantes me sont devenues étrangères, comme si pour elles j’étais un inconnu.
16 Καλω τον υπηρετην μου, και δεν αποκρινεται? με το στομα μου ικετευσα αυτον.	16 J’appelle mon serviteur, il ne me répond pas lorsque je vais jusqu’à le supplier.
17 Η πνοη μου εγεινε ξενη εις την γυναικα μου, και αι παρακλησεις μου εις τα τεκνα της κοιλιας μου.	17 Mon haleine répugne à ma femme, mes propres frères sont dégoûtés de moi.
18 Και αυτα τα παιδαρια με κατεφρονησαν? εσηκωθην, και ελαλησαν εναντιον μου.	18 Les gamins eux-mêmes me méprisent, si je me lève ils se moquent de moi.
19 Παντες οι μυστικοι φιλοι μου με εβδελυχθησαν? και εκεινοι, τους οποιους ηγαπησα, εστραφησαν εναντιον μου.	19 Tous mes intimes maintenant me détestent, ceux que j’aimais se sont retournés contre moi.
20 Τα οστα μου εκολληθησαν εις το δερμα μου και εις την σαρκα μου και διεσωθην με το δερμα των οδοντων μου.	20 Sous ma peau ma chair a pourri, mes os se dénudent comme des dents:
21 Ελεησατε με, ελεησατε με, σεις φιλοι μου? διοτι χειρ Θεου με επληγωσε.	21 Pitié! Pitié pour moi, ô vous, mes amis: c’est la main de Dieu qui m’a frappé!
22 Δια τι με κατατρεχετε ως ο Θεος, και δεν εχορτασθητε απο των σαρκων μου;	22 Faut-il me persécuter parce que Dieu le fait? n’en avez-vous pas assez de me dévorer?
23 Ω και να εγραφοντο οι λογοι μου? να ενετυπουντο εν βιβλιω?	23 Ah, je voudrais qu’on écrive mes paroles, et qu’on les grave sur du bronze
24 να ενεχαραττοντο επι βραχον δια σιδηρας γραφιδος και μολυβδου διαπαντος	24 avec un ciseau de fer, un burin, et qu’elles soient pour toujours inscrites dans la pierre.
25 Διοτι εξευρω οτι ζη ο Λυτρωτης μου, και θελει εγερθη εν τοις εσχατοις καιροις επι της γης?	25 Je sais que mon libérateur est vivant, et qu’à la fin il se présentera sur terre.
26 και αφου μετα το δερμα μου το σωμα τουτο φθαρη, παλιν με την σαρκα μου θελω ιδη τον Θεον?	26 Alors je me mettrai debout derrière ma peau, et de ma chair je verrai Dieu!
27 τον οποιον αυτος εγω θελω ιδει, και θελουσι θεωρησει οι οφθαλμοι μου, και ουχι αλλος? οι νεφροι μου κατατηκονται εν τω κολπω μου.	27 Je le verrai, moi, le même, et c’est lui que mes yeux verront, pas un autre: mon cœur déjà s’épuise dans cette attente.
28 Αλλα σεις επρεπε να ειπητε, Δια τι κατατρεχομεν αυτον; επειδη η ριζα του πραγματος ευρισκεται εν εμοι.	28 Mais vous en êtes à dire: “Comment l’attaquer? trouvons-lui quelque parole à reprendre”.
29 Φοβηθητε την ρομφαιαν? διοτι η ρομφαια ειναι ο εκδικητης των ανομιων, δια να γνωρισητε οτι υπαρχει κρισις.	29 Alors craignez que l’épée ne vous frappe, car la Colère s’enflamme contre les fautes, et vous saurez qu’il y a une justice!