Livre d'Isaïe 24

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Voici que Yahvé déchire la terre, il la défonce; il en bouleverse la face et disperse ses habitants.	1 ιδου κυριος καταφθειρει την οικουμενην και ερημωσει αυτην και ανακαλυψει το προσωπον αυτης και διασπερει τους ενοικουντας εν αυτη
2 Tous ont le même sort, le peuple et le prêtre, l’esclave et le maître, la servante et la maîtresse, l’acheteur et le vendeur, celui qui emprunte et celui qui prête, le débiteur et le créancier.	2 και εσται ο λαος ως ο ιερευς και ο παις ως ο κυριος και η θεραπαινα ως η κυρια εσται ο αγοραζων ως ο πωλων και ο δανειζων ως ο δανειζομενος και ο οφειλων ως ω οφειλει
3 La terre est toute défoncée, la terre est toute dévastée: Yahvé a parlé.	3 φθορα φθαρησεται η γη και προνομη προνομευθησεται η γη το γαρ στομα κυριου ελαλησεν ταυτα
4 La terre est en deuil, l’univers est usé, le ciel est usé, tout comme la terre.	4 επενθησεν η γη και εφθαρη η οικουμενη επενθησαν οι υψηλοι της γης
5 La terre a été souillée par ses habitants, ils ont violé la Loi, faussé les règles et rejeté l’Alliance perpétuelle.	5 η δε γη ηνομησεν δια τους κατοικουντας αυτην διοτι παρεβησαν τον νομον και ηλλαξαν τα προσταγματα διαθηκην αιωνιον
6 C’est pourquoi la malédiction a dévoré la terre: on a fait payer ceux qui l’habitaient. Les habitants de la terre ont été consumés, et peu nombreux sont ceux qui restent.	6 δια τουτο αρα εδεται την γην οτι ημαρτοσαν οι κατοικουντες αυτην δια τουτο πτωχοι εσονται οι ενοικουντες εν τη γη και καταλειφθησονται ανθρωποι ολιγοι
7 (Le vin nouveau est en deuil, la vigne se fane, les cœurs joyeux se lamentent.	7 πενθησει οινος πενθησει αμπελος στεναξουσιν παντες οι ευφραινομενοι την ψυχην
8 La joie des tambourins s’est tue, c’en est fini du bruit des fêtes et le chant de la guitare s’est éteint.	8 πεπαυται ευφροσυνη τυμπανων πεπαυται αυθαδεια και πλουτος ασεβων πεπαυται φωνη κιθαρας
9 Plus de vin, plus de chansons, même la liqueur semble amère.	9 ησχυνθησαν ουκ επιον οινον πικρον εγενετο το σικερα τοις πινουσιν
10 La ville du désordre est en ruines, ses maisons restent fermées.	10 ηρημωθη πασα πολις κλεισει οικιαν του μη εισελθειν
11 On crie dans la rue: plus de vin! la joie s’est envolée, les fêtes ont disparu du pays.	11 ολολυζετε περι του οινου πανταχη πεπαυται πασα ευφροσυνη της γης
12 Ce ne sont plus que ruines dans la ville, la Place est restée sans vie, saccagée.)	12 και καταλειφθησονται πολεις ερημοι και οικοι εγκαταλελειμμενοι απολουνται
13 Ils sont sur cette terre, là où étaient les peuples, comme les olives après la cueillette, comme les petites grappes après la vendange.	13 ταυτα παντα εσται εν τη γη εν μεσω των εθνων ον τροπον εαν τις καλαμησηται ελαιαν ουτως καλαμησονται αυτους και εαν παυσηται ο τρυγητος
14 Ceux-là élèvent la voix, et ce sont des cris de joie, du rivage de la mer ils acclament Yahvé!	14 ουτοι φωνη βοησονται οι δε καταλειφθεντες επι της γης ευφρανθησονται αμα τη δοξη κυριου ταραχθησεται το υδωρ της θαλασσης
15 Voici qu’on rend gloire à Yahvé aux îles d’Occident: “Îles, chantez le Nom de Yahvé, le Dieu d’Israël!”	15 δια τουτο η δοξα κυριου εν ταις νησοις εσται της θαλασσης το ονομα κυριου ενδοξον εσται κυριε ο θεος ισραηλ
16 Nous avons entendu des chants, du plus loin du monde. “Gloire au Juste!” Or moi, je disais: “Je suis perdu, tout est perdu!” Mais non: malheur à ceux qui trahissent!	16 απο των πτερυγων της γης τερατα ηκουσαμεν ελπις τω ευσεβει και ερουσιν ουαι τοις αθετουσιν οι αθετουντες τον νομον
17 La terreur, le piège et le filet t’attendent, habitant de la terre!	17 φοβος και βοθυνος και παγις εφ' υμας τους ενοικουντας επι της γης
18 Qui fuit la terreur tombera dans le piège, qui remonte du piège sera pris au filet. Les écluses d’en haut se sont ouvertes, et les bases de la terre ont tremblé.	18 και εσται ο φευγων τον φοβον εμπεσειται εις τον βοθυνον ο δε εκβαινων εκ του βοθυνου αλωσεται υπο της παγιδος οτι θυριδες εκ του ουρανου ηνεωχθησαν και σεισθησεται τα θεμελια της γης
19 La terre part en morceaux, la terre se fissure; la terre est chavirée.	19 ταραχη ταραχθησεται η γη και απορια απορηθησεται η γη
20 Comme un ivrogne, elle titube en tout sens, comme une cabane elle se balance. C’est qu’elle porte le poids de sa faute, elle tombe pour ne plus se relever.	20 εκλινεν και σεισθησεται ως οπωροφυλακιον η γη ως ο μεθυων και κραιπαλων και πεσειται και ου μη δυνηται αναστηναι κατισχυσεν γαρ επ' αυτης η ανομια
21 Yahvé, ce jour-là, demandera des comptes aux puissances du ciel, dans les hauteurs, et sur la terre, aux rois de la terre.	21 και επαξει ο θεος επι τον κοσμον του ουρανου την χειρα και επι τους βασιλεις της γης
22 Ils seront rassemblés, envoyés prisonniers à la fosse, enfermés dans la prison; après de longs jours ils recevront leur sentence.	22 και συναξουσιν και αποκλεισουσιν εις οχυρωμα και εις δεσμωτηριον δια πολλων γενεων επισκοπη εσται αυτων
23 La lune rougira, le soleil ne saura où se cacher car Yahvé Sabaot sera roi sur la montagne de Sion, à Jérusalem, et sa Gloire sera là devant ses Anciens.	23 και τακησεται η πλινθος και πεσειται το τειχος οτι βασιλευσει κυριος εν σιων και εν ιερουσαλημ και ενωπιον των πρεσβυτερων δοξασθησεται